Met het zaalvoetbalteam van Albert Heijn Grootverbruik
We deden het zo goed dat we steeds meer marktaandeel afsnoepten van onze grote concurrent Kok Ede, u raadt het al uit Ede. De beloning was dat na 6 jaar de deur in Breukelen dicht ging en we het naar het grotere (en beter geoutilleerde) pand in Ede gingen. En we hadden met het personeel nou net een prachtig gegraveerde deur met het Albert Heijn Grootverbruik logo geschonken ter ere van het 5-jarig bestaan.
Al het personeel
Maar goed, ik kon kiezen of naar Ede of naar Zaandam. Ik koos voor de Centrale Slagerijen. De vestiging in Zaandam was de hoofdvestiging, daarvandaan stuurden we ook de vestigingen in Zoetermeer, Eindhoven en Groenlo aan. 's Nachts werden de productielijsten geprint en o wee als deze de volgende ochtend niet voor de slagers klaar lagen. Dan moest je stalen zenuwen hebben als deze met geslepen messen achter je stonden te wachten. Ook gebeurde het weleens dat de productie lijst in de andere vestiging niet was uitgeprint door een lijnverbinding probleem. Er werd nog gewerkt met een straalverbinding vanaf het dak, dat ging nog weleens mis als er een stevige wind stond. Dan zat er niks anders op om de productielijsten met de auto te gaan brengen.
De computerruimte van de Slagerij
Na een verhuizing van het oude pand op de Achtersluispolder naar een splinternieuw pand aan de Grote Tocht besloot Albert Heijn enkele jaren later dat vlees produceren niet meer bij de grootgrutter paste. Dus werd alles uitbesteed en moest ik opnieuw een ander plekje zoeken. Daardoor belandde ik dus uiteindelijk toch nog op het grote hoofdkantoor. Veel mensen die hier werkten voelden zich dan ook erg belangrijk…
AS Midrange op het AH Hoofdkantoor (maart 2002)
Nu was ik applicatie beheerder, in het begin voelde ik me niet zo op mijn plek, maar na verloop van tijd ging dat steeds beter. Nou had ik dan ook wel een hele leuke groep collega's. Ik heb hier dan ook uiteindelijk wel bijna zes jaar met plezier gewerkt. De standby diensten waren wel zwaar, je werd 's nachts vaak diverse keren op onmogelijke tijden uit je bed gebeld.
Op het hoofdkantoor van Albert Heijn
Helaas besloot AH vier weken voor mijn 25-jarig jubileum de gehele IT uit te besteden aan EDS. Dit vond personeelszaken wat lullig, dus toch nog mijn gratificatie en een gouden Ahold speldje gekregen…… Eigenlijk wel wrang, een IT groep die alle Albert, DC's, Albert Heijn-, Gall & Gall- en Etos winkels jarenlang dag en nacht keurig in "de lucht" had gehouden en al enkele jaren achtereen als beste IT club van Nederland was verkozen werd in één keer naar een Amerikaans bedrijf over gedaan. Onvergetelijk was die keer dat de zware jongens uit Amerika waren over gekomen om met ons kennis te maken. We kwamen met alle ICT'ers één voor één binnen druppelen in de grote ontvangstzaal en je zag de gezichten van de heren op het podium steeds meer betrekken. Onze groep was namelijk nogal een ongeregelde bende, tattoos, lange haren, piercings en bijna iedereen liep standaard in spijkerbroek en een shirtje. We hebben hierover natuurlijk flink veel lol gehad.
Uitje met mijn team
Na de "overname" werd het er helaas niet beter op en nam de druk steeds meer toe. Alles moest natuurlijk goedkoper en zo zat de operating/monitoring bijvoorbeeld in Maleisië of zoiets en zat je 's nachts met een nauwelijks verstaanbaar iemand aan de telefoon als er verstoringen waren. Je werd er soms helemaal gestoord van… Twee fijne collega's uit mijn directe groep Applicatie beheerders stierven zelfs door alle stress aan een hartstilstand. Eentje thuis op de bank toen zijn vrouw een kopje koffie halen was en de ander viel dood neer in de centrale hal van het hoofdkantoor. Na verloop van tijd moest ik weer verhuizen naar een zeer ongezellige kantoortuin in een achteraf gelegen pand op een nabij gelegen industrie terrein. Het moest EDS niet teveel kosten natuurlijk. Daarna begon men er stap voor stap mensen (lees: afdelingen) uit te werken. Kwamen wat mensen uit India over, keken een maandje mee over je schouder en vervolgens kon je al je spulletjes uit je la halen…… Dus toen ik zelf op een morgen naar mijn bevende handen keek (deze keer was het niet van een avondje doorzakken) en mijn vrouw zei, doe het nu maar, nam ik (toch wel helaas hoor) na 28 ½ jaar dienstverband afscheid van mijn blauwe hart.
Afscheid na al die jaren in 2009
Na een half jaartje thuis geweest te zijn (wel lekker al mijn foto's en films gedigitaliseerd) had ik al bij mijn 2e sollicitatie succes. Ik ging twee halve en twee hele dagen per week werken bij de Landelijke Organisatie Cliëntenraden (LOC) en moest voor 50 mensen de ICT zaken verzorgen. Erg fijn om na al die jaren eens bij een "zachte" organisatie te werken. Na enkele jaren kwam er nog een tweede bedrijf bij, de Nederlandse Patiënten en Consumenten Federatie (NPCF). Had ik plotseling weer een werkweek van 40 uur, want de uren die ik niet werkte bij het LOC was ik bij de NPCF in hetzelfde gebouw te vinden.
Mijn werkplek bij het LOC
Het Piet van Dommelenhuis waarin het
LOC en het NPCF gehuisvest waren
(het werd in 2013 opgeknapt)
Helaas moest de zorgsector sterk bezuinigen dus heel langzaam liep het LOC "leeg" en hielp ik mezelf overbodig te zijn door iedereen (met hulp) in een zakelijke cloud omgeving te plaatsen. Maar dat deed ik graag omdat het bedrijf mede daardoor in zwaar afgeslankte vorm toch nog voort kon blijven bestaan. Ik kreeg dan ook een heel warm afscheid. Ook bij het NPCF was het einde verhaal maar niet voordat ik iedereen aan een nieuwe werkplek had geholpen. Een heel weekend nieuwe laptops met beeldschermen en docking stations geïnstalleerd voor 50 gebruikers. Zo kon ik daar ook mooi met opgeheven hoofd het pand verlaten. Ik werd door iedereen op een hele fijne manier uitgezwaaid en overladen met cadeaus, alleen de directeur liet haar neus niet zien. Maar ja, toch weer zonder werk, deze keer werd ik voorzitter van de sponsorcommissie (zonder leden) en heb in deze periode veel sponsors kunnen strikken voor mijn voetbalclub. Je ziet wel, ik kan moeilijk stilzitten.
Solliciteren bij Brunel
Maar ook nu duurde het niet zo lang voordat ik weer aan de slag kon. Via uitzendbureau Unique kwam ik terecht bij de Sociale Verzekeringsbank (SVB). Had me goed voorbereid op mijn sollicitatie, ik had namelijk gezien dat Marc Verroen het gesprek ging leiden. Als supporter van Fc Utrecht had ik op de tribune de man nog zien scoren als spits in stadion Galgenwaard. Leek me wel een mooie opening voor het gesprek. Toen ik zat te wachten voor de sollicitatie in de hal, kwam Marc me ophalen en riep meteen, ik ken jou! Nou daar was mijn mooie opening….. Blijkbaar hadden we weleens tegen elkaar gevoetbald in onze amateur tijd ofzo. Maar goed, eerst via het uitzendbureau, een contract via de SVB en toen in vaste dienst.
De SVB
Mijn werkplek bij de SVB
En daar zit ik nu nog steeds, drie dagen per week en ga mijn zevende jaar alweer in. Het is ontzettend leuk werk, zeer afwisselend en een geweldig en gezellig team. Wat dat betreft kan ik iedereen aanraden om eens van baan te veranderen, je wordt weer op scherp gezet, leert nieuwe dingen en mensen kennen. Erg leuk! Het is een lang verhaal geworden maar ik hoop dat jullie het waarderen. Tot het volgende schrijven!
