Een terugblik vanaf midden 2020

Zo heel af en toe heb je weleens zo'n momentje dat je even terugdenkt aan bepaalde periodes in je leven. Eigenlijk wil ik nooit te vaak terugkijken en ben ik meer van de toekomst die nog komen gaat. Maar zo kwam ik laatst met een collega in gesprek over wat ik zoal gedaan had op werkgebied. Na een korte periode van anderhalf jaar als operator bij de exclusieve reisorganisatie Zuid Europa Stichting kwam ik bij Albert Heijn terecht. Na wat cursussen in de avond van het NOVI (Informatica 1 en 2, Bestandsorganisatie en Cobol) werd ik systeembeheerder bij Albert Heijn Grootverbruik in Breukelen. 

Met het zaalvoetbalteam van Albert Heijn Grootverbruik

We deden het zo goed dat we steeds meer marktaandeel afsnoepten van onze grote concurrent Kok Ede, u raadt het al uit Ede. De beloning was dat na 6 jaar de deur in Breukelen dicht ging en we het naar het grotere (en beter geoutilleerde) pand in Ede gingen. En we hadden met het personeel nou net een prachtig gegraveerde deur met het Albert Heijn Grootverbruik logo geschonken ter ere van het 5-jarig bestaan.

Al het personeel

Maar goed, ik kon kiezen of naar Ede of naar Zaandam. Ik koos voor de Centrale Slagerijen. De vestiging in Zaandam was de hoofdvestiging, daarvandaan stuurden we ook de vestigingen in Zoetermeer, Eindhoven en Groenlo aan. 's Nachts werden de productielijsten geprint en o wee als deze de volgende ochtend niet voor de slagers klaar lagen. Dan moest je stalen zenuwen hebben als deze met geslepen messen achter je stonden te wachten. Ook gebeurde het weleens dat de productie lijst in de andere vestiging niet was uitgeprint door een lijnverbinding probleem. Er werd nog gewerkt met een straalverbinding vanaf het dak, dat ging nog weleens mis als er een stevige wind stond. Dan zat er niks anders op om de productielijsten met de auto te gaan brengen.

De computerruimte van de Slagerij

Na een verhuizing van het oude pand op de Achtersluispolder naar een splinternieuw pand aan de Grote Tocht besloot Albert Heijn enkele jaren later dat vlees produceren niet meer bij de grootgrutter paste. Dus werd alles uitbesteed en moest ik opnieuw een ander plekje zoeken. Daardoor belandde ik dus uiteindelijk toch nog op het grote hoofdkantoor. Veel mensen die hier werkten voelden zich dan ook erg belangrijk… 

AS Midrange op het AH Hoofdkantoor (maart 2002)

Nu was ik applicatie beheerder, in het begin voelde ik me niet zo op mijn plek, maar na verloop van tijd ging dat steeds beter. Nou had ik dan ook wel een hele leuke groep collega's. Ik heb hier dan ook uiteindelijk wel bijna zes jaar met plezier gewerkt. De standby diensten waren wel zwaar, je werd 's nachts vaak diverse keren op onmogelijke tijden uit je bed gebeld.

Op het hoofdkantoor van Albert Heijn

Helaas besloot AH vier weken voor mijn 25-jarig jubileum de gehele IT uit te besteden aan EDS. Dit vond personeelszaken wat lullig, dus toch nog mijn gratificatie en een gouden Ahold speldje gekregen…… Eigenlijk wel wrang, een IT groep die alle Albert, DC's, Albert Heijn-, Gall & Gall- en Etos winkels jarenlang dag en nacht keurig in "de lucht" had gehouden en al enkele jaren achtereen als beste IT club van Nederland was verkozen werd in één keer naar een Amerikaans bedrijf over gedaan. Onvergetelijk was die keer dat de zware jongens uit Amerika waren over gekomen om met ons kennis te maken. We kwamen met alle ICT'ers één voor één binnen druppelen in de grote ontvangstzaal en je zag de gezichten van de heren op het podium steeds meer betrekken. Onze groep was namelijk nogal een ongeregelde bende, tattoos, lange haren, piercings en bijna iedereen liep standaard in spijkerbroek en een shirtje. We hebben hierover natuurlijk flink veel lol gehad.

Uitje met mijn team

Na de "overname" werd het er helaas niet beter op en nam de druk steeds meer toe. Alles moest natuurlijk goedkoper en zo zat de operating/monitoring bijvoorbeeld in Maleisië of zoiets en zat je 's nachts met een nauwelijks verstaanbaar iemand aan de telefoon als er verstoringen waren. Je werd er soms helemaal gestoord van… Twee fijne collega's uit mijn directe groep Applicatie beheerders stierven zelfs door alle stress aan een hartstilstand. Eentje thuis op de bank toen zijn vrouw een kopje koffie halen was en de ander viel dood neer in de centrale hal van het hoofdkantoor. Na verloop van tijd moest ik weer verhuizen naar een zeer ongezellige kantoortuin in een achteraf gelegen pand op een nabij gelegen industrie terrein. Het moest EDS niet teveel kosten natuurlijk. Daarna begon men er stap voor stap mensen (lees: afdelingen) uit te werken. Kwamen wat mensen uit India over, keken een maandje mee over je schouder en vervolgens kon je al je spulletjes uit je la halen…… Dus toen ik zelf op een morgen naar mijn bevende handen keek (deze keer was het niet van een avondje doorzakken) en mijn vrouw zei, doe het nu maar, nam ik (toch wel helaas hoor) na 28 ½ jaar dienstverband afscheid van mijn blauwe hart.

Afscheid na al die jaren in 2009

Na een half jaartje thuis geweest te zijn (wel lekker al mijn foto's en films gedigitaliseerd) had ik al bij mijn 2e sollicitatie succes. Ik ging twee halve en twee hele dagen per week werken bij de Landelijke Organisatie Cliëntenraden (LOC) en moest voor 50 mensen de ICT zaken verzorgen. Erg fijn om na al die jaren eens bij een "zachte" organisatie te werken. Na enkele jaren kwam er nog een tweede bedrijf bij, de Nederlandse Patiënten en Consumenten Federatie (NPCF). Had ik plotseling weer een werkweek van 40 uur, want de uren die ik niet werkte bij het LOC was ik bij de NPCF in hetzelfde gebouw te vinden.

Mijn werkplek bij het LOC

Het Piet van Dommelenhuis waarin het

LOC en het NPCF gehuisvest waren

(het werd in 2013 opgeknapt)

Helaas moest de zorgsector sterk bezuinigen dus heel langzaam liep het LOC "leeg" en hielp ik mezelf overbodig te zijn door iedereen (met hulp) in een zakelijke cloud omgeving te plaatsen. Maar dat deed ik graag omdat het bedrijf mede daardoor in zwaar afgeslankte vorm toch nog voort kon blijven bestaan. Ik kreeg dan ook een heel warm afscheid. Ook bij het NPCF was het einde verhaal maar niet voordat ik iedereen aan een nieuwe werkplek had geholpen. Een heel weekend nieuwe laptops met beeldschermen en docking stations geïnstalleerd voor 50 gebruikers. Zo kon ik daar ook mooi met opgeheven hoofd het pand verlaten. Ik werd door iedereen op een hele fijne manier uitgezwaaid en overladen met cadeaus, alleen de directeur liet haar neus niet zien. Maar ja, toch weer zonder werk, deze keer werd ik voorzitter van de sponsorcommissie (zonder leden) en heb in deze periode veel sponsors kunnen strikken voor mijn voetbalclub. Je ziet wel, ik kan moeilijk stilzitten.

Solliciteren bij Brunel

Maar ook nu duurde het niet zo lang voordat ik weer aan de slag kon. Via uitzendbureau Unique kwam ik terecht bij de Sociale Verzekeringsbank (SVB). Had me goed voorbereid op mijn sollicitatie, ik had namelijk gezien dat Marc Verroen het gesprek ging leiden. Als supporter van Fc Utrecht had ik op de tribune de man nog zien scoren als spits in stadion Galgenwaard. Leek me wel een mooie opening voor het gesprek. Toen ik zat te wachten voor de sollicitatie in de hal, kwam Marc me ophalen en riep meteen, ik ken jou! Nou daar was mijn mooie opening….. Blijkbaar hadden we weleens tegen elkaar gevoetbald in onze amateur tijd ofzo. Maar goed, eerst via het uitzendbureau, een contract via de SVB en toen in vaste dienst.

 De SVB 

 Mijn werkplek bij de SVB

En daar zit ik nu nog steeds, drie dagen per week en ga mijn zevende jaar alweer in. Het is ontzettend leuk werk, zeer afwisselend en een geweldig en gezellig team. Wat dat betreft kan ik iedereen aanraden om eens van baan te veranderen, je wordt weer op scherp gezet, leert nieuwe dingen en mensen kennen. Erg leuk! Het is een lang verhaal geworden maar ik hoop dat jullie het waarderen. Tot het volgende schrijven!

Eind goed, al goed

We kunnen een (voorlopig) einde maken aan dit vervolgverhaal. Nadat ik de vorige keer had aangegeven dat mijn manager erg zijn best deed om me bij het team te houden is dit hem uiteindelijk nog gelukt ook. Samen met een andere "tijdelijke" collega kregen we met ingang van 1 juni 2016 een vast dienstverband. Dit was natuurlijk geweldig nieuws en na een aantal woelige jaren eindelijk rust in de "tent". Samen met mijn collega hebben we een foto genomen en deze op een taart laten zetten om dit heuglijke feit te vieren.

Inmiddels zijn we alweer een klein half jaar verder en heb ik mijn draai goed gevonden. De werkzaamheden zijn zeer uitgebreid en divers en het zal best nog wel even duren voordat ik alles onder de knie heb. 

Wel heb ik inmiddels weer een leuk project bijna afgerond. Met drie andere collega's hebben we een inspiratieruimte laten maken, met als thema natuur. Kurk en een poster met bomen tegen de muur, houten banken en tafels en kunstgras op de vloer. Erg geslaagd en ook veel positieve reacties gehad. 

gehad Spannend moment was dat er een keukenbrandje ontstond. Het gehele pand moest ontruimd worden en dat was een aardig spektakel. Gelukkig was er niet veel aan de hand.

Heel grappig is dat ik samen met de andere collega die ook is aangenomen (we hebben toch een speciale band) het komende teamuitje heb georganiseerd. Dit hebben we precies een jaar geleden al aangeboden toen natuurlijk nog helemaal niet zeker was dat we nu in vaste dienst zouden zijn. Dit gaf toentertijd een hoop hilarische reacties maar leuk dat het uitgekomen is.

Nou kijken of we hier tot m'n pensioen kunnen blijven werken, het zou erg fijn zijn. Natuurlijk ook omdat ik elke dinsdag en vrijdag vrij ben. Op dinsdag kan ik veel werk doen voor de sponsorcommissie, de Commodore club en de band The Rivals. En op vrijdag lekker met m'n vrouwtje op pad naar het strand of andere leuke (of soms ook nuttige, hahahaha) dingen doen. Nou dit is dan zeer waarschijnlijk het einde van mijn feuilleton over mijn arbeidsperikelen!

Wat nu weer?

Pffffff dat viel me toch wel rauw op m'n dak. Op maandagmiddag 8 februari werd ik gebeld door de collega die ik met mijn huidige baan voor drie dagen in de week vervang en hij had geen leuke mededeling voor me. Ik was in juni 2014 begonnen als werkplek en gebouwbeheerder voor 24 uur in de week. Ik werk wekelijks op maandag, woensdag en donderdag en heerlijk dicht bij huis. Met deze 24 uur vervang ik dus deze collega, hij is drie dagen per week aan de slag voor de OR. Nu belde hij me dus op met de mededeling dat hij er niet nog eens drie jaar aan vast wil knopen. 

De hoofdingang

Dit was toch wel erg onverwachts, hij had het altijd met plezier gedaan en het gevoel was dat hij er nog wel een drie-jaarlijkse periode aan vast ging knopen. Wat voor mij ook nog eens geresulteerd had in een vast dienstverband…… Maar door alle ellende van het afgelopen jaar wat zich heeft afgespeeld in de organisatie had hij er geen zin meer in. Eerlijk gezegd kan ik daar ook begrip voor opbrengen ook, het is zowiezo een toffe gast en ook waardering voor het feit dat hij me als eerste op de hoogte wilde stellen.

Met collega Geert en vriend  Argo en Saskia naar Paradise Lost

Maar ja wat nu? Ik zie eerlijk gezegd wel op tegen het feit dat ik vanaf 1 augustus weer opnieuw moet gaan zoeken naar een baan en vooral een leuke baan. Ik word er ook niet jonger op en eigenlijk wil ik ook liever geen 40-urige week draaien. Drie, misschien vier dagen per week vind ik wel voldoende. We hebben er genoeg aan en het is heerlijk als je samen leuke dingen kan doen. Afgelopen jaar zijn we heel wat keertjes op vrijdag op pad geweest, diverse keren naar de kust bijvoorbeeld. We zijn naar Wijk aan Zee en naar Scheveningen geweest en als je dan op vrijdagavond weer thuis komt begint je weekend pas…… 

Erg gezellig teamuitje

Maar goed, laten we nog maar even afwachten. Mijn manager, waar ik een prima band mee heb, heeft beloofd om er alles aan te doen om onze groep bij elkaar te houden. Er is namelijk zat werk en we vullen elkaar uitstekend aan. Eigenlijk hebben we een perfect team en is iedereen zeer tevreden. Daar hou ik me dus voorlopig maar aan vast, hij heeft aangegeven dat hij me zo snel mogelijk op de hoogte wil stellen. Eind april hoor ik meer, dus we moeten er maar het beste van hopen. 

Robin treedt samen met 

The Rivals op bij de kerstborrel

Contract tot augustus 2016

Groot nieuws! Na bijna een jaar via uitzendbureau Unique gewerkt te hebben bij de Sociale Verzekerings Bank in Utrecht word ik in vaste dienst genomen! Nou ja, vaste dienst is misschien een iets te groot woord maar ik krijg nu een contract van 14 maanden tot 1 augustus 2016. Dat kun je toch wel een succes noemen, men heeft uitgesproken erg tevreden te zijn met mijn werk en inzet, dat is altijd erg leuk om te horen toch? En wat ook heerlijk is, ik blijf gewoon drie dagen per week werken. Elke vrijdag zijn we samen vrij dus gaan we er regelmatig op uit, zoals een dagje Scheveningen ofzo. 

Prachtige dag op 19 september

Eigenlijk mag ik helemaal niet klagen, ik denk dat ik sinds ik bij Albert Heijn (lees EDS/HP) weg ben (juni 2009) ben ik met niet al teveel moeite elke keer weer aan het werk geraakt. Ik heb twee keer een gesprek gehad waarbij ik niet aangenomen werd, bij een school en ziekenhuis, alle andere keren had ik gelijk werk of werd ik zelfs gevraagd. Wel ben ik wat lager in de boom gaan zitten, demoveren noemen ze dat tegenwoordig. Natuurlijk verdien je dan minder maar ik hoef niet meer zo op mijn tenen te lopen. Gevolg: een veel rijker bestaan doordat je geen stress hebt en door de minder uren meer vrije tijd. Wat een luxe eigenlijk! 

Team uitje met mijn collega's

Spannend
Toch was het na de eerste maanden wel even spannend. In een gesprek bleek dat er toch andere dingen van me verwacht werden. Was eigenlijk geen probleem, ik heb ze opgepakt en daarna was er geen vuiltje meer aan de lucht. De functie is ook wel heel anders dan dat ik gewend was uit het verleden. Veel minder IT gerelateerde zaken, meer facilitaire dingen en na een half jaar ben ik bezig gegaan om het bouwbesluit te gaan oppakken. Het is tegenwoordig wettelijk verplicht om allerlei logboeken met keuringen, certificaten en handleidingen te hebben. In een map in de kast en eventueel bij het betreffende "apparaat" maar ook digitaal op de harde schijf. 

Dit is een veel omvattende klus waar ik nu nog steeds mee bezig ben. Als voorbeeld hebben we dus nu vier logboeken met alle gevelladders (17) en gondels (3) met daarin alle rapporten met certificaten en handleidingen. Deze moeten jaarlijks gekeurd worden en de eventuele gebreken moeten dan weer worden gerepareerd. Zo zijn er in een gebouw logboeken van de bliksemgeleiding, blusmateriaal, brandmeld installatie, dakveilig werken, electrische installaties, liften, (nood)verlichting enzovoorts enzovoorts. 

Drie dagen naar de Bonte Wever

Opleidingen
Ik heb dan ook het afgelopen jaar een hele hoop dingen geleerd (en dat op m'n oude dag, hahahaha). Cursussen gedaan voor de brandmeld installatie, ARBO ergonomie en binnenkort het bouwbesluit. Leuk voor m'n toch al uitgebreide CV. Maar wat misschien nog wel belangrijker is, ik heb hartstikke leuke collega's. We zijn met een groep van zes mensen, allemaal anders maar toch zeer complementair. Zo was het teamuitje op 13 november 2014 erg gezellig, we zijn een hapje gaan eten bij La Senorita op de Oude Gracht. Wel grappig was toen we de trap naar boven namen na het eten we tegen de Rembrandt bioscoop "aanliepen". Geert en ik zeiden allebei hetzelfde, Interstellar die film wil ik nog gaan zien! Nou dan doen we het toch gewoon nu! 

BBQ met de collega's van alle
vestigingen in Nederland (HR en Facilities)

Wel werd het even spannend toen een boventallig iemand van het hoofdkantoor belangstelling voor mijn baan toonde. Gelukkig bleek al snel dat hij totaal niet in de groep paste en dat was het sein voor mijn manager om de organisatie warm te maken om mij in dienst te nemen. Op 21 mei 2015 hadden we met de gehele afdeling (dus ook de vestigingen van alle andere steden in Nederland) een bijeenkomst die werd afgesloten met een gezellige BBQ. Toen iedereen weg was hebben we nog diverse vliegende hamburgers voorbij zien komen. 

Borrel en hapje eten met mijn
collega's ter ere van mijn contract

Op 31 mei kwam ik dan in vaste dienst. Omdat in die week niet iedereen aanwezig kon zijn heb ik in de week daarvoor (op 27 mei) mijn collega's uitgenodigd voor een borrel in de stad. Het werd erg gezellig. We hebben eerst een paar biertjes (Robin baco light) gedronken in de Korenbeurs , toen zijn we naar de Italiaan op de gracht gegaan om een pizza naar binnen te proppen, daarna zijn we naar café België geweest en we hebben afgesloten bij Stairway to Heaven. In de week daarna heb ik nog een sauzijzenbroodje getrakteerd voor iedereen die er niet bij kon zijn. De jongens van ons eigen team hebben er wel twee of drie naar binnen zitten proppen omdat ook deze keer niet iedereen aanwezig (of op dieet) was, hahahahahahaha. 

Weer aan het werk

Thuis
Zo en dan zat ik dus weer thuis. Op maandag 9 december had ik mijn laatste werkdag gehad bij LOC en de NPCF. Met een beetje bijsturen viel bij beide werkgevers mijn laatste werkdag op dezelfde datum, had ik dus wel goed gedaan. Wel had ik nog genoeg vakantieuren bij beide werkgevers om tot het einde van het jaar betaald thuis te "zitten". Natuurlijk was het Wel leuk dat ik zo vlak voor de feestdagen thuis was. Kon lekker met de jongens naar de Eindhoven Metal Meeting, oma Margot vierde haar 80e verjaardag en Renate haar 51e. Op donderdag 19 december ben ik nog wel naar de kerstborrel van LOC geweest, ik werd daar nog uitgebreid gefeteerd. Ook dat was mooi gepland want daarna door naar Los Gauchos waar ik met Hayo en Vincent (van de NPCF) als afscheid een ossehaas van 4 ons heb weggespoeld met de nodige biertjes. De laatste Commodore dag van het jaar was zoals altijd weer erg druk en gezellig. Renate had weer de nodige pakketten en een fraaie kerstmand gemaakt die bij de verloting een nieuw baasje vonden. Na afloop zijn we gaan eten bij de Heeren van Maarssen om het succesvolle jaar af te sluiten.


Eindhoven Metal Meeting
Op kerstavond hebben we met z'n vijven (met Salina) lekker gegeten bij oma Janny, zij kwam op 2e kerstdag 's ochtends bij ons ontbijten. 's Avonds hebben we voor het eerst de grill plaat aangedaan, was erg geslaagd en verder hebben we op beide kerstdagen een aantal (kerst)films gekeken. Op vrijdag 27 december was het laatste concert van 2013, Stream of Passion. Helaas viel het wat tegen. Op zondag zijn we met Salina, Vincent, Kelly, Ruben, Femke, oma Annita en opa Ton een heerlijke brunch gehad bij van der Valk in Vianen. Daarna zijn we met z'n allen doorgereden naar Wijk bij Duurstede waar we op bezoek zijn geweest bij tante Topie. Was heel gezellig en Topie vond het hartstikke leuk dat we met z'n allen waren. Oudjaarsavond hebben we gevierd bij Nicole en Robin. René en Marianne waren er ook plus een boel "kinderen". Zo zie je maar ik verveelde me geen moment.

Nieuw jaar
Zo ging het ook het in het nieuwe jaar door. Helaas ging het met mijn schoovader Ton steeds minder goed. Renate (samen met Annita) moest hem erg veel ondersteunen en er moest gezocht worden naar een verzorgingshuis. Nu was het dus wel een geluk bij een ongeluk dat ik thuis rondliep. Zo kon ik allerlei huishoudelijke zaken doen en zorgen dat er 's avonds toch nog fatsoenlijk gegeten kon worden. Op 6 februari kon Ton terecht in een verzorgingshuis in Vreeswijk en dat gaf ons een beetje rust zodat we op de 13e voor elf dagen konden vertrekken naar Fuerteventura. Het weer was dit jaar erg wisselvalig en er moest elke dag naar huis gebeld worden maar al met al hebben we toch een fijne tijd gehad.


Lekker dobberen
Nadat we terugkwamen ging alles al snel weer zijn gangetje. Ik verveelde me helemaal niet, buiten de klusjes in en om het huis ging ik regelmatig naar concerten, had afspraken met m'n maatjes en deed ik het één ander als voorzitter van de OSM '75 sponsorcommissie en HCC Commodore ig. Nadat Ton in de Wartburg was opgenomen en gevallen was ging het heel snel bergafwaarts en stierf hij op 22 april. Vier dagen later een nieuwe grote klap, mijn zwager Hans overleed aan alvleesklier kanker. Op 28 april werd Ton gecremeerd en op zaterdag 3 mei mijn zwager Hans begraven.

Eerste sollicitaties
Op woensdag 7 mei had ik bij Brunell mijn tweede sollicitatie binnen een week. Eerder had ik een gesprek bij PGO Support, een oude baas van mij. Helaas leverden deze beide niet direct een baan op. Bij Brunell had ik een gesprek in een glazen hok met twee man. Ze zochten ze een nogal zware jongen en eigenlijk bleek in het gesprek wel dat we daar allebei niet zoveel zin in hadden. Wel werd ik in de portefeuille "gestopt" omdat ze me wel een goede vent vonden...... Het was intussen al vanaf 7 maart was het zo'n beetje zomer. Dit zou maanden zo blijven dus mijn zwembad in de tuin werd zeer goed gebruikt.


Solliciteren bij Brunell
Op 27 mei was Robin met zijn klas vertrokken voor vijf dagen naar Florence. Robin had met een paar andere jongens perspassen gemaakt en een verzoek ingediend om spelers van het Italiaanse elftal (voor de WK) te mogen interviewen. Op woensdag 28 mei is hij dus (samen met een leraar) en drie klasgenoten bij de besloten traning geweest. Op hemelvaartsdag zijn Renate en ik nog een paar wedstrijdjes gaan kijken bij het toernooi van Rivierwijkers. Rick speelde daar met zijn team de Zaterdag 6. Op 31 mei ben ik samen met Argo, Saskia en Nikki naar Fortarock geweest. Was een heel leuk festival, in ieder geval beter als vorig jaar omdat het wat minder druk was.

Nou kwam mijn zus Liz op 2 juni ook nog naar Nederland. Ze zou tot 12 juni blijven om onder andere op 8 juni een celebration voor Hans te houden bij Geesberge. We hebben ook veel leuke dingen gedaan toen ze er was. Het was mooi weer dus veel in de tuin en het zwembad, BBQ en naar de Griek, naar het tuincentrum en een dagje Wijk aan Zee. Op 6 juni vertrok Robin alweer naar het buitenland. Deze keer met de B1 voor vier dagen naar Lille (Frankrijk) om mee te doen aan een toernooi. Op 8 juni hadden we een hele mooie celebration voor mijn overleden zwager Hans, er waren ruim 50 mensen.


Prachtig weer toen Liz er was
Op woensdag 4 juni werd ik door uitzendbureau Unique uit Utrecht gebeld toen ik met Renate en Liz in de tuin zaten. Ze hadden mijn cv van de Nationale Vacaturebank gehaald en vroegen of ik een motivatie wilde schrijven voor een baan voor 24 uur per week als werkplek/gebouw beheerder bij de SVB in Utrecht. Nou dat zag ik wel zitten dus gelijk maar even een mooie motivatie gemaakt. Twee dagen later kreeg ik al te horen dat ik dinsdag 10 juni een sollicitatie gesprek had bij het SVB in Utrecht. Ik zat netjes te wachten in de hal toen ik werd opgehaald door een bekende. De baas van de afdeling was namelijk Marc Verroen, oud speler van Fc Utrecht, AZ en Fc Breukelen. Ik had dit van tevoren al gezien en dacht dat kan wel handig zijn in het gesprek. Hij grappig was alleen dat hij me voor was. Hij zei, ik ken jou! Het gesprek ging prima, teamleider Ton Hali zat er ook bij. Toen ik naar het gesprek weer met een goed gevoel naar buiten wilde lopen bedacht ik me. Ik ging nog even naar het toilet en trof daar mijn beide gesprekspartners aan. Ton riep "rook jij?". Ik zei "nee". Waarop hij antwoordde, "jammer want we gaan vaak met z'n allen naar buiten om te roken". Nou ja, je weet natuurlijk nooit 100% zeker of je wordt aangenomen maar nu had ik toch het gevoel dat er niet veel mis kon gaan. Ik kreeg dan ook de volgende dag (woensdag 11 juni) al te horen dat de baan voor mij was en of ik aanstaande maandag wilde beginnen.


Mijn werkplek
Weer begonnen (16-06-2014)
Donderdag 12 juni vertrok Liz helaas weer naar Canada. Ik heb haar samen met Renate en Rick weggebracht naar Schiphol. Daarna moest ik naar uitzendburo Unique om alles in orde te maken. Er moest een hele stapel papierwerk worden getekend. Ik kreeg een contract voor drie dagen in de week (ma, woe en don) en de bedoeling is dat het voor twee jaar is. Het was wel effe op mijn tanden bijten, ik moest namelijk gelijk mijn eerste week vijf dagen werken omdat ik de week erop naar België/Graspop zou gaan. Ik had namelijk geen vakantiedagen en zo kon het netjes worden opgevangen. Het voordeel was wel dat ik zo meteen goed in kon werken.
Ruit vervangen van kantoor
Intussen had ik besloten om maar met de bus te gaan. Als ik vlak bij huis op bus 37 stap (7:34) zit ik precies om 8:00 uur op mijn werkplek bij de SVB (midden in de stad Utrecht). Blijft altijd raar als je dan zo'n eerste dag ergens naar binnengaat. Ik kwam terecht in een groep van vijf man en ik moet zeggen, allemaal toffe collega's. Er is net een reorganisatie geweest waarin de functie van IT beheer en de TD zijn samengevoegd. Voor sommigen is dat wel wat lastig, maar iedereen doet heel erg zijn best. Maar je ziet wel dat de oud TD'er altijd wat sneller de TD zaken oppakt en de IT 'er wat sneller de IT gerelateerde zaken. Zo kon het gebeuren dat ik in de eerste week eerst een gebruiker met een programma probleem moest helpen en even later met een geel hesje mensen buiten stond om te leiden toen er een ruit vervangen moest worden.


Labelen van de vluchtroute aanduidingen Soms kun je er net niet bij dus brengt een fles wijn uitkomst......
Heb al een hoop verschillende klusjes gedaan. Kabels uitzoeken en patchen, alle bureau's en pc's inventariseren en alle noodverlichting en vluchtroute aanduiding bordjes in het gehele gebouw nummeren. Verder moet ik regelmatig toegangspassen maken, telefoons vervangen, gebruikers unlocken en wachtwoorden resetten, beveiligings verstoringen constateren en oplossen via een gebouw beheers systeem, rechten van gebruikers en/of op mappen regelen en problemen met applicaties en hardware verstoringen oplossen. Het werk is heel breed en afwisselend. Mooi is ook dat je niet de gehele dag alleen maar aan je bureau achter je PC zit. Grappig was wel dat ik na een week of vier werd gebeld door Brunell dat ze een baan voor me hadden. Nou, daar had ik dus helaas voor hun geen zin meer in.


Mijn kamer met links achterin mijn werkplek
Inmiddels zit ik er al weer twee maanden en voel ik me prima thuis. Ik krijg de indruk dat ze ook wel tevreden zijn over mijn persoontje en dat zou erg fijn zijn. Dan zit ik waarschijnlijk goed voor een jaar of twee. Daarna zien we wel weer, helaas hoort dat een beetje bij het huidige tijdsbeeld. Wel raar maar het is ook heel leerzaam. Elke keer weer moet je opnieuw allerlei dingen leren maar je leert ook weer heel veel nieuwe mensen kennen en dat is ook leuk. Grappig is dat ik ook een aantal (oude) bekenden tegenkwam. Enkele dames bij mij uit het dorp en ook nog een oud collega waarmee ik op het hoofdkantoor van Albert Heijn in Zaandam heb gewerkt. De wereld is klein………… 

Tien do's en don'ts voor je sollicitatiegesprek

Hoe goed je ook bent voorbereid, het hangt vaak van kleine dingen af of je wordt aangenomen of niet.Tien tips waarmee je de kans op een succesvol sollicitatiegesprek kunt vergroten.

Op het internet barst het van de tips voor het voeren van een sollicitatiegesprek. Meestal zijn het helaas dezelfde tips. Zaken die je zelf ook allang had bedacht. David Couper, een coach en voormalig HRM-manager uit Amerika, kwam afgelopen week in het Amerikaanse blad Forbes met een paar aardige nieuwe tips afkomstig uit zijn boek "Outsiders on the Inside: How to Create a Winning Career ... Even When You Don't Fit In". Een aantal tips van Couper, aangevuld met wat ervaringen van de redactie van Z24.

1)Zeg nee tegen koffie
Het eerste wat je gevraagd wordt tijdens een sollicitatiegesprek is vaak wat je wilt drinken. "Koffie, thee of iets anders?" Het beste antwoord is "Nee, dank u".

Want zeg je "ja", dan moet jouw gesprekspartner op zoek naar een plastic bekertje, of iemand zoeken die het voor hem of haar gaat halen. Het leidt alleen maar af en kan - onbewust - je gesprekspartner irriteren. Wil je toch per se iets drinken omdat je anders vreest niet uit je woorden te komen, bestel dan iets wat je gesprekspartner aanbiedt en wat al op tafel staat. Geen cola vragen dus als je koffie wordt aangeboden.

2)Vertel niet over jezelf
"Zo, vertel eens iets over jezelf". Het is vaak een openingsvraag tijdens je sollicitatiegesprek, en vanuit het bedrijf gezien een hele slechte, omdat je er alle kanten mee uit kunt. Maak daar dan ook gebruik van en stuur het gesprek meteen de goede kant op. Wat het bedrijf of de instelling namelijk wil weten, stelt Couper, is of je de baan aan kan. Gebruik deze vraag - eventueel aan de hand van je ervaringen uit het verleden - om te vertellen waarom je denkt dat je geschikt bent voor de functie.

3)Wees aardig tegen de receptie
Het is niet meer dan een voorzorgsmaatregel voor het geval je een goed voorbereide en slimme gesprekspartner hebt, maar toch. Het is namelijk een oud trucje om even met de receptie te bellen en te vragen hoe de sollicitant overkwam. Ben je hautain of zelfs bot tegen de receptionist, dan kan dat tegen je werken.

4)Antwoord niet altijd kort en bondig
Ja, de interviewer is waarschijnlijk gehaast, en ja hij wil snel duidelijkheid. Maar korte en bondige antwoorden zijn een probleem als hij of zij slecht is voorbereid. De interviewer krijgt dan niet de hele context mee, zal je antwoord niet begrijpen of zelfs verkeerd opvatten.

5)Check de kledingcode van het bedrijf
Een van de eerste inschattingen die degene die het gesprek leidt doet, is kijken of je binnen de bedrijfscultuur past. Zorg dus dat je vooraf weet wat de heersende dresscode is. Te slonzig is altijd fout. Een beetje overdressed mag, maar niet teveel.

6)Ga er niet vanuit dat hij of zij je CV gelezen heeft
Het is beschamend, maar het is niet anders: de persoon die het sollicitatiegesprek voert, is vaak slecht voorbereid. Ga er dus nooit vanuit dat iemand volledig op de hoogte is van je opleiding of je vorige werkgevers. Noem ze bij naam en zeg altijd wat je daar deed.

7)Hoe je antwoordt op een vraag is belangrijker dan het antwoord zelf
Onbewuste signalen die je uitzendt, zijn vaak belangrijker dan wát er wordt gezegd. Zo bleken radioluisteraars in 1960 Richard Nixon, toen verliezend presidentskandidaat voor de Republikeinen, uit te roepen tot winnaar van een verkiezingsdebat met John F. Kennedy. TV-kijkers vonden dat Kennedy de winnaar was. Nixon kwam beter uit zijn woorden, maar verloor toch bij tv-kijkers. Word geen Nixon, en wees je bewust van je lichaamstaal.

8)Toon niet teveel ambitie
"Waar wil je zijn over vijf jaar?" .De kans is niet gering dat je, als je eerlijk zou antwoorden, zou zeggen : "In jouw stoel". Misschien dat sommige bazen het als een pré zien, maar meestal zijn het gewoon mensen die net als de meeste onder ons bang zijn dat er aan hun stoelpoten gezaagd wordt.
Toon dus niet teveel ambitie, want de meeste bazen zullen niet gaan voor een kandidaat die overgekwalificeerd lijkt of op hun baan uit is. Wek de indruk dat je de baan waarnaar je solliciteert als ziet als een mooie stap en nog niet veel verder hebt gedacht, adviseert Couper.

9)Achterhaal wie je gesprekspartner zal zijn
Het praat een stuk makkelijker als je weet wie je voor je hebt. Probeer dus te achterhalen met wie te maken (kunt) krijgen. Vaak is het gewoon de persoon die in de vacature vermeld staat als contactpersoon, maar is dat alleen de personeelsmanager, probeer dan te achterhalen dan met welke leidinggevende je daarnaast waarschijnlijk te maken krijgt.

10)Zoek naar wat je gemeenschappelijk hebt
Het eerste wat recruiters vaak doen, is het 'googelen' van een sollicitant. Er is geen enkele reden om dat niet ook zelf te doen voor de personen met wie je het gesprek voert. Wat wel anders is, is de insteek van je zoektocht. Je zoekt niet naar eventuele vlekjes bij je toekomstige baas, maar naar feiten die je in je gesprek kunt gebruiken.

Gemeenschappelijke kennissen doen het altijd goed. Maar let op: gebruik niet al je kennis. Laat niet merken dat je zijn of haar doopceel hebt gelicht. Dat kan ook makkelijk tegen je gaan werken.

Bron: Z24

Nieuwe baan!!!

Hallo allen, Tja na een half jaar (!) thuis geweest te zijn en enorm genoten te hebben van deze periode, ben ik afgelopen maandag begonnen met mijn nieuwe baan. De functie heet Assistent Bij- en nascholing AMC. Dit houdt in dat alle cursussen voor verpleegkundigen door deze afdeling georganiseerd en geadministreerd worden in de breedste zin van het woord.

Ik doe dit voor 3 dagen per week en heb dus nu 3 dagen gewerkt. Er iets echt nuttigs over zeggen kan nog niet, behalve dan dat ik de goeroe ben op gebied van alles wat met een pc te maken heeft! Verder is het een zeer relaxte omgeving, waarbij het niet commerciële heel erg duidelijk naar voren komt.

Wat toch wel heel leuk is dat ik in 3 dagen tijd wel 10 keer gehoord heb dat ze zo blij zijn dat ik bij ze ben komen werken.

Groetjes,
Wendy

Donkere maanden

Het vakantiegevoel is nu echt het land uit. Iedereen is weer terug in ons kikkerlandje en al het bruin is figuurlijk, maar ook letterlijk van ons afgespoeld. De herfst laat zijn eerste voortekenen zien en de temperatuur zakt langzaam naar beneden.

Ik probeer zo vaak mogelijk de fiets te pakken naar mijn werk, ik heb zelfs een paar maanden geleden een regenpak gekocht. Door goed van tevoren te kijken op de buienradar (en gewoon naar de wolkenlucht) voordat ik op m’n tweewieler stap was het me tot nu toe gelukt om elke keer nog droog over te komen. Maar het moest er een keer van komen, gisteren heb ik ‘m voor het eerst op de terugweg naar huis aan moeten doen. Natuurlijk heb ik wel een modieus pak gekocht, ik zie het niet zitten om als een grote gele vlag langs het kanaal te moeten flitsen. Het ging eigenlijk perfect, het pak zit prima en ik kwam kurkdroog (op m’n schoenen na dan) thuis.

Het zal nog even afwachten worden of ik het ook in de wintermaanden ga volhouden. Misschien als straks de eerste blaadjes van de bomen vallen en het echt koud gaat worden spring ik weer in mijn warme bolide met een lekker stevig metal muziekje op. Het maakt qua tijd niet eens zoveel uit of je op de fiets of met de auto gaat. Alleen als ik vroeg begin (om 7:30 op kantoor) ben ik met de auto lekker snel. Indien de kids moeten trainen of andere verplichtingen hebben begin ik meestal een uurtje eerder, dan kan ik ’s middags nog voor een hapje eten zorgen voordat ze de deur uitgaan.

Een nieuwtje is dat ik sinds drie weken meer uren ben gaan werken voor mijn werkgever. Ik had het erg druk en er moeten nog veel zaken worden aangepakt. Tot het eind van dit jaar zijn mijn uren opgehoogd van 24 naar 32. Zo werk ik inmiddels van maandag tot en met donderdag vier hele dagen. Zelfs nu moet ik nog behoorlijk goed plannen en doorwerken om alle klussen netjes en op tijd af te krijgen. Het was wel even omschakelen, ik was erg verwend door die heerlijk korte weekjes. Maar het is wel heerlijk om goed gevulde dagen te hebben met veel fijne én tevreden collega’s.

Werkgever wil ontslagvergoeding behouden

Bijna 80 procent van de werkgevers vindt dat werknemers recht hebben op een ontslagvergoeding, maar meer dan de helft wil een versobering. Dat blijkt uit onderzoek van Mercer en Centraal Beheer Achmea onder 1200 werkgevers. Werkgevers vinden dat bij versobering rekening gehouden moet worden met hun inspanningen op het gebied van opleiding. Een kwart wil alleen ontslagvergoeding betalen als er sprake is van verwijtbare schuld van de werkgever.

Slechts 18 procent is het eens met het wetsvoorstel waarin de ontslagvergoeding wordt beperkt tot maximaal een jaarsalaris voor werknemers die meer dan 75.000 euro per jaar verdienen. Ruim 36 procent wil de ontslagregels ongewijzigd laten, 20 procent wil helemaal af van de vergoeding bij ontslag.

Sparen
Een klein aantal werkgevers wil ontslagvergoeding vervangen door een bedrag dat werkgever en werknemer samen bijeen sparen. Dat bedrag kan dan aangesproken worden voor opleidingen en aanvulling op de WW na ontslag. 44 procent vindt aanpassing van de WW noodzakelijk, de meerderheid is voor een verkorting van de uitkeringsduur.

Reorganisatie
Van de ondervraagde werkgevers heeft 30 procent recent een reorganisatie doorgevoerd, waarbij sprake was van gedwongen ontslag. 40 procent van hen heeft het ontslagbeleid afgestemd op de verwachte hoogte van de ontslagvergoeding. Bijna de helft van de werkgevers helpt zijn oud-werknemers niet bij het zoeken naar nieuw werk.

Bron: nu.nl

Een heel jaar verder…

Een jaar geleden had ik na 28 ½ dienstjaren afscheid genomen van mijn collega’s en viel ik in het grote zwarte gat…… Nou ja, dat viel eigenlijk wel mee maar óók ik wist niet waar het heen zou gaan. Ik had nog helemaal niets anders, het was een grote gok. Deed ik er goed aan of zou het de misser van de eeuw worden? Natuurlijk was het niet zomaar ontstaan. Ik merkte aan mijn lijf dat het allemaal niet veel langer had moeten duren. Gelukkig kon ik na het afscheid een aantal maanden tot rust komen en merkte dat het een helende werking had op mijn geest en lichaam. Jammer vond ik het wel van de mensen waar ik jaren mee gewerkt had, vrienden is misschien een te groot woord maar de band was met diverse mensen wel erg sterk.

Ik kan er nu op terug kijken en zeggen, het is goed geweest. Sterker nog, beter had het eigenlijk niet uit kunnen pakken. De rustperiode en daarna de nieuwe job. Precies de baan die ik zocht én in een zeer prettige werkomgeving. Een hele zelfstandige functie, waarin ik initiatieven kan nemen. Intranet, telefonie, de hardware, sofwareproblemen, het implementeren van twee nieuwe pakketten en nog meer van dit soort zaken komen op m’n bordje. Heerlijk om zo bezig te kunnen zijn en de waardering is ook heel groot. Eigenlijk kom je er dan pas achter wat je al die jaren gemist hebt.

Bijkomend voordeel is dat ik aardig wat vrije tijd overhoud, regelmatig zitten we gezellig met een bakkie koffie in de tuin. Kan gaan zwemmen met de kids en zijn we laatst op zomaar een vrijdag met z’n drietjes naar het Graspop festival geweest. Wat ook een verademing voor mij persoonlijk is, ik ben de standby diensten kwijt. Dit gaf veel stress en was de laatste jaren een bron van ergernis. Vooral doordat veel werkzaamheden naar verre landen waren uitbesteed maakte dat de standby diensten erg vervelend waren geworden. In plaats van met een groepje collega’s een probleem oplossen was je bezig om uit te leggen waar de storing over ging en vervolgens werden de verkeerde servers of applicaties gestopt…… 

Ik begreep uit de laatste contacten met m’n oude werkgever dat de ondergrens inmiddels wel bereikt is en dat men nu in de gaten krijgt dat het anders moet. Hopelijk zal de druk op de overgebleven collega’s weer wat gaan afnemen en kan men de komende jaren met plezier naar het werk blijven gaan. Ik ben zelf in ieder geval heel blij dat ik de stap heb durven nemen. Verdien dan wel minder maar het plezier is in ieder geval weer helemaal terug!

Op de fiets

Zo, hadden we dan eindelijk een nieuwe fiets gekocht. Nu nog de stap maken om op dat zadel te gaan zitten en voor het eerst sinds de jaren tachtig weer eens op de fiets naar het werk te gaan. Toendertijd werkte ik bij Albert Heijn Grootverbruik en dat was een kilometer of zes van huis. De eerste jaren had ik nog geeneens een autorijbewijs dus was mijn ijzeren ros de enige mogelijkheid om naar mijn broodheer te gaan. Door weer en wind, met zon en sneeuw, ik heb dit jaren volgehouden totdat ik binnen het Ahold concern verhuisde naar de Centrale Slagerijen in Zaandam. Zo werd ik ook een slaaf van de snelweg en heb ik uiteindelijk ruim 22 jaar met de auto heen en weer gereden. Hoeveel kilometers zullen dat bij elkaar zijn? Honderd per dag maal......?

Nadat mijn mooie glimmende aanwinst een week in de schuur had gestaan heb ik het er eens op gewaagd. Het was op een dinsdag, op deze dag van de week werk ik altijd maar vier uurtjes en het weer was prima. Ik werd door de hele familie uitgezwaaid en ik begon aan de lange tocht naar het LOC. Mijn conditie is best redelijk, elke week sport ik nog anderhalf uur op een veldje met een aantal andere voetballers. Verder rook ik niet, maar ben natuurlijk wel ietsjes te zwaar. Eigenlijk ging het best goed, het zonnetje scheen lekker en ik had het gevoel dat er geen wind stond (daar kwam ik ’s middags wel achter!). De bijna tien kilometer werden in 35 minuten weggetrapt en eigenlijk was het best prettig. Jammer is wel dat als je er bijna bent er nog een flink hoge brug genomen moet worden over het Amsterdams Rijnkanaal.

De fiets netjes opgeborgen in de kelder van het kantoor en natuurlijk in geuren en kleuren verteld aan mijn collega’s dat ook ik gebruik ging maken van het fietsplan. Na een ochtendje flink doorwerken was het tijd om de terugreis te aanvaarden. Eerst die vermadelijde brug weer over, gelukkig zitten er op mijn nieuwe fiets wel acht versnellingen. Aan de andere kant weer naar beneden en langs het kanaal op weg naar huis. Wat ging het moeilijk zeg. Blijkbaar stond er toch meer wind dan in de ochtend of had ik dit ’s morgens niet zo in de gaten gehad? Na verloop van tijd kwam ik aan bij het eerste gedeelte van Lage Weide, daar lijkt geen eind aan te komen. Elke keer denk je dat je al aardig op weg bent maar valt het toch weer tegen. Gelukkig is het grootste gedeelte van de fietspaden erg netjes aangelegd, er zijn maar enkele vervelende stukken. Ondertussen werd ik ingehaald door een behoorlijk op leeftijd zijnde grijze dame, zelfs aanklampen lukte me niet. 

Het leuke (of eigenlijk misschien wel niet zo leuke) van deze nieuwe fiets is dat er een snelheidsmeter en kilometerteller opzit. ’s Ochtends kwam ik bijna niet onder de twintig kilometer per uur, ’s middags was ik blij als ik boven de twaalf bleef. De tien kilometer tegen de wind in duurde drie kwartier, ik kwam thuis met zwieberende rubberen benen en met een bezweet bovenlijf.

Eén keer was ik net de wijk uit op de fiets toen ik dacht, dit wordt vandaag helemaal niets! Ik ga met de auto verdomme! Ik ben toen terug naar huis gefietst en ben in de auto gestapt. Inmiddels ben ik al wat vaker op de tweewieler naar mijn werk gereden. Net als alle andere dingen is het gewoon een stukje gewenning. Al blijf ik voorlopig nog wel met de auto gaan als de weersvooruitzichten veel wind en/of regen voorspellen......

Week zit er weer op

Heb er weer een afwisselend weekje opzitten. Veel (oude) computerspullen uitgezocht, alles is nu weer netjes uitgesorteerd. Handig als ik eens iets nodig heb, hoef ik niet zo lang te zoeken. Gelijk een nieuwe werkplek aangelegd, vond namelijk nog een pc en een goede monitor. Zonde om de spullen ergens op een plank te laten staan, er was toch nog een vrij bureau. Twee laptops, een usb-stick en een beamer in orde gemaakt voor een presentatie in de stad.

Ondertussen kwamen er wat storingen voorbij, een paar problemen met printen, met word en excell. Eén gebruiker zat compleet vast in outlook, dan maar cntrl, alt en delete en de processen stoppen. Natuurlijk lopen dit soort problemen elke dag tussen de normale werkzaamheden door. Het is erg fijn om te doen omdat de mensen het echt waarderen als je ze kunt helpen. Nog wat aanvragen de deur uitgedaan betreffende de rechten op een externe schijf en nieuwe en gewijzigde mailadressen.

Woensdag kreeg ik twee "defecte" laptops op m’n bordje. Bij één ervan ben ik best lang aan het knutselen geweest, hier had Chrome opgestaan als standaard browser maar na het verwijderen ervan werkten de links niet meer vanuit outlook naar Internet Explorer. Dit was een insteling in IE maar er moesten ook de nodige aanpassingen gemaakt worden in het register. Leuk als het dan lukt om alles weer werkend te krijgen. Verder een schoning, defrag, wat onzin programmaatjes verwijderd en de slaapstand aangepast. De laptops werkten weer lekker en konden terug naar de eigenaar.

Ook deze week weer de nodige gesprekken gehad met leveranciers van onze nieuwe software pakketten en de beheerders van de hardware waar dit alles op geplaatst gaat worden. Fijn dat ik in de toekomst wat meer rechten ga krijgen om hier beheer op te gaan plegen. Als laatste nog druk bezig geweest met het intranet. Dit is nog niet echt veel in gebruik dus hier ben ik reclame voor aan het maken. Wel nadat ik hier de afgelopen tijd veel dingen aan heb toegevoegd. Zo zet ik er elke dag nieuwtjes op, hou de voortgang van ons nieuwe pakket bij, plaats handleidingen, tips enzovoorts.

De eerste maand zit er bijna op

Gisteren kreeg ik te horen dat ik mocht blijven...... Het gevoel is goed van beide kanten en een beetje onverwachts stonden er donderdagmiddag twee collega’s aan m’n bureau en vertelden me dat ze allemaal erg blij met me waren. Nu voel je dat wel een beetje aankomen maar het blijft natuurlijk erg prettig om dat gewoon eens te horen. Ik moet zeggen dat ik zelf ook met veel plezier naar m’n nieuwe baas ga en me goed thuisvoel tussen mijn nieuwe collega’s.

Het werk is tot nu toe erg afwisselend. Zo heb ik in de eerste weken een stapel oude pc’s en printers verwijderd en ben bezig geweest met een inventarisatie van alle aanwezige apparatuur. Een lijst aangelegd met de mensen, kamernummers, pc’s en laptops met alle serienummers en nog veel meer, gelijk een goede manier om iedereen eens te spreken en handig voor als ik deze informatie straks eens nodig heb. Natuurlijk waren er ook een hoop (kleine) probleempjes en gaat het steeds beter om deze op te lossen.

Op dit moment zijn er veel gesprekken gaande met leveranciers en gebruikers over het nieuwe softwarepakket dat geïnstalleerd gaat worden. Ook hier zit ik elke keer aan tafel en probeer zoveel mogelijk informatie op te nemen en zo af en toe iets zinnigs op te merken...... Gelijk met het nieuwe pakket zal er worden overgegaan naar Office 2007, ik ben me hier al in het verdiepen want vooral de gebruikers zullen op z’n tijd wel met problemen en vragen gaan komen. Verder heb ik afgelopen week de thuiswerkplek van één van de adviseurs eens van dichtbij bekeken.

Ondanks het slechte weer van de laatste weken was ik elke dag lekker snel thuis. Met 15 tot 20 minuten zit ik in de huiskamer op de bank, ’s ochtends is het wel iets anders. Het verkeer moet dan de stad in en het openbaar vervoer gaat voor. En er rijden nogal wat bussen en trams, dus sta je meestal wel even te wachten. Maar goed, met een half uur zit ik achter m’n bureau en kan ik weer beginnen aan een frisse nieuwe werkdag.

Werk!

Regelmatig solliciteren maar geen reactie. Zo was het in het afgelopen halve jaar. Natuurlijk was het de eerste tijd niet zo vervelend, het was fijn om bij te komen van alle stress die was opgebouwd in de laatste jaren bij AH, EDS en HP. Maar na verloop van tijd begon het toch te kriebelen. Alle papieren waren inmiddels opgeruimd, de foto’s ingeplakt, het huis geschilderd en het kunststof gepoetst, de schuur en de kasten uitgeruimd, de voor- en achtertuin winterklaar, de auto’s weer schoon en zo kan ik nog wel even doorgaan. Nu wilde ik toch graag weer eens wat buiten de deur gaan doen.



Het gekke was dat er in die laatste maanden van het afgelopen jaar (2009) plotseling ook weer uitnodigingen kwamen van potentiële werkgevers. Zo mocht ik op gesprek komen bij het UMC, hier zochten ze een Multimedia medewerker. Het leek me een hele dynamische omgeving en had er best zin in. Dat dynamische klopte ook wel, ik moest een tijdje in de hal van het ziekenhuis wachten en wat daar allemaal voorbij komt…… Het sollicitatiegesprek verliep best goed, het waren hele aardige mensen en het klikte lekker. Toch kreeg ik geen vervolguitnodiging, ze vonden me een uitstekende kandidaat maar mijn profiel paste niet geheel in de functie.

In deze periode kwamen nog een paar dingen voorbij, maar daar had ik geen goed gevoel over. Ik wilde tenslotte niet weer in een grote en onpersoonlijke organisatie terechtkomen. Totdat personeelszaken van het LOC vroeg of ik nog beschikbaar was. Ik had in juni op deze functie gesolliciteerd, ICT beheerder voor 32 uur, maar door organisatorische omstandigheden was de job “in de wacht” gezet. Nu was het aantal uren wel verminderd naar 24 maar ik had nog steeds oren naar deze baan. Het eerste gesprek ging erg leuk, dit was met het hoofd van het servicebureau, de huidige applicatie beheerder en de regio manager. Nu lijkt dat heel wat maar met betrekking tot deze organisatie is iedereen erg “gewoon” zullen we maar zeggen. Dit was op een donderdagochtend vlak voor de kerstvakantie, aan het einde van de dag zou ik horen of ik voor een tweede gesprek uitgenodigd zou worden. Om half vijf kwam het verlossende telefoontje, ik mocht nog een keertje langskomen. Alleen zou dit pas in het nieuwe jaar plaatsvinden, het LOC was tussen kerst en nieuwjaar twee weken gesloten……

Het tweede gesprek was ik wel wat zenuwachtiger. Nu stond er natuurlijk wat meer op het spel, ik had namelijk wel een positief gevoel overgehouden betreffende deze baan en dan wil je extra graag. Nu zat ik aan tafel met de directrice, een dame van personeelszaken en de applicatie beheerder. Na het eerste nerveuze kwartiertje ging het gesprek soepel en we klikten allemaal goed. Ook nu zou ik aan het einde van de dag horen wat ze van me vonden en gelukkig was het weer een positief signaal.

Inmiddels heb ik de eerste week er bijna op zitten. Toen ik op mijn eerste werkdag binnenkwam stond er een bloemetje op m’n bureau! Dit soort dingen doet je erg goed en is ook precies wat ik bedoel met een menselijke omgeving. Het is net een warm bad waar je in komt en alhoewel het best even zal duren voordat ik alle informatie geabsorbeerd zal hebben en dus (goed) ingewerkt zal zijn, denk ik dat ik hier erg op mijn plaats ben.

Leuk is verder dat er veel rek zit in hetgeen je kan (lees: mag) gaan doen. Allereerst is het nieuw te installeren pakket één van de grootste speerpunten. Het afstemmen met de gebruikers en het maken van handleidingen is daar onderdeel van. Verder het hulp verlenen bij problemen in Excell, Word, Outlook en dergelijke. Maar ook de printers, internet verbindingen, de website, intranet en alles wat er zoal voorbij gaat komen. Erg leuk en afwisselend dus. Natuurlijk zal ik iedereen hierover in de naaste toekomst op de hoogte blijven houden.