Zo, hadden we dan eindelijk een nieuwe fiets gekocht. Nu nog de stap maken om op dat zadel te gaan zitten en voor het eerst sinds de jaren tachtig weer eens op de fiets naar het werk te gaan. Toendertijd werkte ik bij Albert Heijn Grootverbruik en dat was een kilometer of zes van huis. De eerste jaren had ik nog geeneens een autorijbewijs dus was mijn ijzeren ros de enige mogelijkheid om naar mijn broodheer te gaan. Door weer en wind, met zon en sneeuw, ik heb dit jaren volgehouden totdat ik binnen het Ahold concern verhuisde naar de Centrale Slagerijen in Zaandam. Zo werd ik ook een slaaf van de snelweg en heb ik uiteindelijk ruim 22 jaar met de auto heen en weer gereden. Hoeveel kilometers zullen dat bij elkaar zijn? Honderd per dag maal......?
Nadat mijn mooie glimmende aanwinst een week in de schuur had gestaan heb ik het er eens op gewaagd. Het was op een dinsdag, op deze dag van de week werk ik altijd maar vier uurtjes en het weer was prima. Ik werd door de hele familie uitgezwaaid en ik begon aan de lange tocht naar het LOC. Mijn conditie is best redelijk, elke week sport ik nog anderhalf uur op een veldje met een aantal andere voetballers. Verder rook ik niet, maar ben natuurlijk wel ietsjes te zwaar. Eigenlijk ging het best goed, het zonnetje scheen lekker en ik had het gevoel dat er geen wind stond (daar kwam ik ’s middags wel achter!). De bijna tien kilometer werden in 35 minuten weggetrapt en eigenlijk was het best prettig. Jammer is wel dat als je er bijna bent er nog een flink hoge brug genomen moet worden over het Amsterdams Rijnkanaal.
De fiets netjes opgeborgen in de kelder van het kantoor en natuurlijk in geuren en kleuren verteld aan mijn collega’s dat ook ik gebruik ging maken van het fietsplan. Na een ochtendje flink doorwerken was het tijd om de terugreis te aanvaarden. Eerst die vermadelijde brug weer over, gelukkig zitten er op mijn nieuwe fiets wel acht versnellingen. Aan de andere kant weer naar beneden en langs het kanaal op weg naar huis. Wat ging het moeilijk zeg. Blijkbaar stond er toch meer wind dan in de ochtend of had ik dit ’s morgens niet zo in de gaten gehad? Na verloop van tijd kwam ik aan bij het eerste gedeelte van Lage Weide, daar lijkt geen eind aan te komen. Elke keer denk je dat je al aardig op weg bent maar valt het toch weer tegen. Gelukkig is het grootste gedeelte van de fietspaden erg netjes aangelegd, er zijn maar enkele vervelende stukken. Ondertussen werd ik ingehaald door een behoorlijk op leeftijd zijnde grijze dame, zelfs aanklampen lukte me niet.
Het leuke (of eigenlijk misschien wel niet zo leuke) van deze nieuwe fiets is dat er een snelheidsmeter en kilometerteller opzit. ’s Ochtends kwam ik bijna niet onder de twintig kilometer per uur, ’s middags was ik blij als ik boven de twaalf bleef. De tien kilometer tegen de wind in duurde drie kwartier, ik kwam thuis met zwieberende rubberen benen en met een bezweet bovenlijf.
Eén keer was ik net de wijk uit op de fiets toen ik dacht, dit wordt vandaag helemaal niets! Ik ga met de auto verdomme! Ik ben toen terug naar huis gefietst en ben in de auto gestapt. Inmiddels ben ik al wat vaker op de tweewieler naar mijn werk gereden. Net als alle andere dingen is het gewoon een stukje gewenning. Al blijf ik voorlopig nog wel met de auto gaan als de weersvooruitzichten veel wind en/of regen voorspellen......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten