Een terugblik vanaf midden 2020

Zo heel af en toe heb je weleens zo'n momentje dat je even terugdenkt aan bepaalde periodes in je leven. Eigenlijk wil ik nooit te vaak terugkijken en ben ik meer van de toekomst die nog komen gaat. Maar zo kwam ik laatst met een collega in gesprek over wat ik zoal gedaan had op werkgebied. Na een korte periode van anderhalf jaar als operator bij de exclusieve reisorganisatie Zuid Europa Stichting kwam ik bij Albert Heijn terecht. Na wat cursussen in de avond van het NOVI (Informatica 1 en 2, Bestandsorganisatie en Cobol) werd ik systeembeheerder bij Albert Heijn Grootverbruik in Breukelen. 

Met het zaalvoetbalteam van Albert Heijn Grootverbruik

We deden het zo goed dat we steeds meer marktaandeel afsnoepten van onze grote concurrent Kok Ede, u raadt het al uit Ede. De beloning was dat na 6 jaar de deur in Breukelen dicht ging en we het naar het grotere (en beter geoutilleerde) pand in Ede gingen. En we hadden met het personeel nou net een prachtig gegraveerde deur met het Albert Heijn Grootverbruik logo geschonken ter ere van het 5-jarig bestaan.

Al het personeel

Maar goed, ik kon kiezen of naar Ede of naar Zaandam. Ik koos voor de Centrale Slagerijen. De vestiging in Zaandam was de hoofdvestiging, daarvandaan stuurden we ook de vestigingen in Zoetermeer, Eindhoven en Groenlo aan. 's Nachts werden de productielijsten geprint en o wee als deze de volgende ochtend niet voor de slagers klaar lagen. Dan moest je stalen zenuwen hebben als deze met geslepen messen achter je stonden te wachten. Ook gebeurde het weleens dat de productie lijst in de andere vestiging niet was uitgeprint door een lijnverbinding probleem. Er werd nog gewerkt met een straalverbinding vanaf het dak, dat ging nog weleens mis als er een stevige wind stond. Dan zat er niks anders op om de productielijsten met de auto te gaan brengen.

De computerruimte van de Slagerij

Na een verhuizing van het oude pand op de Achtersluispolder naar een splinternieuw pand aan de Grote Tocht besloot Albert Heijn enkele jaren later dat vlees produceren niet meer bij de grootgrutter paste. Dus werd alles uitbesteed en moest ik opnieuw een ander plekje zoeken. Daardoor belandde ik dus uiteindelijk toch nog op het grote hoofdkantoor. Veel mensen die hier werkten voelden zich dan ook erg belangrijk… 

AS Midrange op het AH Hoofdkantoor (maart 2002)

Nu was ik applicatie beheerder, in het begin voelde ik me niet zo op mijn plek, maar na verloop van tijd ging dat steeds beter. Nou had ik dan ook wel een hele leuke groep collega's. Ik heb hier dan ook uiteindelijk wel bijna zes jaar met plezier gewerkt. De standby diensten waren wel zwaar, je werd 's nachts vaak diverse keren op onmogelijke tijden uit je bed gebeld.

Op het hoofdkantoor van Albert Heijn

Helaas besloot AH vier weken voor mijn 25-jarig jubileum de gehele IT uit te besteden aan EDS. Dit vond personeelszaken wat lullig, dus toch nog mijn gratificatie en een gouden Ahold speldje gekregen…… Eigenlijk wel wrang, een IT groep die alle Albert, DC's, Albert Heijn-, Gall & Gall- en Etos winkels jarenlang dag en nacht keurig in "de lucht" had gehouden en al enkele jaren achtereen als beste IT club van Nederland was verkozen werd in één keer naar een Amerikaans bedrijf over gedaan. Onvergetelijk was die keer dat de zware jongens uit Amerika waren over gekomen om met ons kennis te maken. We kwamen met alle ICT'ers één voor één binnen druppelen in de grote ontvangstzaal en je zag de gezichten van de heren op het podium steeds meer betrekken. Onze groep was namelijk nogal een ongeregelde bende, tattoos, lange haren, piercings en bijna iedereen liep standaard in spijkerbroek en een shirtje. We hebben hierover natuurlijk flink veel lol gehad.

Uitje met mijn team

Na de "overname" werd het er helaas niet beter op en nam de druk steeds meer toe. Alles moest natuurlijk goedkoper en zo zat de operating/monitoring bijvoorbeeld in Maleisië of zoiets en zat je 's nachts met een nauwelijks verstaanbaar iemand aan de telefoon als er verstoringen waren. Je werd er soms helemaal gestoord van… Twee fijne collega's uit mijn directe groep Applicatie beheerders stierven zelfs door alle stress aan een hartstilstand. Eentje thuis op de bank toen zijn vrouw een kopje koffie halen was en de ander viel dood neer in de centrale hal van het hoofdkantoor. Na verloop van tijd moest ik weer verhuizen naar een zeer ongezellige kantoortuin in een achteraf gelegen pand op een nabij gelegen industrie terrein. Het moest EDS niet teveel kosten natuurlijk. Daarna begon men er stap voor stap mensen (lees: afdelingen) uit te werken. Kwamen wat mensen uit India over, keken een maandje mee over je schouder en vervolgens kon je al je spulletjes uit je la halen…… Dus toen ik zelf op een morgen naar mijn bevende handen keek (deze keer was het niet van een avondje doorzakken) en mijn vrouw zei, doe het nu maar, nam ik (toch wel helaas hoor) na 28 ½ jaar dienstverband afscheid van mijn blauwe hart.

Afscheid na al die jaren in 2009

Na een half jaartje thuis geweest te zijn (wel lekker al mijn foto's en films gedigitaliseerd) had ik al bij mijn 2e sollicitatie succes. Ik ging twee halve en twee hele dagen per week werken bij de Landelijke Organisatie Cliëntenraden (LOC) en moest voor 50 mensen de ICT zaken verzorgen. Erg fijn om na al die jaren eens bij een "zachte" organisatie te werken. Na enkele jaren kwam er nog een tweede bedrijf bij, de Nederlandse Patiënten en Consumenten Federatie (NPCF). Had ik plotseling weer een werkweek van 40 uur, want de uren die ik niet werkte bij het LOC was ik bij de NPCF in hetzelfde gebouw te vinden.

Mijn werkplek bij het LOC

Het Piet van Dommelenhuis waarin het

LOC en het NPCF gehuisvest waren

(het werd in 2013 opgeknapt)

Helaas moest de zorgsector sterk bezuinigen dus heel langzaam liep het LOC "leeg" en hielp ik mezelf overbodig te zijn door iedereen (met hulp) in een zakelijke cloud omgeving te plaatsen. Maar dat deed ik graag omdat het bedrijf mede daardoor in zwaar afgeslankte vorm toch nog voort kon blijven bestaan. Ik kreeg dan ook een heel warm afscheid. Ook bij het NPCF was het einde verhaal maar niet voordat ik iedereen aan een nieuwe werkplek had geholpen. Een heel weekend nieuwe laptops met beeldschermen en docking stations geïnstalleerd voor 50 gebruikers. Zo kon ik daar ook mooi met opgeheven hoofd het pand verlaten. Ik werd door iedereen op een hele fijne manier uitgezwaaid en overladen met cadeaus, alleen de directeur liet haar neus niet zien. Maar ja, toch weer zonder werk, deze keer werd ik voorzitter van de sponsorcommissie (zonder leden) en heb in deze periode veel sponsors kunnen strikken voor mijn voetbalclub. Je ziet wel, ik kan moeilijk stilzitten.

Solliciteren bij Brunel

Maar ook nu duurde het niet zo lang voordat ik weer aan de slag kon. Via uitzendbureau Unique kwam ik terecht bij de Sociale Verzekeringsbank (SVB). Had me goed voorbereid op mijn sollicitatie, ik had namelijk gezien dat Marc Verroen het gesprek ging leiden. Als supporter van Fc Utrecht had ik op de tribune de man nog zien scoren als spits in stadion Galgenwaard. Leek me wel een mooie opening voor het gesprek. Toen ik zat te wachten voor de sollicitatie in de hal, kwam Marc me ophalen en riep meteen, ik ken jou! Nou daar was mijn mooie opening….. Blijkbaar hadden we weleens tegen elkaar gevoetbald in onze amateur tijd ofzo. Maar goed, eerst via het uitzendbureau, een contract via de SVB en toen in vaste dienst.

 De SVB 

 Mijn werkplek bij de SVB

En daar zit ik nu nog steeds, drie dagen per week en ga mijn zevende jaar alweer in. Het is ontzettend leuk werk, zeer afwisselend en een geweldig en gezellig team. Wat dat betreft kan ik iedereen aanraden om eens van baan te veranderen, je wordt weer op scherp gezet, leert nieuwe dingen en mensen kennen. Erg leuk! Het is een lang verhaal geworden maar ik hoop dat jullie het waarderen. Tot het volgende schrijven!

Een heel jaar verder…

Een jaar geleden had ik na 28 ½ dienstjaren afscheid genomen van mijn collega’s en viel ik in het grote zwarte gat…… Nou ja, dat viel eigenlijk wel mee maar óók ik wist niet waar het heen zou gaan. Ik had nog helemaal niets anders, het was een grote gok. Deed ik er goed aan of zou het de misser van de eeuw worden? Natuurlijk was het niet zomaar ontstaan. Ik merkte aan mijn lijf dat het allemaal niet veel langer had moeten duren. Gelukkig kon ik na het afscheid een aantal maanden tot rust komen en merkte dat het een helende werking had op mijn geest en lichaam. Jammer vond ik het wel van de mensen waar ik jaren mee gewerkt had, vrienden is misschien een te groot woord maar de band was met diverse mensen wel erg sterk.

Ik kan er nu op terug kijken en zeggen, het is goed geweest. Sterker nog, beter had het eigenlijk niet uit kunnen pakken. De rustperiode en daarna de nieuwe job. Precies de baan die ik zocht én in een zeer prettige werkomgeving. Een hele zelfstandige functie, waarin ik initiatieven kan nemen. Intranet, telefonie, de hardware, sofwareproblemen, het implementeren van twee nieuwe pakketten en nog meer van dit soort zaken komen op m’n bordje. Heerlijk om zo bezig te kunnen zijn en de waardering is ook heel groot. Eigenlijk kom je er dan pas achter wat je al die jaren gemist hebt.

Bijkomend voordeel is dat ik aardig wat vrije tijd overhoud, regelmatig zitten we gezellig met een bakkie koffie in de tuin. Kan gaan zwemmen met de kids en zijn we laatst op zomaar een vrijdag met z’n drietjes naar het Graspop festival geweest. Wat ook een verademing voor mij persoonlijk is, ik ben de standby diensten kwijt. Dit gaf veel stress en was de laatste jaren een bron van ergernis. Vooral doordat veel werkzaamheden naar verre landen waren uitbesteed maakte dat de standby diensten erg vervelend waren geworden. In plaats van met een groepje collega’s een probleem oplossen was je bezig om uit te leggen waar de storing over ging en vervolgens werden de verkeerde servers of applicaties gestopt…… 

Ik begreep uit de laatste contacten met m’n oude werkgever dat de ondergrens inmiddels wel bereikt is en dat men nu in de gaten krijgt dat het anders moet. Hopelijk zal de druk op de overgebleven collega’s weer wat gaan afnemen en kan men de komende jaren met plezier naar het werk blijven gaan. Ik ben zelf in ieder geval heel blij dat ik de stap heb durven nemen. Verdien dan wel minder maar het plezier is in ieder geval weer helemaal terug!

Afscheid Wendy Meijer

Tja, dat was het dan. Zoals in het vorige stukkie van Ron al beschreven werd hebben we mijn afscheid 'gevierd' in de Crystal Wok. Het blijft een vreemde gewaarwording dat je daar geen onderdeel meer van uitmaakt, maar dat het toch nog zo eigen voelt!

Lieve allemaal, heel hartelijk bedankt voor jullie hartverwarmende stukjes op de kaart die ik kreeg en natuurlijk ook voor de overige cadeaux.

Vanaf vandaag officieel werkloos... Na 27 jaar onafgebroken gewerkt (op 3x baren na, maar ja da's ook werken)te hebben nu full-time thuis voor een periode van ?????? Wie zal het zeggen.

To be continued..

Wendy

Tien kleine negertjes

Daar zaten we dan weer, op dinsdag 30 maart nam het volgende negertje afscheid. Wendy wilde graag bij HP werken maar voelde zich niet meer in staat om op een goede manier haar arbeid te leveren. Waar en wanneer hadden we dat eerder gehoord? Het afscheid was in de Crystal Wok in Zaandam en ondanks de toch minder geslaagde reden voor deze samenkomst was het zoals altijd weer gezellig. Edwin hield een mooie toespraak, een paar prachtige oude koeien werden uit de sloot getrokken, er werd smakelijk om gelachen.

Voor mezelf was het of mijn eigen film van vorig jaar juni opnieuw werd vertoond. Ook ik had afscheid genomen in de Crystal Wok met bijna dezelfde collega’s. Het enige grote verschil was dat ik toen redelijk wazig was van het vele bier dat ik die middag en avond genuttigd had. Wendy kreeg een mooie theaterbon en een gezellige muziekkaart, Bye Bye, auf wiedersehn... Deze was de afgelopen week doorlopend te horen geweest op het kantoor wat vele verstoorde blikken op de werkvloer had opgeleverd. Ach ja, we waren altijd al wat rumoeriger (geweest) zullen we maar zeggen.

Ik zou zeggen bewaar de kaart goed, de opmerkingen die er opstaan moet je over een paar jaar nog maar eens lezen. Als ik het doe weet ik zeker dat ik er vochtige ogen van krijg. Ondanks dat ik ontzettend goed terecht ben gekomen bij mijn nieuwe werkgever blijft dit cluppie mensen uniek. Maar troost je bij de gedachte dat we zeker nog eens bij elkaar zullen komen, we hebben tenslotte nog paar negertjes over......

Jammer

Natuurlijk heb ik er in principe niets meer mee te maken. Maar toch wil ik graag op de hoogte blijven wat er zoal voorvalt bij mijn oud collega’s. Gelukkig krijg ik van de mensen waar ik nog steeds mee om ga regelmatig wat nieuwtjes te horen, helaas lijkt het er momenteel op dat de service verlening naar de klant aardig onder druk staat. Inmiddels zijn er weer een paar mensen vertrokken en zal het er allemaal niet eenvoudiger op worden.

Jammer vind ik het dat ik niet van alle vertrekkers een emailadres heb gekregen. Dus mocht je de blog lezen en je geroepen voelen om me een privé emailadres te sturen, graag. Ik voorzie namelijk dat we in de toekomst nog weleens een reünie zullen organiseren. Of heb ik dat misschien mis......???

Afscheidsborrel Edwin in de mailcompany

Gisteren mijn afscheidsborrel gehouden in de mail-company in Zaandam. Mijn vrouw en kinderen waren ook mee; dat vond ik gewoon leuk, en ik wilde ook dat zij weten met wie ik nou al die jaren dagelijks ben omgegaan. Voor jullie geruststelling....het viel ze niet tegen ;-)

Het was er behoorlijk druk, maar zeker heel gezellig. Ik had ruim 50 mensen uitgenodigd in de veronderstelling dat er altijd wel plm. 10 % niet komt. Dat viel tegen....bijna iedereen was er.....(een enkeling liet het afweten ;-) )

Het deed me wel goed dat er zoveel mensen waren.
Van de oudcollega's van AH(Albert) een boekenbon gekregen. Van de collega's op HK een fles Jozef Guy, en van de collega's uit Amstelveen een mooie bos bloemen voor Ingrid (zo vaak neem ik geen bloemen mee...dus dat is weer voor een tijdje geregeld) en theaterbonnen waar we voor naar de musical Mary Poppins zullen gaan. De hele familie Hengelmolen is gek van musicals (dat wist Wendy heel goed) dus het is een cadeau wat we heel erg waarderen en we in het voorjaar voor naar Scheveningen zullen afreizen.

Nogmaals....allemaal bedankt voor jullie komst, dat deed me echt heel goed. Voor jullie info...er zijn alleen al plm 180 biertjes door heen gegaan... ;-) om over de rest maar te zwijgen.

Veel succes allemaal en ik weet zeker dat we elkaar nog eens tegen zullen komen.
Edwin

Toch weg bij HP

Na lang wikken en wegen, twijfelen, piekeren etc. heb ik uiteindelijk besloten HP te gaan verlaten. Niet voor het werk en zeker niet voor de collega's. Dat maakte de beslissing juist zo moeilijk, maar wel om het bedrijf HP en wat men doet en gaat doen met ons werk en onze afdeling en de manier waarop met mensen wordt omgegaan.

Nog maar twee maanden te gaan en dan is het doek defnitief gevallen. Misschien zelfs wel het einde van mijn loopbaan in de IT. Wie zal het zeggen. Ik ga in ieder geval versneld mijn opleiding als Event Manager afronden en kijken of ik misschien in deze branche aan de slag kan. Eerst neem ik echter een maand rust om alles nog eens even te laten bezinken.

Wat ik met de financiële vergoeding ga doen is nog niet helemaal duidelijk. Het wachten is even op mijn financieel adviseur. Hij onderzoekt alle mogelijkheden en komt dan met een overzicht waarna duidelijk moet zijn waar ik voor zal gaan kiezen.

Beste (oud)collega's. Ik hoop dat iedereen zijn weg weet te vinden en vooral plezier houdt in wat hij/zij doet, zo niet, trek je conclusies.

Wendy

Vertrek Edwin Hengelmolen

Ja dames en heren,
vandaag is het ongelooflijke gebeurt.
Edwin heeft zijn spullen ingeleverd en de HP deur achter zich dichtgetrokken.
Ik heb gekozen voor een nieuwe uitdaging en ga 1 februari bij het UWV beginnen als Tactisch Product Manager. Met gemengde gevoelens heb ik vandaag afscheid genomen van iedereen. Ik zal alle mensen best wel missen, alleen zijn er ook veel zaken die ik zeker NIET ga missen. Iedereen begrijpt wel wat ik dan bedoel.

Ik wens iedereen het allerbeste toe voor de toekomst, en nog 1 wijze raad van (ex)baas ;-)
.......iedereen is eigenaar van zijn eigen toekomst.........

Groeten,
Edwin Hengelmolen

Laatste keer naar de Ebbehout

Afgelopen woensdag ben ik, naar het laat aanzien, voor het allerlaatst op bezoek geweest bij mijn ex-collega’s in het EDS een HP company kantoor gelegen aan de Ebbehout te Zaandam. ’s Ochtends hadden mijn vrouw en ik eerst onze zoon Robin uitgezwaaid, hij ging met de brugklas op kamp in de buurt van Blaricum. Daarna ben ik op weg gegaan over de in aanbouw zijnde en daardoor flink door het landschap slingerende A2 naar Zaandam. Net zoals de vorige keer viel het me nu ook weer op dat het best een lange rit was naar mijn oude werkplek. Blijkbaar ontwend dit toch snel. Dat ik dit, inclusief alle Centrale Slagerij en AH Hoofdkantoor tijd, zo’n 22 jaar gedaan heb is achteraf eigenlijk ongelofelijk. Dat moet bij elkaar minstens 440.000 kilometer zijn geweest. Dat is toch elf keer de aardbol rond. M’n volgende baan moet in ieder geval lekker dicht bij huis liggen heb ik al besloten. Ga binnenkort maar eens kijken naar een mooie nieuwe fiets.

Om 10:30 kwam ik op kantoor en het was een hartelijke begroeting. Dit blijft toch het meest lastige van het gestopt zijn met werken, het missen van de contacten met de leuke collega’s. Gelukkig was de bezetting deze woensdag behoorlijk hoog waardoor ik met veel mensen heb kunnen kletsen. Helaas wierp de bijltjesdag van 15 september wel z’n schaduw vooruit, op deze dag zullen er weer mensen ontslagen gaan worden. Veel onzekerheid over wie de pineut gaat worden en hoeveel mensen deze keer hun spulletjes moeten gaan pakken. Maar goed, ik vond het hartstikke leuk om iedereen weer eens te zien en spreken. Na de nodige kopjes café olé was het om half twee weer tijd om naar huis te gaan. Ik wens iedereen de komende periode heel veel geluk en sterkte. Als het mogelijk is (en zinvol) kom ik ook nog eens in Amstelveen buurten!

Komkommertijd

Vakantietijd is komkommertijd. Althans voor een blog dan, gelukkig is de vakantieperiode bijna ten einde (geintje). Kunnen we af en toe weer eens een verhaaltje plaatsen. Voor mij was het toch wel een beetje vreemd. Normaal is het als je terugkomt van vakantie best een stap om weer naar het werk te gaan. De collega’s bijpraten over alle avonturen, de eventuele foto’s laten zien en daarna de enorme berg aan mail doorwerken. Ook proberen bij te praten of er nog bijzondere zaken in de vakantie zijn voorgevallen. Grote storingen, nieuwe programma’s, jobjes, procedures en aanverwante zaken. Verder had ik nog weleens een ander groot probleem waar ik tegenaan liep na de vakantietijd. Wat was dat verdomde password ook alweer......!

Ondanks de twee maanden dat ik nu weg ben bij EDS/HP is het contact met de ex-collega’s gelukkig nog steeds goed en aanwezig. Toen we in Frankrijk waren heb ik wat sms’jes rondgestuurd en toen we weer thuis waren werd ik nog gebeld om te vragen hoe onze vakantie geweest was. Nou, we hebben een schitterende vakantie gehad met ons gezin in de Vogezen. Het weer was prima, we hebben veel gezwommen in het campingzwembad en in een schitterend bergmeer. Dorpjes, watervallen en bergpassen bezocht en prachtige weggetjes gereden. De kinderen hebben nog vrij dus ook nu doen we nog leuke dingen. Begreep wel dat de mensbezetting in Zaandam ondertussen erg laag is, hopelijk is het straks in Amstelveen weer een wat normalere situatie.

Bezoek aan Zaandam

Gisteren ben ik eens naar mijn oude EDS an HP company kantoor in Zaandam gereden. Eén van de eerste dingen die me opviel, ondanks dat er geen files stonden, was dat het best een flink stuk rijden was. Zo zie je maar, dit soort zaken ben je toch snel ontwend. Ik kon m’n auto gelukkig op het veld aan de overkant kwijt, ik had natuurlijk geen parkeerpas meer. Gek eigenlijk dat het voor zoveel hard werkende mensen zo moeilijk gemaakt word om gewoon hun auto ergens te kunnen parkeren. Overal waar je om je heen kijkt zie je lege en met slagbomen afgesloten parkeerplaatsen bij lege kantoren. Maar o wee, als je je karretje ergens neerzet waar die niet mag staan, in de Zaanstreek zijn ze er als de kippen bij om je een bon onder de voorruit te schuiven.

Ik liep het kantoorgebouw binnen en zag alweer een vertrouwd iets, er was een reparateur bezig met de linkerlift! Gelukkig blijven veel dingen hetzelfde...... Op dat moment kwam uit de rechter lift John Neuteboom stappen met een kar vol hardware. Gelijk een tijdje bijkletsen met een fijn en vriendelijk mens. Boven aangekomen werd ik geknuffeld door Peter, hij ging net een grote jongen wegbrengen en kon me mooi binnenlaten. Een allerhartelijkste begroeting werd mijn deel en ook ik was blij om iedereen weer eens te zien en spreken. In totaal ben ik bijna drie uur binnen geweest en heb met iedereen een praatje gemaakt. Leuk en dit gaan we zeker nog een keertje doen, misschien moet ik de volgende keer wel naar de nieuwe lokatie in Amstelveen rijden. Na flink wat kopjes Café Olé’s gedronken te hebben was het tijd om weer huiswaarts te gaan. Helaas was de bezetting op het kantoor niet zo hoog dus wil ik alle mensen die ik gemist heb hierbij alsnog de groeten doen en veel geluk wensen.

De vierde week in...

Inmiddels drie weken thuis. Moet zeggen dat ik op dit moment lekker in m’n vel zit. De eerste week was eigenlijk het moeilijkst. Niet omdat deze week nu zo vervelend was maar meer door het vreemde onderbuikgevoel. Heb ik nu vakantie of moet ik morgen weer aan de slag? Heel vreemd allemaal maar ik ben vanaf het begin af aan elke dag om 7:30 opgestaan en ben in en om het huis stevig bezig geweest.

De auto’s glimmen van binnen en buiten, diverse kasten en laden heb ik helemaal uitgemest en weer netjes ingeruimd, de administratie is compleet up to date, de tuinen liggen er fantastisch bij en alle kunststof kozijnen glimmen in het zomerzonnetje. Binnenkort ga ik de voorkant schilderen en als er tijd voor is ook diverse kamers in huis sauzen. Ik wil alle blog-lezers in ieder geval een fijne vakantie wensen en ik hou jullie op de hoogte!

Prettig weekend!

Onze onnavolgbare Ramon Kok nam vrijdag 3 juli afscheid. Nu was dat wel in de lijn der verwachting, hij had afgelopen maand twee Indiërs moeten inwerken en Ramon was zelf een zogenaamde externe. Of zijn we dat zelf inmiddels ook niet allemaal een beetje..........? We zullen Ramon vooral herinneren door zijn meerdere gsm’s. Wie belde er nu weer en op welke telefoon? Natuurlijk werd er altijd commentaar geleverd door ons, maar vooral Luis kon er wat van. Wel op een leuke manier en Ramon kon er best goed tegen.

Hij heeft ongeveer een jaar op de TAS afdeling gewerkt en heeft een prima rol gehad in PeopleSoft upgrade voor Zweden. Op Linkedin kun je Ramon vinden, zien wat hij gaat doen en eventueel contact met hem opnemen. Nadat iedereen afgelopen vrijdag een lekker stuk taart had gehad werd er afscheid genomen. Het ga je goed Ramon en....... prettig weekend!

Fotoalbum afscheid Ron