Een terugblik vanaf midden 2020

Zo heel af en toe heb je weleens zo'n momentje dat je even terugdenkt aan bepaalde periodes in je leven. Eigenlijk wil ik nooit te vaak terugkijken en ben ik meer van de toekomst die nog komen gaat. Maar zo kwam ik laatst met een collega in gesprek over wat ik zoal gedaan had op werkgebied. Na een korte periode van anderhalf jaar als operator bij de exclusieve reisorganisatie Zuid Europa Stichting kwam ik bij Albert Heijn terecht. Na wat cursussen in de avond van het NOVI (Informatica 1 en 2, Bestandsorganisatie en Cobol) werd ik systeembeheerder bij Albert Heijn Grootverbruik in Breukelen. 

Met het zaalvoetbalteam van Albert Heijn Grootverbruik

We deden het zo goed dat we steeds meer marktaandeel afsnoepten van onze grote concurrent Kok Ede, u raadt het al uit Ede. De beloning was dat na 6 jaar de deur in Breukelen dicht ging en we het naar het grotere (en beter geoutilleerde) pand in Ede gingen. En we hadden met het personeel nou net een prachtig gegraveerde deur met het Albert Heijn Grootverbruik logo geschonken ter ere van het 5-jarig bestaan.

Al het personeel

Maar goed, ik kon kiezen of naar Ede of naar Zaandam. Ik koos voor de Centrale Slagerijen. De vestiging in Zaandam was de hoofdvestiging, daarvandaan stuurden we ook de vestigingen in Zoetermeer, Eindhoven en Groenlo aan. 's Nachts werden de productielijsten geprint en o wee als deze de volgende ochtend niet voor de slagers klaar lagen. Dan moest je stalen zenuwen hebben als deze met geslepen messen achter je stonden te wachten. Ook gebeurde het weleens dat de productie lijst in de andere vestiging niet was uitgeprint door een lijnverbinding probleem. Er werd nog gewerkt met een straalverbinding vanaf het dak, dat ging nog weleens mis als er een stevige wind stond. Dan zat er niks anders op om de productielijsten met de auto te gaan brengen.

De computerruimte van de Slagerij

Na een verhuizing van het oude pand op de Achtersluispolder naar een splinternieuw pand aan de Grote Tocht besloot Albert Heijn enkele jaren later dat vlees produceren niet meer bij de grootgrutter paste. Dus werd alles uitbesteed en moest ik opnieuw een ander plekje zoeken. Daardoor belandde ik dus uiteindelijk toch nog op het grote hoofdkantoor. Veel mensen die hier werkten voelden zich dan ook erg belangrijk… 

AS Midrange op het AH Hoofdkantoor (maart 2002)

Nu was ik applicatie beheerder, in het begin voelde ik me niet zo op mijn plek, maar na verloop van tijd ging dat steeds beter. Nou had ik dan ook wel een hele leuke groep collega's. Ik heb hier dan ook uiteindelijk wel bijna zes jaar met plezier gewerkt. De standby diensten waren wel zwaar, je werd 's nachts vaak diverse keren op onmogelijke tijden uit je bed gebeld.

Op het hoofdkantoor van Albert Heijn

Helaas besloot AH vier weken voor mijn 25-jarig jubileum de gehele IT uit te besteden aan EDS. Dit vond personeelszaken wat lullig, dus toch nog mijn gratificatie en een gouden Ahold speldje gekregen…… Eigenlijk wel wrang, een IT groep die alle Albert, DC's, Albert Heijn-, Gall & Gall- en Etos winkels jarenlang dag en nacht keurig in "de lucht" had gehouden en al enkele jaren achtereen als beste IT club van Nederland was verkozen werd in één keer naar een Amerikaans bedrijf over gedaan. Onvergetelijk was die keer dat de zware jongens uit Amerika waren over gekomen om met ons kennis te maken. We kwamen met alle ICT'ers één voor één binnen druppelen in de grote ontvangstzaal en je zag de gezichten van de heren op het podium steeds meer betrekken. Onze groep was namelijk nogal een ongeregelde bende, tattoos, lange haren, piercings en bijna iedereen liep standaard in spijkerbroek en een shirtje. We hebben hierover natuurlijk flink veel lol gehad.

Uitje met mijn team

Na de "overname" werd het er helaas niet beter op en nam de druk steeds meer toe. Alles moest natuurlijk goedkoper en zo zat de operating/monitoring bijvoorbeeld in Maleisië of zoiets en zat je 's nachts met een nauwelijks verstaanbaar iemand aan de telefoon als er verstoringen waren. Je werd er soms helemaal gestoord van… Twee fijne collega's uit mijn directe groep Applicatie beheerders stierven zelfs door alle stress aan een hartstilstand. Eentje thuis op de bank toen zijn vrouw een kopje koffie halen was en de ander viel dood neer in de centrale hal van het hoofdkantoor. Na verloop van tijd moest ik weer verhuizen naar een zeer ongezellige kantoortuin in een achteraf gelegen pand op een nabij gelegen industrie terrein. Het moest EDS niet teveel kosten natuurlijk. Daarna begon men er stap voor stap mensen (lees: afdelingen) uit te werken. Kwamen wat mensen uit India over, keken een maandje mee over je schouder en vervolgens kon je al je spulletjes uit je la halen…… Dus toen ik zelf op een morgen naar mijn bevende handen keek (deze keer was het niet van een avondje doorzakken) en mijn vrouw zei, doe het nu maar, nam ik (toch wel helaas hoor) na 28 ½ jaar dienstverband afscheid van mijn blauwe hart.

Afscheid na al die jaren in 2009

Na een half jaartje thuis geweest te zijn (wel lekker al mijn foto's en films gedigitaliseerd) had ik al bij mijn 2e sollicitatie succes. Ik ging twee halve en twee hele dagen per week werken bij de Landelijke Organisatie Cliëntenraden (LOC) en moest voor 50 mensen de ICT zaken verzorgen. Erg fijn om na al die jaren eens bij een "zachte" organisatie te werken. Na enkele jaren kwam er nog een tweede bedrijf bij, de Nederlandse Patiënten en Consumenten Federatie (NPCF). Had ik plotseling weer een werkweek van 40 uur, want de uren die ik niet werkte bij het LOC was ik bij de NPCF in hetzelfde gebouw te vinden.

Mijn werkplek bij het LOC

Het Piet van Dommelenhuis waarin het

LOC en het NPCF gehuisvest waren

(het werd in 2013 opgeknapt)

Helaas moest de zorgsector sterk bezuinigen dus heel langzaam liep het LOC "leeg" en hielp ik mezelf overbodig te zijn door iedereen (met hulp) in een zakelijke cloud omgeving te plaatsen. Maar dat deed ik graag omdat het bedrijf mede daardoor in zwaar afgeslankte vorm toch nog voort kon blijven bestaan. Ik kreeg dan ook een heel warm afscheid. Ook bij het NPCF was het einde verhaal maar niet voordat ik iedereen aan een nieuwe werkplek had geholpen. Een heel weekend nieuwe laptops met beeldschermen en docking stations geïnstalleerd voor 50 gebruikers. Zo kon ik daar ook mooi met opgeheven hoofd het pand verlaten. Ik werd door iedereen op een hele fijne manier uitgezwaaid en overladen met cadeaus, alleen de directeur liet haar neus niet zien. Maar ja, toch weer zonder werk, deze keer werd ik voorzitter van de sponsorcommissie (zonder leden) en heb in deze periode veel sponsors kunnen strikken voor mijn voetbalclub. Je ziet wel, ik kan moeilijk stilzitten.

Solliciteren bij Brunel

Maar ook nu duurde het niet zo lang voordat ik weer aan de slag kon. Via uitzendbureau Unique kwam ik terecht bij de Sociale Verzekeringsbank (SVB). Had me goed voorbereid op mijn sollicitatie, ik had namelijk gezien dat Marc Verroen het gesprek ging leiden. Als supporter van Fc Utrecht had ik op de tribune de man nog zien scoren als spits in stadion Galgenwaard. Leek me wel een mooie opening voor het gesprek. Toen ik zat te wachten voor de sollicitatie in de hal, kwam Marc me ophalen en riep meteen, ik ken jou! Nou daar was mijn mooie opening….. Blijkbaar hadden we weleens tegen elkaar gevoetbald in onze amateur tijd ofzo. Maar goed, eerst via het uitzendbureau, een contract via de SVB en toen in vaste dienst.

 De SVB 

 Mijn werkplek bij de SVB

En daar zit ik nu nog steeds, drie dagen per week en ga mijn zevende jaar alweer in. Het is ontzettend leuk werk, zeer afwisselend en een geweldig en gezellig team. Wat dat betreft kan ik iedereen aanraden om eens van baan te veranderen, je wordt weer op scherp gezet, leert nieuwe dingen en mensen kennen. Erg leuk! Het is een lang verhaal geworden maar ik hoop dat jullie het waarderen. Tot het volgende schrijven!

Eind goed, al goed

We kunnen een (voorlopig) einde maken aan dit vervolgverhaal. Nadat ik de vorige keer had aangegeven dat mijn manager erg zijn best deed om me bij het team te houden is dit hem uiteindelijk nog gelukt ook. Samen met een andere "tijdelijke" collega kregen we met ingang van 1 juni 2016 een vast dienstverband. Dit was natuurlijk geweldig nieuws en na een aantal woelige jaren eindelijk rust in de "tent". Samen met mijn collega hebben we een foto genomen en deze op een taart laten zetten om dit heuglijke feit te vieren.

Inmiddels zijn we alweer een klein half jaar verder en heb ik mijn draai goed gevonden. De werkzaamheden zijn zeer uitgebreid en divers en het zal best nog wel even duren voordat ik alles onder de knie heb. 

Wel heb ik inmiddels weer een leuk project bijna afgerond. Met drie andere collega's hebben we een inspiratieruimte laten maken, met als thema natuur. Kurk en een poster met bomen tegen de muur, houten banken en tafels en kunstgras op de vloer. Erg geslaagd en ook veel positieve reacties gehad. 

gehad Spannend moment was dat er een keukenbrandje ontstond. Het gehele pand moest ontruimd worden en dat was een aardig spektakel. Gelukkig was er niet veel aan de hand.

Heel grappig is dat ik samen met de andere collega die ook is aangenomen (we hebben toch een speciale band) het komende teamuitje heb georganiseerd. Dit hebben we precies een jaar geleden al aangeboden toen natuurlijk nog helemaal niet zeker was dat we nu in vaste dienst zouden zijn. Dit gaf toentertijd een hoop hilarische reacties maar leuk dat het uitgekomen is.

Nou kijken of we hier tot m'n pensioen kunnen blijven werken, het zou erg fijn zijn. Natuurlijk ook omdat ik elke dinsdag en vrijdag vrij ben. Op dinsdag kan ik veel werk doen voor de sponsorcommissie, de Commodore club en de band The Rivals. En op vrijdag lekker met m'n vrouwtje op pad naar het strand of andere leuke (of soms ook nuttige, hahahaha) dingen doen. Nou dit is dan zeer waarschijnlijk het einde van mijn feuilleton over mijn arbeidsperikelen!

Wat nu weer?

Pffffff dat viel me toch wel rauw op m'n dak. Op maandagmiddag 8 februari werd ik gebeld door de collega die ik met mijn huidige baan voor drie dagen in de week vervang en hij had geen leuke mededeling voor me. Ik was in juni 2014 begonnen als werkplek en gebouwbeheerder voor 24 uur in de week. Ik werk wekelijks op maandag, woensdag en donderdag en heerlijk dicht bij huis. Met deze 24 uur vervang ik dus deze collega, hij is drie dagen per week aan de slag voor de OR. Nu belde hij me dus op met de mededeling dat hij er niet nog eens drie jaar aan vast wil knopen. 

De hoofdingang

Dit was toch wel erg onverwachts, hij had het altijd met plezier gedaan en het gevoel was dat hij er nog wel een drie-jaarlijkse periode aan vast ging knopen. Wat voor mij ook nog eens geresulteerd had in een vast dienstverband…… Maar door alle ellende van het afgelopen jaar wat zich heeft afgespeeld in de organisatie had hij er geen zin meer in. Eerlijk gezegd kan ik daar ook begrip voor opbrengen ook, het is zowiezo een toffe gast en ook waardering voor het feit dat hij me als eerste op de hoogte wilde stellen.

Met collega Geert en vriend  Argo en Saskia naar Paradise Lost

Maar ja wat nu? Ik zie eerlijk gezegd wel op tegen het feit dat ik vanaf 1 augustus weer opnieuw moet gaan zoeken naar een baan en vooral een leuke baan. Ik word er ook niet jonger op en eigenlijk wil ik ook liever geen 40-urige week draaien. Drie, misschien vier dagen per week vind ik wel voldoende. We hebben er genoeg aan en het is heerlijk als je samen leuke dingen kan doen. Afgelopen jaar zijn we heel wat keertjes op vrijdag op pad geweest, diverse keren naar de kust bijvoorbeeld. We zijn naar Wijk aan Zee en naar Scheveningen geweest en als je dan op vrijdagavond weer thuis komt begint je weekend pas…… 

Erg gezellig teamuitje

Maar goed, laten we nog maar even afwachten. Mijn manager, waar ik een prima band mee heb, heeft beloofd om er alles aan te doen om onze groep bij elkaar te houden. Er is namelijk zat werk en we vullen elkaar uitstekend aan. Eigenlijk hebben we een perfect team en is iedereen zeer tevreden. Daar hou ik me dus voorlopig maar aan vast, hij heeft aangegeven dat hij me zo snel mogelijk op de hoogte wil stellen. Eind april hoor ik meer, dus we moeten er maar het beste van hopen. 

Robin treedt samen met 

The Rivals op bij de kerstborrel

Contract tot augustus 2016

Groot nieuws! Na bijna een jaar via uitzendbureau Unique gewerkt te hebben bij de Sociale Verzekerings Bank in Utrecht word ik in vaste dienst genomen! Nou ja, vaste dienst is misschien een iets te groot woord maar ik krijg nu een contract van 14 maanden tot 1 augustus 2016. Dat kun je toch wel een succes noemen, men heeft uitgesproken erg tevreden te zijn met mijn werk en inzet, dat is altijd erg leuk om te horen toch? En wat ook heerlijk is, ik blijf gewoon drie dagen per week werken. Elke vrijdag zijn we samen vrij dus gaan we er regelmatig op uit, zoals een dagje Scheveningen ofzo. 

Prachtige dag op 19 september

Eigenlijk mag ik helemaal niet klagen, ik denk dat ik sinds ik bij Albert Heijn (lees EDS/HP) weg ben (juni 2009) ben ik met niet al teveel moeite elke keer weer aan het werk geraakt. Ik heb twee keer een gesprek gehad waarbij ik niet aangenomen werd, bij een school en ziekenhuis, alle andere keren had ik gelijk werk of werd ik zelfs gevraagd. Wel ben ik wat lager in de boom gaan zitten, demoveren noemen ze dat tegenwoordig. Natuurlijk verdien je dan minder maar ik hoef niet meer zo op mijn tenen te lopen. Gevolg: een veel rijker bestaan doordat je geen stress hebt en door de minder uren meer vrije tijd. Wat een luxe eigenlijk! 

Team uitje met mijn collega's

Spannend
Toch was het na de eerste maanden wel even spannend. In een gesprek bleek dat er toch andere dingen van me verwacht werden. Was eigenlijk geen probleem, ik heb ze opgepakt en daarna was er geen vuiltje meer aan de lucht. De functie is ook wel heel anders dan dat ik gewend was uit het verleden. Veel minder IT gerelateerde zaken, meer facilitaire dingen en na een half jaar ben ik bezig gegaan om het bouwbesluit te gaan oppakken. Het is tegenwoordig wettelijk verplicht om allerlei logboeken met keuringen, certificaten en handleidingen te hebben. In een map in de kast en eventueel bij het betreffende "apparaat" maar ook digitaal op de harde schijf. 

Dit is een veel omvattende klus waar ik nu nog steeds mee bezig ben. Als voorbeeld hebben we dus nu vier logboeken met alle gevelladders (17) en gondels (3) met daarin alle rapporten met certificaten en handleidingen. Deze moeten jaarlijks gekeurd worden en de eventuele gebreken moeten dan weer worden gerepareerd. Zo zijn er in een gebouw logboeken van de bliksemgeleiding, blusmateriaal, brandmeld installatie, dakveilig werken, electrische installaties, liften, (nood)verlichting enzovoorts enzovoorts. 

Drie dagen naar de Bonte Wever

Opleidingen
Ik heb dan ook het afgelopen jaar een hele hoop dingen geleerd (en dat op m'n oude dag, hahahaha). Cursussen gedaan voor de brandmeld installatie, ARBO ergonomie en binnenkort het bouwbesluit. Leuk voor m'n toch al uitgebreide CV. Maar wat misschien nog wel belangrijker is, ik heb hartstikke leuke collega's. We zijn met een groep van zes mensen, allemaal anders maar toch zeer complementair. Zo was het teamuitje op 13 november 2014 erg gezellig, we zijn een hapje gaan eten bij La Senorita op de Oude Gracht. Wel grappig was toen we de trap naar boven namen na het eten we tegen de Rembrandt bioscoop "aanliepen". Geert en ik zeiden allebei hetzelfde, Interstellar die film wil ik nog gaan zien! Nou dan doen we het toch gewoon nu! 

BBQ met de collega's van alle
vestigingen in Nederland (HR en Facilities)

Wel werd het even spannend toen een boventallig iemand van het hoofdkantoor belangstelling voor mijn baan toonde. Gelukkig bleek al snel dat hij totaal niet in de groep paste en dat was het sein voor mijn manager om de organisatie warm te maken om mij in dienst te nemen. Op 21 mei 2015 hadden we met de gehele afdeling (dus ook de vestigingen van alle andere steden in Nederland) een bijeenkomst die werd afgesloten met een gezellige BBQ. Toen iedereen weg was hebben we nog diverse vliegende hamburgers voorbij zien komen. 

Borrel en hapje eten met mijn
collega's ter ere van mijn contract

Op 31 mei kwam ik dan in vaste dienst. Omdat in die week niet iedereen aanwezig kon zijn heb ik in de week daarvoor (op 27 mei) mijn collega's uitgenodigd voor een borrel in de stad. Het werd erg gezellig. We hebben eerst een paar biertjes (Robin baco light) gedronken in de Korenbeurs , toen zijn we naar de Italiaan op de gracht gegaan om een pizza naar binnen te proppen, daarna zijn we naar café België geweest en we hebben afgesloten bij Stairway to Heaven. In de week daarna heb ik nog een sauzijzenbroodje getrakteerd voor iedereen die er niet bij kon zijn. De jongens van ons eigen team hebben er wel twee of drie naar binnen zitten proppen omdat ook deze keer niet iedereen aanwezig (of op dieet) was, hahahahahahaha. 

Weer aan het werk

Thuis
Zo en dan zat ik dus weer thuis. Op maandag 9 december had ik mijn laatste werkdag gehad bij LOC en de NPCF. Met een beetje bijsturen viel bij beide werkgevers mijn laatste werkdag op dezelfde datum, had ik dus wel goed gedaan. Wel had ik nog genoeg vakantieuren bij beide werkgevers om tot het einde van het jaar betaald thuis te "zitten". Natuurlijk was het Wel leuk dat ik zo vlak voor de feestdagen thuis was. Kon lekker met de jongens naar de Eindhoven Metal Meeting, oma Margot vierde haar 80e verjaardag en Renate haar 51e. Op donderdag 19 december ben ik nog wel naar de kerstborrel van LOC geweest, ik werd daar nog uitgebreid gefeteerd. Ook dat was mooi gepland want daarna door naar Los Gauchos waar ik met Hayo en Vincent (van de NPCF) als afscheid een ossehaas van 4 ons heb weggespoeld met de nodige biertjes. De laatste Commodore dag van het jaar was zoals altijd weer erg druk en gezellig. Renate had weer de nodige pakketten en een fraaie kerstmand gemaakt die bij de verloting een nieuw baasje vonden. Na afloop zijn we gaan eten bij de Heeren van Maarssen om het succesvolle jaar af te sluiten.


Eindhoven Metal Meeting
Op kerstavond hebben we met z'n vijven (met Salina) lekker gegeten bij oma Janny, zij kwam op 2e kerstdag 's ochtends bij ons ontbijten. 's Avonds hebben we voor het eerst de grill plaat aangedaan, was erg geslaagd en verder hebben we op beide kerstdagen een aantal (kerst)films gekeken. Op vrijdag 27 december was het laatste concert van 2013, Stream of Passion. Helaas viel het wat tegen. Op zondag zijn we met Salina, Vincent, Kelly, Ruben, Femke, oma Annita en opa Ton een heerlijke brunch gehad bij van der Valk in Vianen. Daarna zijn we met z'n allen doorgereden naar Wijk bij Duurstede waar we op bezoek zijn geweest bij tante Topie. Was heel gezellig en Topie vond het hartstikke leuk dat we met z'n allen waren. Oudjaarsavond hebben we gevierd bij Nicole en Robin. René en Marianne waren er ook plus een boel "kinderen". Zo zie je maar ik verveelde me geen moment.

Nieuw jaar
Zo ging het ook het in het nieuwe jaar door. Helaas ging het met mijn schoovader Ton steeds minder goed. Renate (samen met Annita) moest hem erg veel ondersteunen en er moest gezocht worden naar een verzorgingshuis. Nu was het dus wel een geluk bij een ongeluk dat ik thuis rondliep. Zo kon ik allerlei huishoudelijke zaken doen en zorgen dat er 's avonds toch nog fatsoenlijk gegeten kon worden. Op 6 februari kon Ton terecht in een verzorgingshuis in Vreeswijk en dat gaf ons een beetje rust zodat we op de 13e voor elf dagen konden vertrekken naar Fuerteventura. Het weer was dit jaar erg wisselvalig en er moest elke dag naar huis gebeld worden maar al met al hebben we toch een fijne tijd gehad.


Lekker dobberen
Nadat we terugkwamen ging alles al snel weer zijn gangetje. Ik verveelde me helemaal niet, buiten de klusjes in en om het huis ging ik regelmatig naar concerten, had afspraken met m'n maatjes en deed ik het één ander als voorzitter van de OSM '75 sponsorcommissie en HCC Commodore ig. Nadat Ton in de Wartburg was opgenomen en gevallen was ging het heel snel bergafwaarts en stierf hij op 22 april. Vier dagen later een nieuwe grote klap, mijn zwager Hans overleed aan alvleesklier kanker. Op 28 april werd Ton gecremeerd en op zaterdag 3 mei mijn zwager Hans begraven.

Eerste sollicitaties
Op woensdag 7 mei had ik bij Brunell mijn tweede sollicitatie binnen een week. Eerder had ik een gesprek bij PGO Support, een oude baas van mij. Helaas leverden deze beide niet direct een baan op. Bij Brunell had ik een gesprek in een glazen hok met twee man. Ze zochten ze een nogal zware jongen en eigenlijk bleek in het gesprek wel dat we daar allebei niet zoveel zin in hadden. Wel werd ik in de portefeuille "gestopt" omdat ze me wel een goede vent vonden...... Het was intussen al vanaf 7 maart was het zo'n beetje zomer. Dit zou maanden zo blijven dus mijn zwembad in de tuin werd zeer goed gebruikt.


Solliciteren bij Brunell
Op 27 mei was Robin met zijn klas vertrokken voor vijf dagen naar Florence. Robin had met een paar andere jongens perspassen gemaakt en een verzoek ingediend om spelers van het Italiaanse elftal (voor de WK) te mogen interviewen. Op woensdag 28 mei is hij dus (samen met een leraar) en drie klasgenoten bij de besloten traning geweest. Op hemelvaartsdag zijn Renate en ik nog een paar wedstrijdjes gaan kijken bij het toernooi van Rivierwijkers. Rick speelde daar met zijn team de Zaterdag 6. Op 31 mei ben ik samen met Argo, Saskia en Nikki naar Fortarock geweest. Was een heel leuk festival, in ieder geval beter als vorig jaar omdat het wat minder druk was.

Nou kwam mijn zus Liz op 2 juni ook nog naar Nederland. Ze zou tot 12 juni blijven om onder andere op 8 juni een celebration voor Hans te houden bij Geesberge. We hebben ook veel leuke dingen gedaan toen ze er was. Het was mooi weer dus veel in de tuin en het zwembad, BBQ en naar de Griek, naar het tuincentrum en een dagje Wijk aan Zee. Op 6 juni vertrok Robin alweer naar het buitenland. Deze keer met de B1 voor vier dagen naar Lille (Frankrijk) om mee te doen aan een toernooi. Op 8 juni hadden we een hele mooie celebration voor mijn overleden zwager Hans, er waren ruim 50 mensen.


Prachtig weer toen Liz er was
Op woensdag 4 juni werd ik door uitzendbureau Unique uit Utrecht gebeld toen ik met Renate en Liz in de tuin zaten. Ze hadden mijn cv van de Nationale Vacaturebank gehaald en vroegen of ik een motivatie wilde schrijven voor een baan voor 24 uur per week als werkplek/gebouw beheerder bij de SVB in Utrecht. Nou dat zag ik wel zitten dus gelijk maar even een mooie motivatie gemaakt. Twee dagen later kreeg ik al te horen dat ik dinsdag 10 juni een sollicitatie gesprek had bij het SVB in Utrecht. Ik zat netjes te wachten in de hal toen ik werd opgehaald door een bekende. De baas van de afdeling was namelijk Marc Verroen, oud speler van Fc Utrecht, AZ en Fc Breukelen. Ik had dit van tevoren al gezien en dacht dat kan wel handig zijn in het gesprek. Hij grappig was alleen dat hij me voor was. Hij zei, ik ken jou! Het gesprek ging prima, teamleider Ton Hali zat er ook bij. Toen ik naar het gesprek weer met een goed gevoel naar buiten wilde lopen bedacht ik me. Ik ging nog even naar het toilet en trof daar mijn beide gesprekspartners aan. Ton riep "rook jij?". Ik zei "nee". Waarop hij antwoordde, "jammer want we gaan vaak met z'n allen naar buiten om te roken". Nou ja, je weet natuurlijk nooit 100% zeker of je wordt aangenomen maar nu had ik toch het gevoel dat er niet veel mis kon gaan. Ik kreeg dan ook de volgende dag (woensdag 11 juni) al te horen dat de baan voor mij was en of ik aanstaande maandag wilde beginnen.


Mijn werkplek
Weer begonnen (16-06-2014)
Donderdag 12 juni vertrok Liz helaas weer naar Canada. Ik heb haar samen met Renate en Rick weggebracht naar Schiphol. Daarna moest ik naar uitzendburo Unique om alles in orde te maken. Er moest een hele stapel papierwerk worden getekend. Ik kreeg een contract voor drie dagen in de week (ma, woe en don) en de bedoeling is dat het voor twee jaar is. Het was wel effe op mijn tanden bijten, ik moest namelijk gelijk mijn eerste week vijf dagen werken omdat ik de week erop naar België/Graspop zou gaan. Ik had namelijk geen vakantiedagen en zo kon het netjes worden opgevangen. Het voordeel was wel dat ik zo meteen goed in kon werken.
Ruit vervangen van kantoor
Intussen had ik besloten om maar met de bus te gaan. Als ik vlak bij huis op bus 37 stap (7:34) zit ik precies om 8:00 uur op mijn werkplek bij de SVB (midden in de stad Utrecht). Blijft altijd raar als je dan zo'n eerste dag ergens naar binnengaat. Ik kwam terecht in een groep van vijf man en ik moet zeggen, allemaal toffe collega's. Er is net een reorganisatie geweest waarin de functie van IT beheer en de TD zijn samengevoegd. Voor sommigen is dat wel wat lastig, maar iedereen doet heel erg zijn best. Maar je ziet wel dat de oud TD'er altijd wat sneller de TD zaken oppakt en de IT 'er wat sneller de IT gerelateerde zaken. Zo kon het gebeuren dat ik in de eerste week eerst een gebruiker met een programma probleem moest helpen en even later met een geel hesje mensen buiten stond om te leiden toen er een ruit vervangen moest worden.


Labelen van de vluchtroute aanduidingen Soms kun je er net niet bij dus brengt een fles wijn uitkomst......
Heb al een hoop verschillende klusjes gedaan. Kabels uitzoeken en patchen, alle bureau's en pc's inventariseren en alle noodverlichting en vluchtroute aanduiding bordjes in het gehele gebouw nummeren. Verder moet ik regelmatig toegangspassen maken, telefoons vervangen, gebruikers unlocken en wachtwoorden resetten, beveiligings verstoringen constateren en oplossen via een gebouw beheers systeem, rechten van gebruikers en/of op mappen regelen en problemen met applicaties en hardware verstoringen oplossen. Het werk is heel breed en afwisselend. Mooi is ook dat je niet de gehele dag alleen maar aan je bureau achter je PC zit. Grappig was wel dat ik na een week of vier werd gebeld door Brunell dat ze een baan voor me hadden. Nou, daar had ik dus helaas voor hun geen zin meer in.


Mijn kamer met links achterin mijn werkplek
Inmiddels zit ik er al weer twee maanden en voel ik me prima thuis. Ik krijg de indruk dat ze ook wel tevreden zijn over mijn persoontje en dat zou erg fijn zijn. Dan zit ik waarschijnlijk goed voor een jaar of twee. Daarna zien we wel weer, helaas hoort dat een beetje bij het huidige tijdsbeeld. Wel raar maar het is ook heel leerzaam. Elke keer weer moet je opnieuw allerlei dingen leren maar je leert ook weer heel veel nieuwe mensen kennen en dat is ook leuk. Grappig is dat ik ook een aantal (oude) bekenden tegenkwam. Enkele dames bij mij uit het dorp en ook nog een oud collega waarmee ik op het hoofdkantoor van Albert Heijn in Zaandam heb gewerkt. De wereld is klein………… 

Opnieuw thuis

Helaas had ik bij LOC niet genoeg tijd meer om mijn ideeën over het "opensource" gaan helemaal te verwezelijken. Ik had wel een heel mooi Plan van Aanpak gemaakt en deze was eind augustus 2012 klaar. Zo gaf ik op de derde donderdag in november een presentatie over hoe en wat er allemaal mogelijk was als LOC bij de huidige hosting provider weg zou gaan en met Google Apps for Business zou gaan werken (buiten véél meer flexibiliteit, een besparing van 70.000 euro). Want Google was toch als meest goede optie gekomen uit het onderzoek wat ik gedaan had. Daarom had ik alvast een testomgeving opgezet, iedereen had van mij een Google account gekregen. Verder waren we aan het oefenen geslagen met Yammer, Twitter en had ik een Facebook account voor LOC opgericht. 

Vooral bij het management was het enthousiasme groot alleen de organisatie had gewoonweg meer tijd nodig. Veel mensen ontbeerden de nodige ICT feeling, dus moest er voorzichtig aan gedaan worden. Deze tijd had ik dus niet meer en op 13 december hadden we onze afscheidsdag. Deze dag was georganiseerd voor iedereen, dus voor de vertrekkers en de blijvers. In de Colour Kitchen kregen we een brunch en een cabaret voorstelling. De acteurs speelden allerlei verhalen na van onze medewerkers. Daarna was er nog een borrel met het gehele bedrijf en de vrijwilligers. 


                De afscheidsdag bij LOC

Per 1 januari kreeg ik bij mijn andere werkgever, de NPCF, een nieuw contract. Dit 2e contract ging lopen tot en met 30 juni 2013 en werd uitgebreid met twee extra uren tot 18. Ik ging dus vanaf dat moment 4 x 4,5 uur per week werken, van maandag tot en met donderdag van 8:00 tot 12:30 uur. Nu was het wel zo dat als er iets bijzonders aan de hand was of een storing dan deed ik dat 's middags of op vrijdag natuurlijk ook wel, eventueel kon ik vanaf thuis inloggen. Natuurlijk was ik hier hartstikke blij mee, leuke collega's in een dynamische organisatie en er was genoeg te doen. 

Wel heel vervelend was dat mijn directe ICT collega weg moest, achteraf gezien blijf ik dit nog steeds een rare zaak vinden. Het was voor het bedrijf een kostbare geschiedenis en de man zat enkele jaren voor zijn pensioen. Ze hadden 'm, zeker na wat ik hier later zou meemaken, beter de laatste jaren van zijn werkzame leven kunnen laten zitten waar ie zat en mij de deur uit moeten sturen. Maar helaas bleek de NPCF wat minder sociaal dan dat je van zo'n organisatie zou verwachten.

                Personeelsuitje NPCF (september 2012)

Het werd een lekker druk eerste half jaar. Er moest flink wat gedaan worden want alles van de afgelopen 10 jaar "wat vast en los zat" was opgespaard. Ik moest vanuit een hele grote ruimte verhuizen naar een kleine kamer en dat was een mooi moment om alles uit te zoeken. Er kon enorm veel oud spul weg en alles wat nog wel van waarde was werd in enkele maanden netjes opgeborgen in drie kasten (in plaats van de eerdere zeven). Ook had ik handleidingen, documentatie en mooie overzichten gemaakt van alle apparatuur. Vlak voordat dit contract afliep kreeg ik de opdracht om uit te zoeken hoe en wat de mogelijkheden waren om over te gaan naar een VOiP centrale met nieuwe telefoons in plaats van de huidige oude analoge telefonie. 

Dit betekende gelijk dat mijn contract voor de derde (naar achteraf zou blijken laatste) keer verlengd werd. Ik voelde op één of andere manier nattigheid toen mijn directe manager met de contractverlenging kwam. Op mijn vraag of dit mijn laatste contract zou worden gaf hij me een eerlijk antwoord en dit was helaas een "nee". De volgende dag vroeg ik heel spontaan en direct aan de directrice op haar kamer, waarom dit nu zo was besloten? Zij schrok zichtbaar van mijn vraag en zei dat het allemaal nog niet zo zeker was. Ze gaf aan dat ze er zeker nog een keer op terug zou komen. Jaja, ik moet het nu nog te horen krijgen...... 

                Op vakantie in Luxemburg

Heel bijzonder was dat in diezelfde periode het LOC bij me terugkwam om te vragen of ik alsnog het gehele opensource traject wilde afmaken. Dat streelde wel en hiervoor kreeg ik een contract vanaf 15 augustus tot het einde van het jaar 2013. Toen we dus terugkwamen van vakantie in Luxemburg en Zeeland begon er een hele drukke maar toch ook rare tijd. Raar omdat ik het bij beide bedrijven heel erg druk had maar dat het ook meteen het laatste "kunstje" zou worden. Bij LOC gingen we aan de slag om alle 23 medewerkers stapsgewijs over te zetten naar Google Apps for Business. Bij de NPCF kwam ondertussen de ene gebruiker na de andere gebruiker erbij (eind 2013 zaten we op 50 medewerkers) en moest ik flink aan de bak om de telefonie van analoog naar VOiP over te zetten. 

Plots kwam daar nog een 2e project bij, men wilde dat alle medewerkers nieuwe laptops, desktop's en tablets kregen. Geld was blijkbaar geen enkel probleem (meer). Dit had voorrang boven alles en ik moest dit doen in dezelfde uren (18 per week dus) dat ik 50 collega's ondersteuning moest geven op soft- en hardware gebied. Nu ben ik geen zeurpiet maar het was zeker geen sinecure, dat zal ik je zeggen. Het was elke ochtend van 8:00 tot 12:30 uur rennen en vliegen bij de NPCF. Daarna in de middag naar LOC en daar moest ook nogal wat gebeuren. 

Ik kan hier natuurlijk heel uitgebreid alles gaan vertellen maar zal proberen het zo kort mogelijk te houden. Bij LOC werd het een groot succes. Twee applicaties brachten we onder bij een ander hosting bedrijf. Het CRM en Financiële pakket kon je bereiken met het 2x.com programmaatje. Alle gebruikers gingen over naar Google, dit naar grote tevredenheid. Iedereen kan nu altijd en overal de agenda, bestanden en mail raadplegen. Met elkaar contact maken vanaf elke plek en vanaf elk apparaat. De bedoeling is om als bedrijf vanaf begin 2015 helemaal "kantoorloos" verder te gaan. Zeer vooruitstrevend en ik vond het een eer om dit te mogen doen. Op de kerstborrel werd ik nog in het zonnetje gezet bij mijn tweede afscheid bij LOC. 

Bij de NPCF lukte het niet om de telefonie over te zetten naar VOiP. De aanvraag voor de VDSL verbinding die hiervoor nodig was duurde veel te lang en toen was mijn tijd op. Heel vervelend, vooral voor de NPCF dan. Wel had ik veel voorwerk kunnen doen en op papier gezet hoe de telefooncentrale moet worden ingericht. Wat wel nog gelukt is, iedereen heeft twee weken voor mijn vertrek een nieuwe werkplek gekregen. Na een gedegen voorbereiding heb ik op zaterdag 30 november samen met de leverancier voor iedere collega een nieuwe laptop met dockingstation of desktop neergezet. 

Voor een aantal gebruikers moest nog een specifieke applicatie worden geïnstalleerd en als laatste heb ik alle werkplekken uitgebreid getest. Daarvoor moest ik onder een nickname inloggen via een rdp. Alle verbindingen waren 100% in orde toen ik zaterdag pas laat weer naar huis ging. Door alle vakantie- en overuren die ik nog had werd 9 december de laatste werkdag bij de NPCF. Heel veel collega's hadden de afgelopen weken al aangegeven dat ze me helemaal niet kwijt wilden maar helaas was het nu toch echt voorbij. Er kwam iemand van de OR/Personeelscommissie en vertelde me dat ze een aantal kado's voor me hadden gekocht. Of ik dit nu wilde hebben of aan het einde van de ochtend bij de "Keek van de Week". Dit is de wekelijkse samenkomst van alle medewerkers dus dat leek me eigenlijk wel een stuk beter. Vooral vond ik het natuurlijk leuk dat de directrice hier bij zou zijn. 

Het kantoor op de Churchilllaan werd opgeknapt (op de 16e verdieping zit LOC en op de 6e de NPCF

Nou dit werd toch wel een heel speciale gebeurtenis. Aan het einde van de samenkomst moest zij mijn afscheid wel aankondigen. Het kwam er op neer dat er een ander inzicht was ontstaan in het gehele ICT gebeuren. Veel snapten we er niet van, maar het zal wel. Het allermooiste kwam nu nog, ik kreeg een hele berg kado's. Men had een hele fotocollage gemaakt van allemaal rocksterren waar ze m'n hoofd in hadden gefotoshopt. Een aantal muziekbladen, vvv bonnen en een aanzienlijk geldbedrag om naar concerten te kunnen gaan. Heel erg aardig van hele fijne collega's. Toen nog een groot applaus, kussen en handjes. 

                Etentje in Utrecht bij Los Gauchos

Een week later heb ik nog van een afscheids etentje genoten bij Los Gauchos. Dit op uitnodiging van de manager die mij had aangenomen (en die het er ook niet mee eens was dat ik weg moest). Ik was toen nog even op kantoor en een collega die mijn taken erbij moest gaan doen werd net aangesproken door zijn baas dat hij de uren die hij voor ICT maakte niet op zijn eigen afdeling mocht schrijven. Hij zat nu zwetend boven een kapotte laptop en had gisteren op zijn vrije dag drie uur thuis moeten werken aan ICT problemen. Hij had al aangegeven dat hij helemaal niet op dit soort werk zat te wachten.

Maar goed, het is allemaal zo gegaan en nu zijn we dus een paar weken thuis. Ben volop aan het solliciteren maar het gaat allemaal nog niet zo hard. Eén van mijn eerste sollicitaties had ik al gedaan in oktober en daar was ik zelfs op gesprek geweest. Dit was op een middelbare school en had ik erg leuk gevonden. Helaas ging dit aan m'n neus voorbij omdat de andere (en enige) kandidaat meteen kon beginnen en ik pas per 1 januari 2014. Wel balen eigenlijk. Gelukkig verveel ik me niet en ben ik druk bezig in en rondom het huis. Al hoop ik wel dat ik voor de zomer een baantje heb. Ik ben er achter gekomen dat werken best leuk is. Dat zijn dingen waar je als je ouder wordt toch steeds meer achter begint te komen. 

Pensioen

Het is alweer even geleden dat ik wat geschreven heb over mijn werkzame leventje. Waarschijnlijk heeft dat te maken met het feit dat alles op een gegeven moment weer “gewoon” word. Het contact met de oud-collega’s is wat minder geworden, de afstand speelt daar mede een rol in. Ik weet zeker als ik zelf ook in de regio Zaanstad gewoond had, af en toe een bakkie gedaan had bij een aantal van deze gasten. Diverse mensen mis ik nog steeds, maar dat is dan ook wel het enige……

Op 7 december waren we voor het laatst bij elkaar, een hapje eten bij de Crystal Wok in Zaandam. Dan is het leuk om te merken dat de klik er weer is en het lijkt alsof we gisteren nog met elkaar op de afdeling zaten. Onder het genot van een drankje en een lekker hap had iedereen elkaar genoeg te vertellen en was het ouderwets gezellig. De verwachting is dat we over een aantal maanden weer bij elkaar zullen zijn. Ook Jeroen heeft nu besloten om op te stappen. Van het oude groepje zijn inmiddels wel heel erg weinig mensen over.

Op 21 december zijn we bij mijn huidige baas, het LOC, officieel van start gegaan met ons nieuwe klant beheers pakket (SIS van Syntri). Het is een heel fijn en flexibel pakket, wel zijn er nog steeds kleine aanpassingen nodig om het écht naar onze smaak in te richten. Ik kan hier een goede rol in vervullen en ook het maken van allerlei selecties en het instellen van gebruikers en database parameters behoort tot mijn taak.

Op 5 en 6 januari hebben we met alle collega’s twee dagen op de "hei" doorgebracht. We zaten in Elspeet in het complex van het Mennorode conferentiecentrum en de dagen werden geleid door twee mensen van Synnervate. Het was voor mij de eerste keer en ik moet zeggen dat het erg fijn is om je collega’s op een andere manier te leren kennen. Aan het einde van deze twee dagen heb je een bepaalde saamhorigheid opgebouwd en het gevoel om er lekker tegen aan te gaan!

Op 18 januari werd mijn jaarcontract bij het LOC omgezet in een vast dienstverband, wel werd het vaste contract weer op 24 uur gesteld. De extra acht uur per week bleef er wel bij, maar “los” en tot eind juni. Het ziet er naar uit dat ik vanaf 1 juli weer terugga naar twee hele en twee halve dagen per week. Inmiddels heb ik veel zaken aardig op de rit. Iedereen heeft een “nieuwe” pc en werkt op een nieuwe “omgeving” (lees: cloud). Deze cloud bevat Microsoft Office 2010, SIS, een aantal losse applicaties en eventueel Accountview (boekhoudpakket).

Verder ben ik bezig met het inrichten van een soort kennisbank, hiervoor moeten in ieder geval alle netwerkschijven worden gereorganiseerd en opnieuw ingericht. Dit wordt een grote klus voor de komende tijd. Natuurlijk zijn er nog veel meer dingen die gedaan moeten worden. Wat ook erg grappig is is dat ik ben betrokken bij de organisatie van de komende personeelsdag. Ik heb het in ieder geval erg naar mijn zin en wat mij betreft blijf ik hier werken tot aan mijn pensioen!

Tien do's en don'ts voor je sollicitatiegesprek

Hoe goed je ook bent voorbereid, het hangt vaak van kleine dingen af of je wordt aangenomen of niet.Tien tips waarmee je de kans op een succesvol sollicitatiegesprek kunt vergroten.

Op het internet barst het van de tips voor het voeren van een sollicitatiegesprek. Meestal zijn het helaas dezelfde tips. Zaken die je zelf ook allang had bedacht. David Couper, een coach en voormalig HRM-manager uit Amerika, kwam afgelopen week in het Amerikaanse blad Forbes met een paar aardige nieuwe tips afkomstig uit zijn boek "Outsiders on the Inside: How to Create a Winning Career ... Even When You Don't Fit In". Een aantal tips van Couper, aangevuld met wat ervaringen van de redactie van Z24.

1)Zeg nee tegen koffie
Het eerste wat je gevraagd wordt tijdens een sollicitatiegesprek is vaak wat je wilt drinken. "Koffie, thee of iets anders?" Het beste antwoord is "Nee, dank u".

Want zeg je "ja", dan moet jouw gesprekspartner op zoek naar een plastic bekertje, of iemand zoeken die het voor hem of haar gaat halen. Het leidt alleen maar af en kan - onbewust - je gesprekspartner irriteren. Wil je toch per se iets drinken omdat je anders vreest niet uit je woorden te komen, bestel dan iets wat je gesprekspartner aanbiedt en wat al op tafel staat. Geen cola vragen dus als je koffie wordt aangeboden.

2)Vertel niet over jezelf
"Zo, vertel eens iets over jezelf". Het is vaak een openingsvraag tijdens je sollicitatiegesprek, en vanuit het bedrijf gezien een hele slechte, omdat je er alle kanten mee uit kunt. Maak daar dan ook gebruik van en stuur het gesprek meteen de goede kant op. Wat het bedrijf of de instelling namelijk wil weten, stelt Couper, is of je de baan aan kan. Gebruik deze vraag - eventueel aan de hand van je ervaringen uit het verleden - om te vertellen waarom je denkt dat je geschikt bent voor de functie.

3)Wees aardig tegen de receptie
Het is niet meer dan een voorzorgsmaatregel voor het geval je een goed voorbereide en slimme gesprekspartner hebt, maar toch. Het is namelijk een oud trucje om even met de receptie te bellen en te vragen hoe de sollicitant overkwam. Ben je hautain of zelfs bot tegen de receptionist, dan kan dat tegen je werken.

4)Antwoord niet altijd kort en bondig
Ja, de interviewer is waarschijnlijk gehaast, en ja hij wil snel duidelijkheid. Maar korte en bondige antwoorden zijn een probleem als hij of zij slecht is voorbereid. De interviewer krijgt dan niet de hele context mee, zal je antwoord niet begrijpen of zelfs verkeerd opvatten.

5)Check de kledingcode van het bedrijf
Een van de eerste inschattingen die degene die het gesprek leidt doet, is kijken of je binnen de bedrijfscultuur past. Zorg dus dat je vooraf weet wat de heersende dresscode is. Te slonzig is altijd fout. Een beetje overdressed mag, maar niet teveel.

6)Ga er niet vanuit dat hij of zij je CV gelezen heeft
Het is beschamend, maar het is niet anders: de persoon die het sollicitatiegesprek voert, is vaak slecht voorbereid. Ga er dus nooit vanuit dat iemand volledig op de hoogte is van je opleiding of je vorige werkgevers. Noem ze bij naam en zeg altijd wat je daar deed.

7)Hoe je antwoordt op een vraag is belangrijker dan het antwoord zelf
Onbewuste signalen die je uitzendt, zijn vaak belangrijker dan wát er wordt gezegd. Zo bleken radioluisteraars in 1960 Richard Nixon, toen verliezend presidentskandidaat voor de Republikeinen, uit te roepen tot winnaar van een verkiezingsdebat met John F. Kennedy. TV-kijkers vonden dat Kennedy de winnaar was. Nixon kwam beter uit zijn woorden, maar verloor toch bij tv-kijkers. Word geen Nixon, en wees je bewust van je lichaamstaal.

8)Toon niet teveel ambitie
"Waar wil je zijn over vijf jaar?" .De kans is niet gering dat je, als je eerlijk zou antwoorden, zou zeggen : "In jouw stoel". Misschien dat sommige bazen het als een pré zien, maar meestal zijn het gewoon mensen die net als de meeste onder ons bang zijn dat er aan hun stoelpoten gezaagd wordt.
Toon dus niet teveel ambitie, want de meeste bazen zullen niet gaan voor een kandidaat die overgekwalificeerd lijkt of op hun baan uit is. Wek de indruk dat je de baan waarnaar je solliciteert als ziet als een mooie stap en nog niet veel verder hebt gedacht, adviseert Couper.

9)Achterhaal wie je gesprekspartner zal zijn
Het praat een stuk makkelijker als je weet wie je voor je hebt. Probeer dus te achterhalen met wie te maken (kunt) krijgen. Vaak is het gewoon de persoon die in de vacature vermeld staat als contactpersoon, maar is dat alleen de personeelsmanager, probeer dan te achterhalen dan met welke leidinggevende je daarnaast waarschijnlijk te maken krijgt.

10)Zoek naar wat je gemeenschappelijk hebt
Het eerste wat recruiters vaak doen, is het 'googelen' van een sollicitant. Er is geen enkele reden om dat niet ook zelf te doen voor de personen met wie je het gesprek voert. Wat wel anders is, is de insteek van je zoektocht. Je zoekt niet naar eventuele vlekjes bij je toekomstige baas, maar naar feiten die je in je gesprek kunt gebruiken.

Gemeenschappelijke kennissen doen het altijd goed. Maar let op: gebruik niet al je kennis. Laat niet merken dat je zijn of haar doopceel hebt gelicht. Dat kan ook makkelijk tegen je gaan werken.

Bron: Z24

Werkgever wil ontslagvergoeding behouden

Bijna 80 procent van de werkgevers vindt dat werknemers recht hebben op een ontslagvergoeding, maar meer dan de helft wil een versobering. Dat blijkt uit onderzoek van Mercer en Centraal Beheer Achmea onder 1200 werkgevers. Werkgevers vinden dat bij versobering rekening gehouden moet worden met hun inspanningen op het gebied van opleiding. Een kwart wil alleen ontslagvergoeding betalen als er sprake is van verwijtbare schuld van de werkgever.

Slechts 18 procent is het eens met het wetsvoorstel waarin de ontslagvergoeding wordt beperkt tot maximaal een jaarsalaris voor werknemers die meer dan 75.000 euro per jaar verdienen. Ruim 36 procent wil de ontslagregels ongewijzigd laten, 20 procent wil helemaal af van de vergoeding bij ontslag.

Sparen
Een klein aantal werkgevers wil ontslagvergoeding vervangen door een bedrag dat werkgever en werknemer samen bijeen sparen. Dat bedrag kan dan aangesproken worden voor opleidingen en aanvulling op de WW na ontslag. 44 procent vindt aanpassing van de WW noodzakelijk, de meerderheid is voor een verkorting van de uitkeringsduur.

Reorganisatie
Van de ondervraagde werkgevers heeft 30 procent recent een reorganisatie doorgevoerd, waarbij sprake was van gedwongen ontslag. 40 procent van hen heeft het ontslagbeleid afgestemd op de verwachte hoogte van de ontslagvergoeding. Bijna de helft van de werkgevers helpt zijn oud-werknemers niet bij het zoeken naar nieuw werk.

Bron: nu.nl