Ik wil iedereen in het nieuwe jaar veel geluk en wijsheid toewensen.

Argentijns etentje

Op vrijdag 4 december kreeg ik een uitnodiging via de mail om met mijn ex-collega’s een hapje te gaan eten. Het etentje zou plaatsvinden op donderdag 17 december bij het Argentijnse restaurant Fierro in Amstelveen. Natuurlijk had ik hier wel zin in en liet meteen weten dat ik van de partij zou zijn.

Het weer was slecht en het had afgelopen nacht behoorlijk gesneeuwd. De ochtendspits was chaotisch verlopen en op de buienradar werd in de avond nog meer sneeuw voorspeld. Het was in eerste instantie m’n bedoeling om met de trein te gaan, maar ja alle wissels van de rails waren ingesneeuwd en bevroren dus deze vlieger ging niet op. Dan toch maar met de auto? Wel veel twijfels, ik had geen zin om ergens op de A2 in m’n auto de nacht door te brengen. Toch maar doen, de heenweg was het probleem niet en ik zou eventueel wel zien hoe ik ’s avonds weer naar huis zou komen. Al met al was de weg prima begaanbaar en om klokslag 15:00 uur stond ik op de parkeerplaats van HP in Amstelveen. Hans kwam me ophalen bij de receptie en na drie maanden zou ik mijn ex-collega’s weer eens zien.

Het was een heel hartelijk welkom en er moest flink geknuffeld en met handen geschud worden. Ik had voor iedereen een kerstkaartje meegenomen, de kleinste was voor de baas (toen ik thuis de kaarten schreef kwam ik er ééntje te kort, dus moest er een ander soort (en kleiner) kaartje worden uitgezocht). Met bijna iedereen bijgepraat, ondertussen was de baas zijn kerstkaartje met de anderen aan het vergelijken, er waren veel verhalen te vertellen. Moet zeggen dat het kantoor er goed en verzorgd uitzag, ruim opgezet met mooi meubilair. Wel was het weer een stukje minder gezellig, maar ja in zo’n grote kantoortuin moet je je wel rustig gedragen......

Nadat er een paar uurtjes verstreken waren gingen we naar de Argentijn. Hans reed gezellig met me mee, zo kon hij een lekker rood wijntje nemen bij het eten. Natuurlijk nam ik, voordat ik aan de cola ging, een paar biertjes en werd het steeds gezelliger. Ook Steven was gekomen, net als ik hoopte hij dat de sneeuw nog even weg zou blijven. De Argentijnse eigenaar had wel een goede deal voor ons bedacht, voor 50 euro eten en onbeperkt drinken. We kregen eerst twee grote schalen met allerlei soorten voorgerechtjes, zoals gevulde tomaten met tonijn, Argentijnse pastijtjes en worstjes, grote garnalen en spareribjes. Als hoofdgerecht kregen we allemaal een ossenhaas, deze was heerlijk van smaak én mals.

Ondertussen begonnen de vlokken weer neer te dalen, aan de achterzijde van het restaurant was een grote glazen pui met daarachter een tuin, het was een prachtig gezicht. Toen het nagerecht kwam, diverse soorten ijs, werd het ook buiten steeds witter. Ik begon ‘m toch wel te knijpen en was er eigenlijk niet ongelukkig mee dat we na het toetje snel weggingen. Afscheid genomen van iedereen en daarna snel de auto in. Ik had deze vlak voor de deur kunnen parkeren (Petra had die van haar een paar blokken verderop gezet) en al glibberend en glijdend gingen we de straat uit. Op de snelweg was het gelukkig goed te doen en we kwamen zonder problemen weer thuis. Een leuke avond, die we vast en zeker nog eens over zullen doen!