Eind goed, al goed

We kunnen een (voorlopig) einde maken aan dit vervolgverhaal. Nadat ik de vorige keer had aangegeven dat mijn manager erg zijn best deed om me bij het team te houden is dit hem uiteindelijk nog gelukt ook. Samen met een andere "tijdelijke" collega kregen we met ingang van 1 juni 2016 een vast dienstverband. Dit was natuurlijk geweldig nieuws en na een aantal woelige jaren eindelijk rust in de "tent". Samen met mijn collega hebben we een foto genomen en deze op een taart laten zetten om dit heuglijke feit te vieren.

Inmiddels zijn we alweer een klein half jaar verder en heb ik mijn draai goed gevonden. De werkzaamheden zijn zeer uitgebreid en divers en het zal best nog wel even duren voordat ik alles onder de knie heb. 

Wel heb ik inmiddels weer een leuk project bijna afgerond. Met drie andere collega's hebben we een inspiratieruimte laten maken, met als thema natuur. Kurk en een poster met bomen tegen de muur, houten banken en tafels en kunstgras op de vloer. Erg geslaagd en ook veel positieve reacties gehad. 

gehad Spannend moment was dat er een keukenbrandje ontstond. Het gehele pand moest ontruimd worden en dat was een aardig spektakel. Gelukkig was er niet veel aan de hand.

Heel grappig is dat ik samen met de andere collega die ook is aangenomen (we hebben toch een speciale band) het komende teamuitje heb georganiseerd. Dit hebben we precies een jaar geleden al aangeboden toen natuurlijk nog helemaal niet zeker was dat we nu in vaste dienst zouden zijn. Dit gaf toentertijd een hoop hilarische reacties maar leuk dat het uitgekomen is.

Nou kijken of we hier tot m'n pensioen kunnen blijven werken, het zou erg fijn zijn. Natuurlijk ook omdat ik elke dinsdag en vrijdag vrij ben. Op dinsdag kan ik veel werk doen voor de sponsorcommissie, de Commodore club en de band The Rivals. En op vrijdag lekker met m'n vrouwtje op pad naar het strand of andere leuke (of soms ook nuttige, hahahaha) dingen doen. Nou dit is dan zeer waarschijnlijk het einde van mijn feuilleton over mijn arbeidsperikelen!

Wat nu weer?

Pffffff dat viel me toch wel rauw op m'n dak. Op maandagmiddag 8 februari werd ik gebeld door de collega die ik met mijn huidige baan voor drie dagen in de week vervang en hij had geen leuke mededeling voor me. Ik was in juni 2014 begonnen als werkplek en gebouwbeheerder voor 24 uur in de week. Ik werk wekelijks op maandag, woensdag en donderdag en heerlijk dicht bij huis. Met deze 24 uur vervang ik dus deze collega, hij is drie dagen per week aan de slag voor de OR. Nu belde hij me dus op met de mededeling dat hij er niet nog eens drie jaar aan vast wil knopen. 

De hoofdingang

Dit was toch wel erg onverwachts, hij had het altijd met plezier gedaan en het gevoel was dat hij er nog wel een drie-jaarlijkse periode aan vast ging knopen. Wat voor mij ook nog eens geresulteerd had in een vast dienstverband…… Maar door alle ellende van het afgelopen jaar wat zich heeft afgespeeld in de organisatie had hij er geen zin meer in. Eerlijk gezegd kan ik daar ook begrip voor opbrengen ook, het is zowiezo een toffe gast en ook waardering voor het feit dat hij me als eerste op de hoogte wilde stellen.

Met collega Geert en vriend  Argo en Saskia naar Paradise Lost

Maar ja wat nu? Ik zie eerlijk gezegd wel op tegen het feit dat ik vanaf 1 augustus weer opnieuw moet gaan zoeken naar een baan en vooral een leuke baan. Ik word er ook niet jonger op en eigenlijk wil ik ook liever geen 40-urige week draaien. Drie, misschien vier dagen per week vind ik wel voldoende. We hebben er genoeg aan en het is heerlijk als je samen leuke dingen kan doen. Afgelopen jaar zijn we heel wat keertjes op vrijdag op pad geweest, diverse keren naar de kust bijvoorbeeld. We zijn naar Wijk aan Zee en naar Scheveningen geweest en als je dan op vrijdagavond weer thuis komt begint je weekend pas…… 

Erg gezellig teamuitje

Maar goed, laten we nog maar even afwachten. Mijn manager, waar ik een prima band mee heb, heeft beloofd om er alles aan te doen om onze groep bij elkaar te houden. Er is namelijk zat werk en we vullen elkaar uitstekend aan. Eigenlijk hebben we een perfect team en is iedereen zeer tevreden. Daar hou ik me dus voorlopig maar aan vast, hij heeft aangegeven dat hij me zo snel mogelijk op de hoogte wil stellen. Eind april hoor ik meer, dus we moeten er maar het beste van hopen. 

Robin treedt samen met 

The Rivals op bij de kerstborrel