Een weekje weg

Bij mijn sollicitatie gesprek had ik het al aangegeven. Met de krokus (met een paar daagjes extra) wilden we graag naar de zon. Beetje decadent maar gelukkig had men hier geen enkel probleem mee. Na precies vier weken werken bij mijn nieuwe werkgever gingen we dus met z’n viertjes naar Fuerteventura. We hadden geluk, vlak voor onze reisdatum had een grote storm behoorlijk wat schade aangericht, vooral Madeira was zwaar getroffen. Ook de Canarische (w)eilanden hadden flink wat te verduren gehad, er was enorm veel water gevallen. Op dinsdag 16 februari waren daarom alle vluchten gecancelled, bijna 9000 mensen konden dinsdagmorgen niet naar huis.

Wij vlogen op 18 februari en kwamen ’s avonds aan, er stond nog wel wat wind, het vliegtuig wiebelde wat bij de landing en het regende nog licht. Daarna bleef het eigenlijk de gehele vakantie (op anderhalve dag na) alleen maar mooi en erg warm weer.

Ook toen we terug naar huis gingen hadden we het nodige geluk. Op zaterdag raasde een storm genaamd Xynthia over Zuid-Frankrijk en op zondagmiddag over het zuiden van Nederland. Ook deze storm richtte de nodige ellende aan. Raar maar waar, wij hadden alleen maar profijt van deze sterke wind. Toen we zondagavond weer terug naar huis vlogen gingen we met een uur vertraging het luchtruim in om uiteindelijk bijna op tijd op Schiphol te landen. Onze vriend Hans stond al klaar (om half twee ’s nachts!) om ons op te halen en naar huis te brengen.

De kids moesten maandag meteen weer naar school, wij hadden deze dag nog vrij om alles te wassen en op te ruimen. Het gekke van dit verhaal is nu dat ik deze vakantie echt nodig had. Het voelde als een afsluiting en meteen als een nieuw begin. Eindelijk kon ik alles loslaten van wat er het afgelopen jaar zo was voorgevallen. Toen ik dinsdag weer naar mijn werk ging voelde dit als heel natuurlijk en vertrouwd aan. Ik was weer thuis...