De eerste maand zit er bijna op

Gisteren kreeg ik te horen dat ik mocht blijven...... Het gevoel is goed van beide kanten en een beetje onverwachts stonden er donderdagmiddag twee collega’s aan m’n bureau en vertelden me dat ze allemaal erg blij met me waren. Nu voel je dat wel een beetje aankomen maar het blijft natuurlijk erg prettig om dat gewoon eens te horen. Ik moet zeggen dat ik zelf ook met veel plezier naar m’n nieuwe baas ga en me goed thuisvoel tussen mijn nieuwe collega’s.

Het werk is tot nu toe erg afwisselend. Zo heb ik in de eerste weken een stapel oude pc’s en printers verwijderd en ben bezig geweest met een inventarisatie van alle aanwezige apparatuur. Een lijst aangelegd met de mensen, kamernummers, pc’s en laptops met alle serienummers en nog veel meer, gelijk een goede manier om iedereen eens te spreken en handig voor als ik deze informatie straks eens nodig heb. Natuurlijk waren er ook een hoop (kleine) probleempjes en gaat het steeds beter om deze op te lossen.

Op dit moment zijn er veel gesprekken gaande met leveranciers en gebruikers over het nieuwe softwarepakket dat geïnstalleerd gaat worden. Ook hier zit ik elke keer aan tafel en probeer zoveel mogelijk informatie op te nemen en zo af en toe iets zinnigs op te merken...... Gelijk met het nieuwe pakket zal er worden overgegaan naar Office 2007, ik ben me hier al in het verdiepen want vooral de gebruikers zullen op z’n tijd wel met problemen en vragen gaan komen. Verder heb ik afgelopen week de thuiswerkplek van één van de adviseurs eens van dichtbij bekeken.

Ondanks het slechte weer van de laatste weken was ik elke dag lekker snel thuis. Met 15 tot 20 minuten zit ik in de huiskamer op de bank, ’s ochtends is het wel iets anders. Het verkeer moet dan de stad in en het openbaar vervoer gaat voor. En er rijden nogal wat bussen en trams, dus sta je meestal wel even te wachten. Maar goed, met een half uur zit ik achter m’n bureau en kan ik weer beginnen aan een frisse nieuwe werkdag.

Afscheidsborrel Edwin in de mailcompany

Gisteren mijn afscheidsborrel gehouden in de mail-company in Zaandam. Mijn vrouw en kinderen waren ook mee; dat vond ik gewoon leuk, en ik wilde ook dat zij weten met wie ik nou al die jaren dagelijks ben omgegaan. Voor jullie geruststelling....het viel ze niet tegen ;-)

Het was er behoorlijk druk, maar zeker heel gezellig. Ik had ruim 50 mensen uitgenodigd in de veronderstelling dat er altijd wel plm. 10 % niet komt. Dat viel tegen....bijna iedereen was er.....(een enkeling liet het afweten ;-) )

Het deed me wel goed dat er zoveel mensen waren.
Van de oudcollega's van AH(Albert) een boekenbon gekregen. Van de collega's op HK een fles Jozef Guy, en van de collega's uit Amstelveen een mooie bos bloemen voor Ingrid (zo vaak neem ik geen bloemen mee...dus dat is weer voor een tijdje geregeld) en theaterbonnen waar we voor naar de musical Mary Poppins zullen gaan. De hele familie Hengelmolen is gek van musicals (dat wist Wendy heel goed) dus het is een cadeau wat we heel erg waarderen en we in het voorjaar voor naar Scheveningen zullen afreizen.

Nogmaals....allemaal bedankt voor jullie komst, dat deed me echt heel goed. Voor jullie info...er zijn alleen al plm 180 biertjes door heen gegaan... ;-) om over de rest maar te zwijgen.

Veel succes allemaal en ik weet zeker dat we elkaar nog eens tegen zullen komen.
Edwin

Toch weg bij HP

Na lang wikken en wegen, twijfelen, piekeren etc. heb ik uiteindelijk besloten HP te gaan verlaten. Niet voor het werk en zeker niet voor de collega's. Dat maakte de beslissing juist zo moeilijk, maar wel om het bedrijf HP en wat men doet en gaat doen met ons werk en onze afdeling en de manier waarop met mensen wordt omgegaan.

Nog maar twee maanden te gaan en dan is het doek defnitief gevallen. Misschien zelfs wel het einde van mijn loopbaan in de IT. Wie zal het zeggen. Ik ga in ieder geval versneld mijn opleiding als Event Manager afronden en kijken of ik misschien in deze branche aan de slag kan. Eerst neem ik echter een maand rust om alles nog eens even te laten bezinken.

Wat ik met de financiële vergoeding ga doen is nog niet helemaal duidelijk. Het wachten is even op mijn financieel adviseur. Hij onderzoekt alle mogelijkheden en komt dan met een overzicht waarna duidelijk moet zijn waar ik voor zal gaan kiezen.

Beste (oud)collega's. Ik hoop dat iedereen zijn weg weet te vinden en vooral plezier houdt in wat hij/zij doet, zo niet, trek je conclusies.

Wendy

Werk!

Regelmatig solliciteren maar geen reactie. Zo was het in het afgelopen halve jaar. Natuurlijk was het de eerste tijd niet zo vervelend, het was fijn om bij te komen van alle stress die was opgebouwd in de laatste jaren bij AH, EDS en HP. Maar na verloop van tijd begon het toch te kriebelen. Alle papieren waren inmiddels opgeruimd, de foto’s ingeplakt, het huis geschilderd en het kunststof gepoetst, de schuur en de kasten uitgeruimd, de voor- en achtertuin winterklaar, de auto’s weer schoon en zo kan ik nog wel even doorgaan. Nu wilde ik toch graag weer eens wat buiten de deur gaan doen.



Het gekke was dat er in die laatste maanden van het afgelopen jaar (2009) plotseling ook weer uitnodigingen kwamen van potentiële werkgevers. Zo mocht ik op gesprek komen bij het UMC, hier zochten ze een Multimedia medewerker. Het leek me een hele dynamische omgeving en had er best zin in. Dat dynamische klopte ook wel, ik moest een tijdje in de hal van het ziekenhuis wachten en wat daar allemaal voorbij komt…… Het sollicitatiegesprek verliep best goed, het waren hele aardige mensen en het klikte lekker. Toch kreeg ik geen vervolguitnodiging, ze vonden me een uitstekende kandidaat maar mijn profiel paste niet geheel in de functie.

In deze periode kwamen nog een paar dingen voorbij, maar daar had ik geen goed gevoel over. Ik wilde tenslotte niet weer in een grote en onpersoonlijke organisatie terechtkomen. Totdat personeelszaken van het LOC vroeg of ik nog beschikbaar was. Ik had in juni op deze functie gesolliciteerd, ICT beheerder voor 32 uur, maar door organisatorische omstandigheden was de job “in de wacht” gezet. Nu was het aantal uren wel verminderd naar 24 maar ik had nog steeds oren naar deze baan. Het eerste gesprek ging erg leuk, dit was met het hoofd van het servicebureau, de huidige applicatie beheerder en de regio manager. Nu lijkt dat heel wat maar met betrekking tot deze organisatie is iedereen erg “gewoon” zullen we maar zeggen. Dit was op een donderdagochtend vlak voor de kerstvakantie, aan het einde van de dag zou ik horen of ik voor een tweede gesprek uitgenodigd zou worden. Om half vijf kwam het verlossende telefoontje, ik mocht nog een keertje langskomen. Alleen zou dit pas in het nieuwe jaar plaatsvinden, het LOC was tussen kerst en nieuwjaar twee weken gesloten……

Het tweede gesprek was ik wel wat zenuwachtiger. Nu stond er natuurlijk wat meer op het spel, ik had namelijk wel een positief gevoel overgehouden betreffende deze baan en dan wil je extra graag. Nu zat ik aan tafel met de directrice, een dame van personeelszaken en de applicatie beheerder. Na het eerste nerveuze kwartiertje ging het gesprek soepel en we klikten allemaal goed. Ook nu zou ik aan het einde van de dag horen wat ze van me vonden en gelukkig was het weer een positief signaal.

Inmiddels heb ik de eerste week er bijna op zitten. Toen ik op mijn eerste werkdag binnenkwam stond er een bloemetje op m’n bureau! Dit soort dingen doet je erg goed en is ook precies wat ik bedoel met een menselijke omgeving. Het is net een warm bad waar je in komt en alhoewel het best even zal duren voordat ik alle informatie geabsorbeerd zal hebben en dus (goed) ingewerkt zal zijn, denk ik dat ik hier erg op mijn plaats ben.

Leuk is verder dat er veel rek zit in hetgeen je kan (lees: mag) gaan doen. Allereerst is het nieuw te installeren pakket één van de grootste speerpunten. Het afstemmen met de gebruikers en het maken van handleidingen is daar onderdeel van. Verder het hulp verlenen bij problemen in Excell, Word, Outlook en dergelijke. Maar ook de printers, internet verbindingen, de website, intranet en alles wat er zoal voorbij gaat komen. Erg leuk en afwisselend dus. Natuurlijk zal ik iedereen hierover in de naaste toekomst op de hoogte blijven houden.

Vertrek Edwin Hengelmolen

Ja dames en heren,
vandaag is het ongelooflijke gebeurt.
Edwin heeft zijn spullen ingeleverd en de HP deur achter zich dichtgetrokken.
Ik heb gekozen voor een nieuwe uitdaging en ga 1 februari bij het UWV beginnen als Tactisch Product Manager. Met gemengde gevoelens heb ik vandaag afscheid genomen van iedereen. Ik zal alle mensen best wel missen, alleen zijn er ook veel zaken die ik zeker NIET ga missen. Iedereen begrijpt wel wat ik dan bedoel.

Ik wens iedereen het allerbeste toe voor de toekomst, en nog 1 wijze raad van (ex)baas ;-)
.......iedereen is eigenaar van zijn eigen toekomst.........

Groeten,
Edwin Hengelmolen

Ik wil iedereen in het nieuwe jaar veel geluk en wijsheid toewensen.

Argentijns etentje

Op vrijdag 4 december kreeg ik een uitnodiging via de mail om met mijn ex-collega’s een hapje te gaan eten. Het etentje zou plaatsvinden op donderdag 17 december bij het Argentijnse restaurant Fierro in Amstelveen. Natuurlijk had ik hier wel zin in en liet meteen weten dat ik van de partij zou zijn.

Het weer was slecht en het had afgelopen nacht behoorlijk gesneeuwd. De ochtendspits was chaotisch verlopen en op de buienradar werd in de avond nog meer sneeuw voorspeld. Het was in eerste instantie m’n bedoeling om met de trein te gaan, maar ja alle wissels van de rails waren ingesneeuwd en bevroren dus deze vlieger ging niet op. Dan toch maar met de auto? Wel veel twijfels, ik had geen zin om ergens op de A2 in m’n auto de nacht door te brengen. Toch maar doen, de heenweg was het probleem niet en ik zou eventueel wel zien hoe ik ’s avonds weer naar huis zou komen. Al met al was de weg prima begaanbaar en om klokslag 15:00 uur stond ik op de parkeerplaats van HP in Amstelveen. Hans kwam me ophalen bij de receptie en na drie maanden zou ik mijn ex-collega’s weer eens zien.

Het was een heel hartelijk welkom en er moest flink geknuffeld en met handen geschud worden. Ik had voor iedereen een kerstkaartje meegenomen, de kleinste was voor de baas (toen ik thuis de kaarten schreef kwam ik er ééntje te kort, dus moest er een ander soort (en kleiner) kaartje worden uitgezocht). Met bijna iedereen bijgepraat, ondertussen was de baas zijn kerstkaartje met de anderen aan het vergelijken, er waren veel verhalen te vertellen. Moet zeggen dat het kantoor er goed en verzorgd uitzag, ruim opgezet met mooi meubilair. Wel was het weer een stukje minder gezellig, maar ja in zo’n grote kantoortuin moet je je wel rustig gedragen......

Nadat er een paar uurtjes verstreken waren gingen we naar de Argentijn. Hans reed gezellig met me mee, zo kon hij een lekker rood wijntje nemen bij het eten. Natuurlijk nam ik, voordat ik aan de cola ging, een paar biertjes en werd het steeds gezelliger. Ook Steven was gekomen, net als ik hoopte hij dat de sneeuw nog even weg zou blijven. De Argentijnse eigenaar had wel een goede deal voor ons bedacht, voor 50 euro eten en onbeperkt drinken. We kregen eerst twee grote schalen met allerlei soorten voorgerechtjes, zoals gevulde tomaten met tonijn, Argentijnse pastijtjes en worstjes, grote garnalen en spareribjes. Als hoofdgerecht kregen we allemaal een ossenhaas, deze was heerlijk van smaak én mals.

Ondertussen begonnen de vlokken weer neer te dalen, aan de achterzijde van het restaurant was een grote glazen pui met daarachter een tuin, het was een prachtig gezicht. Toen het nagerecht kwam, diverse soorten ijs, werd het ook buiten steeds witter. Ik begon ‘m toch wel te knijpen en was er eigenlijk niet ongelukkig mee dat we na het toetje snel weggingen. Afscheid genomen van iedereen en daarna snel de auto in. Ik had deze vlak voor de deur kunnen parkeren (Petra had die van haar een paar blokken verderop gezet) en al glibberend en glijdend gingen we de straat uit. Op de snelweg was het gelukkig goed te doen en we kwamen zonder problemen weer thuis. Een leuke avond, die we vast en zeker nog eens over zullen doen!