Gezellig TAS etentje

Alsof het een week geleden was dat we nog bij elkaar waren. Natuurlijk was de Crystal Wok de meest natuurlijke plaats om elkaar weer na lange tijd te ontmoeten. Inmiddels zijn vijf van de elf TAS'ers uitgevlogen en hebben allemaal een andere werkgever.

Onder het genot van een drankje en een lekker hap had iedereen elkaar genoeg te vertellen en was het weer ouderwets gezellig. Dit zullen we zeker en vast nog eens over doen.
Voor foto's: http://picasaweb.google.com/107538690115057752239/TASEtentje#

Tien do's en don'ts voor je sollicitatiegesprek

Hoe goed je ook bent voorbereid, het hangt vaak van kleine dingen af of je wordt aangenomen of niet.Tien tips waarmee je de kans op een succesvol sollicitatiegesprek kunt vergroten.

Op het internet barst het van de tips voor het voeren van een sollicitatiegesprek. Meestal zijn het helaas dezelfde tips. Zaken die je zelf ook allang had bedacht. David Couper, een coach en voormalig HRM-manager uit Amerika, kwam afgelopen week in het Amerikaanse blad Forbes met een paar aardige nieuwe tips afkomstig uit zijn boek "Outsiders on the Inside: How to Create a Winning Career ... Even When You Don't Fit In". Een aantal tips van Couper, aangevuld met wat ervaringen van de redactie van Z24.

1)Zeg nee tegen koffie
Het eerste wat je gevraagd wordt tijdens een sollicitatiegesprek is vaak wat je wilt drinken. "Koffie, thee of iets anders?" Het beste antwoord is "Nee, dank u".

Want zeg je "ja", dan moet jouw gesprekspartner op zoek naar een plastic bekertje, of iemand zoeken die het voor hem of haar gaat halen. Het leidt alleen maar af en kan - onbewust - je gesprekspartner irriteren. Wil je toch per se iets drinken omdat je anders vreest niet uit je woorden te komen, bestel dan iets wat je gesprekspartner aanbiedt en wat al op tafel staat. Geen cola vragen dus als je koffie wordt aangeboden.

2)Vertel niet over jezelf
"Zo, vertel eens iets over jezelf". Het is vaak een openingsvraag tijdens je sollicitatiegesprek, en vanuit het bedrijf gezien een hele slechte, omdat je er alle kanten mee uit kunt. Maak daar dan ook gebruik van en stuur het gesprek meteen de goede kant op. Wat het bedrijf of de instelling namelijk wil weten, stelt Couper, is of je de baan aan kan. Gebruik deze vraag - eventueel aan de hand van je ervaringen uit het verleden - om te vertellen waarom je denkt dat je geschikt bent voor de functie.

3)Wees aardig tegen de receptie
Het is niet meer dan een voorzorgsmaatregel voor het geval je een goed voorbereide en slimme gesprekspartner hebt, maar toch. Het is namelijk een oud trucje om even met de receptie te bellen en te vragen hoe de sollicitant overkwam. Ben je hautain of zelfs bot tegen de receptionist, dan kan dat tegen je werken.

4)Antwoord niet altijd kort en bondig
Ja, de interviewer is waarschijnlijk gehaast, en ja hij wil snel duidelijkheid. Maar korte en bondige antwoorden zijn een probleem als hij of zij slecht is voorbereid. De interviewer krijgt dan niet de hele context mee, zal je antwoord niet begrijpen of zelfs verkeerd opvatten.

5)Check de kledingcode van het bedrijf
Een van de eerste inschattingen die degene die het gesprek leidt doet, is kijken of je binnen de bedrijfscultuur past. Zorg dus dat je vooraf weet wat de heersende dresscode is. Te slonzig is altijd fout. Een beetje overdressed mag, maar niet teveel.

6)Ga er niet vanuit dat hij of zij je CV gelezen heeft
Het is beschamend, maar het is niet anders: de persoon die het sollicitatiegesprek voert, is vaak slecht voorbereid. Ga er dus nooit vanuit dat iemand volledig op de hoogte is van je opleiding of je vorige werkgevers. Noem ze bij naam en zeg altijd wat je daar deed.

7)Hoe je antwoordt op een vraag is belangrijker dan het antwoord zelf
Onbewuste signalen die je uitzendt, zijn vaak belangrijker dan wát er wordt gezegd. Zo bleken radioluisteraars in 1960 Richard Nixon, toen verliezend presidentskandidaat voor de Republikeinen, uit te roepen tot winnaar van een verkiezingsdebat met John F. Kennedy. TV-kijkers vonden dat Kennedy de winnaar was. Nixon kwam beter uit zijn woorden, maar verloor toch bij tv-kijkers. Word geen Nixon, en wees je bewust van je lichaamstaal.

8)Toon niet teveel ambitie
"Waar wil je zijn over vijf jaar?" .De kans is niet gering dat je, als je eerlijk zou antwoorden, zou zeggen : "In jouw stoel". Misschien dat sommige bazen het als een pré zien, maar meestal zijn het gewoon mensen die net als de meeste onder ons bang zijn dat er aan hun stoelpoten gezaagd wordt.
Toon dus niet teveel ambitie, want de meeste bazen zullen niet gaan voor een kandidaat die overgekwalificeerd lijkt of op hun baan uit is. Wek de indruk dat je de baan waarnaar je solliciteert als ziet als een mooie stap en nog niet veel verder hebt gedacht, adviseert Couper.

9)Achterhaal wie je gesprekspartner zal zijn
Het praat een stuk makkelijker als je weet wie je voor je hebt. Probeer dus te achterhalen met wie te maken (kunt) krijgen. Vaak is het gewoon de persoon die in de vacature vermeld staat als contactpersoon, maar is dat alleen de personeelsmanager, probeer dan te achterhalen dan met welke leidinggevende je daarnaast waarschijnlijk te maken krijgt.

10)Zoek naar wat je gemeenschappelijk hebt
Het eerste wat recruiters vaak doen, is het 'googelen' van een sollicitant. Er is geen enkele reden om dat niet ook zelf te doen voor de personen met wie je het gesprek voert. Wat wel anders is, is de insteek van je zoektocht. Je zoekt niet naar eventuele vlekjes bij je toekomstige baas, maar naar feiten die je in je gesprek kunt gebruiken.

Gemeenschappelijke kennissen doen het altijd goed. Maar let op: gebruik niet al je kennis. Laat niet merken dat je zijn of haar doopceel hebt gelicht. Dat kan ook makkelijk tegen je gaan werken.

Bron: Z24

Nieuwe baan!!!

Hallo allen, Tja na een half jaar (!) thuis geweest te zijn en enorm genoten te hebben van deze periode, ben ik afgelopen maandag begonnen met mijn nieuwe baan. De functie heet Assistent Bij- en nascholing AMC. Dit houdt in dat alle cursussen voor verpleegkundigen door deze afdeling georganiseerd en geadministreerd worden in de breedste zin van het woord.

Ik doe dit voor 3 dagen per week en heb dus nu 3 dagen gewerkt. Er iets echt nuttigs over zeggen kan nog niet, behalve dan dat ik de goeroe ben op gebied van alles wat met een pc te maken heeft! Verder is het een zeer relaxte omgeving, waarbij het niet commerciële heel erg duidelijk naar voren komt.

Wat toch wel heel leuk is dat ik in 3 dagen tijd wel 10 keer gehoord heb dat ze zo blij zijn dat ik bij ze ben komen werken.

Groetjes,
Wendy

Donkere maanden

Het vakantiegevoel is nu echt het land uit. Iedereen is weer terug in ons kikkerlandje en al het bruin is figuurlijk, maar ook letterlijk van ons afgespoeld. De herfst laat zijn eerste voortekenen zien en de temperatuur zakt langzaam naar beneden.

Ik probeer zo vaak mogelijk de fiets te pakken naar mijn werk, ik heb zelfs een paar maanden geleden een regenpak gekocht. Door goed van tevoren te kijken op de buienradar (en gewoon naar de wolkenlucht) voordat ik op m’n tweewieler stap was het me tot nu toe gelukt om elke keer nog droog over te komen. Maar het moest er een keer van komen, gisteren heb ik ‘m voor het eerst op de terugweg naar huis aan moeten doen. Natuurlijk heb ik wel een modieus pak gekocht, ik zie het niet zitten om als een grote gele vlag langs het kanaal te moeten flitsen. Het ging eigenlijk perfect, het pak zit prima en ik kwam kurkdroog (op m’n schoenen na dan) thuis.

Het zal nog even afwachten worden of ik het ook in de wintermaanden ga volhouden. Misschien als straks de eerste blaadjes van de bomen vallen en het echt koud gaat worden spring ik weer in mijn warme bolide met een lekker stevig metal muziekje op. Het maakt qua tijd niet eens zoveel uit of je op de fiets of met de auto gaat. Alleen als ik vroeg begin (om 7:30 op kantoor) ben ik met de auto lekker snel. Indien de kids moeten trainen of andere verplichtingen hebben begin ik meestal een uurtje eerder, dan kan ik ’s middags nog voor een hapje eten zorgen voordat ze de deur uitgaan.

Een nieuwtje is dat ik sinds drie weken meer uren ben gaan werken voor mijn werkgever. Ik had het erg druk en er moeten nog veel zaken worden aangepakt. Tot het eind van dit jaar zijn mijn uren opgehoogd van 24 naar 32. Zo werk ik inmiddels van maandag tot en met donderdag vier hele dagen. Zelfs nu moet ik nog behoorlijk goed plannen en doorwerken om alle klussen netjes en op tijd af te krijgen. Het was wel even omschakelen, ik was erg verwend door die heerlijk korte weekjes. Maar het is wel heerlijk om goed gevulde dagen te hebben met veel fijne én tevreden collega’s.

HP NL ziet orders herstellen door vertrouwen

Bedrijven melden zich in steeds grotere mate bij ict-bedrijven met nieuwe orders en projecten. Dat zegt de nieuwe topman van HP Nederland, Bart Hogendoorn, in en maandag gepubliceerd interview met de Telegraaf. 
,,Ondernemers laten het herwonnen vertrouwen nu zien, Duitsland wakkert die groei aan'', aldus Hogendoorn. Hij verwacht bovendien dat de aangekondigde bezuinigingen goed kunnen uitpakken voor zijn sector, omdat de overheid wellicht zal besluiten meer ict-taken over te dragen aan de markt. De concrete ordertoename noemt het bedrijf niet. Maar vanwege de groei is HP wel op zoek naar circa honderd man extra personeel.

Voormalig HP-topman bij concurrent aan de slag

Nog geen maand na zijn gedwongen vertrek bij computerfabrikant HP gaat topman Mark Hurd aan de slag bij concurrent Oracle. Hij wordt daar de op één-na-hoogste leidinggevende en rapporteert direct aan Larry Ellison, die Oracle in 1977 oprichtte.

Hurd werd in augustus ontslagen bij HP wegens gesjoemel met declaraties. Er was ook sprake van een aanklacht over seksuele intimidatie maar dat werd niet als aanleiding voor zijn ontslag gebruikt. De vertrouwensbreuk was echter diep genoeg om een verder succesvolle carrière van Hurd bij HP te beëindigen.

Dat Hurd zo snel op een nieuwe plek zit is verrassend maar niet onbegrijpelijk: hij is goed bevriend met Oracle-topman Ellison. Die schrijf in een persbericht: „Mark Hurd was briljant bij HP en zal het bij Oracle nog beter doen." Eerder noemde Ellison het ontslag van Hurd bij HP de domste beslissing sinds Steve Jobs in de jaren tachtig door de Apple-leiding aan de kant werd gezet.

Hurd kan bij Oracle de ervaring gebruiken die hij bij HP heeft opgedaan met het uitvoeren van grote overnames. HP, van huis uit computerfabrikant en sterk in printers, heeft zich tijdens zijn termijn uitgebreid op het gebied van software, diensten en online opslag. Het nam dienstverlener EDS voor 13 miljard over en kocht dit jaar ook smartphonefabrikant Palm voor 1,2 miljard dollar. HP kocht 3PAR, de leverancier van online opslag waarin Oracle ook geïnteresseerd was, na een openlijke biedingsoorlog met concurrent Dell. Hurd heeft die laatste overname van 2,4 miljard overigens niet meer afgerond.

Oracle, begonnen als leverancier van database-oplossingen, begint zich in het vaarwater van HP te begeven. Vorig jaar deed Oracle een grote overname: het kocht Sun voor 7,4 miljard dollar, dat servers en werkstations verkoopt en Java software ontwikkelt. IBM had Sun ook willen kopen, maar brak de onderhandelingen af.

Allereerst heeft Oracle de pijlen op IBM gericht, schrijft Mark Hurd in het persbericht over zijn benoeming. Terwijl HP (jaaromzet in 2009: 114 miljard dollar) en IBM (95 miljard dollar) hun omzet tijdens de crisis zagen dalen, groeide de omzet van Oracle met 15 procent naar 26,8 miljard dollar in het gebroken boekjaar 2010.

Bron: NRC Handelsblad

HP doet bod op 3PAR en koopt Stratavia

Het bieden op dataspecialist 3PAR lijkt niet op te houden, afgelopen week berichtten wel al diverse malen over de overname pogingen van 3PAR door Dell en HP. HP heeft nu het bod op 3PAR verhoogd naar 30 dollar per aandeel, nadat Dell hetzelfde bod van 27 dollar als HP had gedaan op 3PAR.

Hoewel de voorkeur van de directie van 3PAR uit gaat naar een overname door Dell kunnen ze het bod van HP niet negeren. Het bod is 3 dollar hoger dan het laatste bod van Dell. Die 3 dollar is toch een groot verschil, het bod van 27 dollar was goed voor 1,8 miljard dollar. Het bod van 30 dollar is goed voor 2 miljard door. De directie van 3PAR heeft aangegeven aan Dell dat ze de overeengekomen overname voor 1,8 miljard niet kunnen doorzetten met het huidige bod van HP.

Dell heeft dus een paar dagen de tijd om opnieuw het bod gelijk te trekken of te verhogen. Anders zal 3PAR aan de neus van Dell voorbij gaan en worden verkocht aan HP. Beide partijen lijken er alles voor over te hebben om 3PAR in te lijven. Het openingsbod van Dell was slechts 18 dollar z'n 1,2 miljard dollar. Dat is nu inmiddels bijna verdubbeld.

Verschillende bedrijfsanalisten verbazen zich dan ook over het biedingsgedrag van deze giganten. Het bod van Dell van 18 dollar was helemaal niet zo slecht, gekeken naar de waarde van 3PAR en de ontwikkkeling van de laatste jaren. Nu lijkt er meer emotioneel geboden te worden dan bedrijfskritisch. Het bedrag van 30 dollar per aandeel is in het optiek van veel analisten dan ook veel te hoog. Voor de aandeelhouders is het in elk geval geen slechte week, zij worden er niet slechter van.

Als de situatie puur financieel wordt bekeken dan heeft HP veel meer geld dan Dell om 3PAR over te nemen, het is een kwestie hoeveel geld beide bedrijven bereid zijn neer te leggen voor 3PAR. Wie 3PAR uiteindelijk ook overneemt, het is hiermee in staat om de ander flink wat pijn te doen in de slag om de grote dataopslag klanten.
 
HP koopt Stratavia
Database- en application automationspecialist Stratavia komt in handen van HP. Een ceo-crisis en een buitensporige biedoorlog met Dell weerhouden ict-reus HP er niet van om op het gemak nog een bedrijf over te nemen. Stratavia, uit Denver, levert oplossingen voor de uitrol, de configuratie en het beheer van bedrijfsdatabases, middleware en applicaties.

Volgens HP kunnen klanten met de technologie de flexibiliteit verhogen in het uitrollen van applicaties en zo hun time-to-market verhogen, met zo min mogelijk downtime en fouten. HP ziet een mooie link met het eigen Business Service Automation-portfolio en met de HP Cloud Service Automation-oplossing. Overnamedetails zijn niet bekendgemaakt.

Bron: Techzine

Werkgever wil ontslagvergoeding behouden

Bijna 80 procent van de werkgevers vindt dat werknemers recht hebben op een ontslagvergoeding, maar meer dan de helft wil een versobering. Dat blijkt uit onderzoek van Mercer en Centraal Beheer Achmea onder 1200 werkgevers. Werkgevers vinden dat bij versobering rekening gehouden moet worden met hun inspanningen op het gebied van opleiding. Een kwart wil alleen ontslagvergoeding betalen als er sprake is van verwijtbare schuld van de werkgever.

Slechts 18 procent is het eens met het wetsvoorstel waarin de ontslagvergoeding wordt beperkt tot maximaal een jaarsalaris voor werknemers die meer dan 75.000 euro per jaar verdienen. Ruim 36 procent wil de ontslagregels ongewijzigd laten, 20 procent wil helemaal af van de vergoeding bij ontslag.

Sparen
Een klein aantal werkgevers wil ontslagvergoeding vervangen door een bedrag dat werkgever en werknemer samen bijeen sparen. Dat bedrag kan dan aangesproken worden voor opleidingen en aanvulling op de WW na ontslag. 44 procent vindt aanpassing van de WW noodzakelijk, de meerderheid is voor een verkorting van de uitkeringsduur.

Reorganisatie
Van de ondervraagde werkgevers heeft 30 procent recent een reorganisatie doorgevoerd, waarbij sprake was van gedwongen ontslag. 40 procent van hen heeft het ontslagbeleid afgestemd op de verwachte hoogte van de ontslagvergoeding. Bijna de helft van de werkgevers helpt zijn oud-werknemers niet bij het zoeken naar nieuw werk.

Bron: nu.nl

Vakantie

Op zondag 11 juli vertrokken we om 7:30 vanaf huis richting Normandië. We stonden al snel stil op de A27, er was een spoedreparatie aan het wegdek na een ongeluk. Gelukkig viel het allemaal mee en konden we weer gauw doorrijden. Maar niet veel later stonden we weer stil, de brug bij Gorichem stond open. Nadat we bij Breda de grens overgingen stonden we weer stil. Op deze manier schoot het natuurlijk niet op. Aan de andere zijde van de snelweg kwamen al twee politieauto's voorbij en even later bij ons over de vluchtstrook. Er was een caravan geschaard, gelukkig was het gezin er goed vanaf gekomen. We hebben op onze vakantie regelmatig moeten terugdenken aan de trieste aanblik van de om de ouders heen geklemd zittende kinderen zittend op de vangrail.

Met niet zo heel veel kilometers meer voor de boeg in het Franse land reden we over de spectaculaire brug de Pont de Normandie over de Seine tussen Le Havre en Honfleur. De Pont de Normandie bestaat al sinds 1995, en was destijds de grootste hangbrug van de wereld (inmiddels is een Japanse hangbrug dat). Uiteindelijk kwamen we om 15:00 uur aan bij onze camping en hadden we 7 1/2 uur gedaan over de 660 kilometer.

Na melding bij de receptie om 16:00 uur kregen we de sleutel van huisje 656. Nadat we de spullen hadden uitgepakt hebben we nog een paar uurtjes in het zwembad doorgebracht. Het was prima weer en we hadden slim genoeg een tafeltje gereserveerd in het restaurant vlakbij het grote TV scherm. We hebben hier (samen met honderden andere in oranje uitgedoste Nederlanders) de WK finale tegen Spanje gekeken. Jammer dat het verkeerd afliep we hadden graag een polonaise over de camping willen lopen. De volgende dag hebben we nadat we boodschappen hadden ingelagen bij de Super U heerlijk geluierd. We hebben een paar dagen veel tijd bij het zwembad doorgebracht. De zon werd regelmatig afgewisseld door een wolk en de temperatuur was uitstekend.

Op woensdag 14 juli hebben we onze eerste tocht gemaakt. Het was onderweg naar én in Sainte-Mère-Église regenachtig maar dat verdween al snel en het werd een prima dag. In de tweede wereldoorlog had hier een Amerikaanse parachutist de hele nacht aan de kerktoren gehangen. Nu hangt hier op dezelfde plek een pop met parachute en dat is een heel macaber gezicht. We hebben nog een kopje koffie gedronken in een restaurant op het pleintje en zijn toen weer naar de volgende bezienswaardigheid gereden.

Via Grandcamp-Maisy zijn we bij Pointe-du-Hoc terecht gekomen. In de Tweede Wereldoorlog werd dit punt bestreken door Duitse bunkers en kanonnen. De Duitsers hadden zes 155 mm kanonnen geïnstalleerd, om de landingsstranden te verdedigen. 225 Amerikaanse rangers hebben door middel van haken en touwladders de klif beklommen en hebben deze kunnen veroveren (al hadden de Duitsers de kanonnen wel verplaatst). De rangers hebben de bezetting twee dagen lang vol moeten houden totdat ze eindelijk versterking kregen. Inmiddels waren ze nog maar met 90 man (deels lichtgewond) over.

Via Vierville-sur-Mer waar we Omaha beach (één van de landingsstranden) bezocht hebben zijn we naar Colleville-sur-Mer gereden. Hier hebben we de Amerikaanse begraafplaats bezocht. Er liggen 9387 gesneuvelde soldaten (waarvan 307 "onbekend"), je wordt er stil van. Het is één van de grootste Amerikaanse begraafplaatsen in het buitenland. Wereldwijd bekend vanwege de scène in Steven Spielbergs 'Saving Private Ryan', waarin veteraan Ryan de graven komt bezoeken van Kapitein Miller en de andere soldaten die hem destijds kwamen halen omdat zijn drie broers gesneuveld waren. In Port-en-Bessen-Hupain hebben we de klif beklommen, je had hier een prachtig uitzicht op het dorp en het strand. We hebben mooie schelpen gevonden en in de tussentijd was het haventje drooggevallen. We hebben hier meteen een hapje gegeten voor we weer verder gingen. Op weg naar de camping zijn we nog één keer gestopt op een uitzichtpunt. Hiervandaan zag je heel mooi de kunstmatig aangelegde haven van Arromanches-les-Bains. Deze haven was nodig om na de invasie de geallieerde troepen te kunnen blijven bevoorraden en groot materieel aan land te kunnen brengen. Omdat het al behoorlijk laat was zijn we bij onze tweede tocht op zaterdag 17 juli hier opnieuw naartoe gegaan.

Op donderdag 15 juli stond er veel wind, waren er wolken maar ook veel zon. De kids gingen al vroeg naar het zwembad, ik ben er later ook met m'n handdoekje achteraan gegaan. Na het eten zijn we naar het dorp gewandeld, hebben over de boulevard geslenterd en zijn naar de avondmarkt geweest. Vrijdag zijn we na het dagelijkse stokbrood en croissants boodschappen gaan doen bij de Super U. Het was een zwaarbewolkte dag maar 's middags hebben we nog een paar uurtjes bij het zwembad doorgebracht. Al snel hadden de jongens twee heel aardige meisjes leren kennen. De twee zusjes Kiki en Nina werden de vriendinnen van Robin en Rick. Vanaf dat moment zagen we ze niet zoveel meer...... Bijna elke dag werd er gezwommen en 's avonds werd er "gechillt“ op de camping.

Op zaterdag 17 juli hebben we onze tocht langs de kust vervolgd. In Ver-sur-Mer zijn we eerst naar de vuurtoren gaan kijken, deze lag wat verder van de kust in het dorp. Daarna hebben we even op het strand gewandeld, het was hier heerlijk rustig. Vervolgens zijn we naar het Duitse verdedigingswerk bij Longues-sur-Mer gereden. Deze batterij was onderdeel van de door Duitsland gebouwde Atlantikwall tijdens de Tweede Wereldoorlog en omvatte vier 150mm scheepskanonnen elk beschermd door stevige kazematten. Bij de kust, centraal voor de vier kanonnen, stond een vuurgeleidingsbunker die de coördinaten opnam en doorgaf aan de schutters van de vier kanonnen. De batterij keek uit op de stranden Gold en Omaha en vormde daarom een grote bedreiging voor de geallieerde landingen in die sectoren. De uitschakeling van de batterij was daarom één van de eerste doelen op D-Day. Al vroeg in de morgen werd de batterij hevig onder vuur genomen. Twee Britse kruisers schakelden drie van de vier kanonnen uit. De batterij werd een dag later door de Britse 231e infanteriebrigade ingenomen. Ook hier was opvallend om te zien dat er veel bezoek was, veel kinderen en studenten waren hier met een georganiseerde reis.

Als laatste zijn we op deze tocht aangekomen in Arromanches-les-Bains. We hebben eerst heerlijk een tijdje op een muurtje gezeten met een broodje hamburger en uitzicht over zee. In dit plaatsje ligt een zogenaamde Mulberryhaven. Dit was één van de twee Mulberryhavens die in 1944 na de landing in Normandië werden aangelegd. Deze haven bij Arromanches-les-Bains was nodig om na de invasie de geallieerde troepen te kunnen blijven bevoorraden en groot materieel aan land te kunnen brengen. Hiervoor was het nodig dat schepen met een grote diepgang konden aanmeren. De bestaande zeehavens in Normandië waren moeilijk in te nemen en zouden naar verwachting ook door de Duitsers onklaar worden gemaakt. Met de aanleg van de tijdelijke haven is werd op 7 juni 1944 gestart door het tot zinken brengen van oude oorlogs- en vrachtschepen (de zogenaamde Blockships waaronder de Nederlandse kruiser Sumatra). Op deze wijze ontstond een golfbreker met een totale lengte van circa 7 kilometer. Hierop volgend werden aan de zeezijde achter de gezonken schepen, zogenaamde Phoenix-caissons tot zinken gebracht. Deze caissons waren in het geheim vooraf al in Engeland vervaardigd en elk voorzien van een kanondek met luchtafweergeschut geschutskoepel. In de luwte van de golfbreker werd een uit stalen pontons opgebouwde drijvende loskaden aangelegd, die via drijvende bruggen verbinding kreeg met de stranden van Arromanches. De pontons werder door middel van drijvende pieren verbonden met het vaste land. De genie had alles nauwkeurig voorbereid en zorgde dat bij de bouw van de haven ook goede afvoerwegen werden aangelegd richting het achterland. We hebben hier ook het museum bezocht waar door middel van maquettes en films een goed beeld gegeven werd van deze tijdelijke haven tijdens de Tweede Wereldoorlog. De haven bestaat niet meer, maar een deel van de caissons is voor de kust blijven liggen. Nadat we uit het museum kwamen zijn we nog even door het plaatsje gewandeld. Op een hoge rots bij een Sherman tank had je een prachtig uitzicht over het dorp en de resten van de Mulberryhaven. Toen we op de camping kwamen was er gelukkig nog even tijd om een duikje te nemen in het zwembad.

Op zondag 18 juli was het erg warm, niet veel gedaan dus en weer een boek gelezen bij het zwembad. Na een geslaagde barbecue met Franse worstjes, hamburgers, varkensvlees spiezen met stokbrood zijn we naar het dorp gewandeld. Om 23:00 uur hebben we genoten van een spektaculaire vuurwerkshow begeleid met muziek op het strand. Ook de volgende dag was het erg warm. Na een wandeling op de boulevard en de pier van Corseulles-sur-Mer hebben we een aantal uurtjes op het strand (Juno-beach) doorgebracht. Het werd net vloed en dan zijn de stranden hier op z'n mooist. Er is dan een strook van een meter of twintig met mooi zand over. Voor echt mooie stranden moet je niet in deze omgeving zijn. Als het eb is dan is de zee erg ver weg en ligt er overal wier en met alg bedekte rotsplaten. Erg leuk was om te zien dat het haventje letterlijk leegstroomde met tientallen bootjes toen de waterstand op zijn hoogst was. Natuurlijk namen we toen we op de camping kwamen nog even een dagelijks duikje in het zwembad. Gelukkig was het de volgende dag bewolkt en kon onze huid weer een beetje herstellen van alle zon. Ik ben samen met Robin de hele middag naar het zwembad geweest en Renate en Rick hebben gelezen op de veranda bij het huisje. We hebben de dag afgesloten met een prima maaltijd bij het camping restaurant. De gegrilde kalkoen met champignonsaus, pizza en lasagna waren erg lekker.

Omdat het woensdag 21 juli een wat minder mooie dag was was dit weer een uitstekende gelegenheid om een tochtje te maken. 's Ochtends regende het licht maar al snel klaarde het op en werd het een prima dag. We hebben eerst de Canadese begraafplaats bezocht, deze lag vlakbij onze camping in Bény-sur-Mer. Hier liggen vooral soldaten van de 3e Canadese Divisie die sneuvelden op 6 juni 1944 of de dagen daarna toen de Divisie optrok naar Caen en strijd moest leveren tegen de Duitse 716e Divisie en de 21e Pantser Divisie. Er zijn hier 2048 graven, vooral Canadezen. 19 van hen bleven onbekend. Het doel van deze tocht was Bayeux. Deze plaats was in de tweede wereldoorlog geheel ongeschonden gebleven en is de moeite van een bezoekje waard. Er zijn een aantal mooie gebouwen waaronder een prachtige kathedraal. Ook zijn er een aantal gezellige winkelstraatjes, hier hebben we nog een terrasje gepikt.

De jongens wilden persé een Frans broodje hamburger met friet, dit hadden ze vorig jaar voor het eerst gegeten en dat vonden ze toch zo lollig... Gelukkig viel de stroom van het eettentje pas uit nadat wij ons stokbroodje met hamburger (met dus ook de friet ertussen) hadden gekregen. Bayeux is bekend om het Tapijt van Bayeux. Het wandkleed verbeeldt het verhaal van de invasie in Engeland door Willem de Veroveraar en de daaropvolgende veldslag bij Hastings. Het wandkleed is zeventig meter lang en vijftig centimeter hoog. Eigenlijk is het geen wandkleed, maar een borduurwerk. Volgens de overlevering heeft koningin Mathilde, bijgestaan door haar hofdames, het kleed geborduurd, maar waarschijnlijk is het in Engeland gemaakt, ongeveer twintig tot dertig jaar na de gebeurtenissen waar het over vertelt. Een andere overlevering vertelt dat Napoleon Bonaparte en Adolf Hitler het wandkleed hebben bestudeerd om te leren hoe ze Engeland konden veroveren. Nadat we twee volwassenen en twee studenten kaarten hadden gekocht voor de bezichtiging van het wandkleed kwamen we in een lange rij wachtenden terecht. Toen we bijna aan de beurt waren kwamen er een paar bussen vol toeristen binnen, deze kregen voorrang...... Na een uur wachten konden we eindelijk het beroemde kleed bekijken. Na vijf minuten stonden we weer buiten, dit soort dingen is toch niet echt aan ons besteed...... Om 18:00 uur zaten we in het stadion van Bayeux. Hier won het Nederlandse voetbalteam onder 19 met 1-0 van de leeftijdsgenoten van Engeland. Heel leuk om mee te maken, eerst de volksliederen en in de rust een stokbroodje met worst van de in Frankrijk onvermijdelijke barbecue.

Op donderdag 22 juli hielden we weer een lekker rustig dagje. Het was half bewolkt en de middag hebben we doorgebracht bij het zwembad en 's avonds zijn we naar de avondmarkt geweest. De volgende dag was het weer strak blauw en waren de ligstoelen bij ons zwembad weer geduldig. 's Avonds ging de barbecue weer aan!

Op zaterdag 24 juli speelde het Nederlands voetbalteam onder 19 de beslissende wedstrijd in de poule voor het EK in Caen. Dit was meteen een goede gelegenheid om de stad te bekijken en deze dag te besluiten met een potje voetbal. Caen werd gedurende de Slag om Normandië tijdens de Tweede Wereldoorlog begin juli door vooral het British I Corps bevrijd, een maand na de landingen in Normandië. Britse en Canadese troepen wilde de stad al eerder, op D-Day innemen, maar werden tot 9 juli opgehouden. Toen werd de stad hevig gebombardeerd waarbij een groot deel van de stad werd verwoest. Tijdens de slag vluchtten veel burgers naar de Abbaye aux Hommes, gebouwd door Willem de Veroveraar, 800 jaar daarvoor. Na een heerlijk broodje Kebab in een gezellig Turks eettentje hebben we de stad vooral bekeken door met een toeristentreintje een rit te maken. Zo zijn we onder andere langs het kasteel, het mannen klooster (Abbaye-aux-Hommes), het vrouwen klooster (Abbaye aux Dames), de half verwoeste kerk Église Saint-Étienne-le-Vieux en het voormalig stadhuis (Hôtel d'Escoville) gereden.

Aan het einde van dag zijn we naar het aan Caen vastliggende dorpje Mondeville gereden alwaar het Nederlands voetbalelftal onder 19 tegen Oostenrijk moest spelen. Het werd een spannende wedstrijd waarin Nederland zeer ongelukkig met 1-0 verloor. Nederland viel de hele wedstrijd aan, schoot tweemaal op de lat, kreeg vlak voor tijd een terechte rode kaart en miste nog een grote kans. In de 87e minuut liepen vlak buiten het strafschopgebied een Nederlandse en Oostenrijkse speler ongelukkig tegen elkaar aan en tot verrassing van iedereen gaf de scheids een penalty aan Oostenrijk. En dan te bedenken dat een gelijkspel genoeg was geweest voor plaatsing voor de halve finale en voor het WK van volgend jaar...

Zondag en maandag waren mooie dagen met af en toe wat bewolking. We hebben deze dagen vooral doorgebracht bij het zwembad en op onze veranda. We hadden wat extra boeken gescoord bij de receptie en Renate en ik hebben beide op deze vakantie een stuk of vijf boeken gelezen. De jongens trokken regelmatig op met hun vriendinnetjes Kiki en Nina en hadden het super gezellig. Op maandagavond zijn we naar ons eigen dorpje gewandeld en hebben daar op de boulevard met uitzicht op zee gegeten. Helaas viel het eten een beetje tegen maar het plekje en het buiten zijn maakte een hoop goed.

Als laatste actieve dag van deze vakantie zijn we op dinsdag 27 juli naar een survivalbos gereden in het plaatsje Reviers niet ver van de camping. Na de uitleg van de instructeur hebben de jongens van 12:00 tot 15:30 door het bos van boomtop naar boomtop geklommen en "gegleden" aan kabels. Eerst de eenvoudige route, toen de familie route en als laatste de moeilijke route. Deze laatste was toch behoorlijk tegengevallen. Renate en ik hebben in de schaduw op een stoel in het bos gelezen en ik heb nog een wandeling gemaakt. Op deze wandeling werd ik af en toe vergezeld door honderden vlinders. Ook aan het einde van deze geslaagde dag hebben we natuurlijk nog even een duikje in ons zwembad genomen.

Op de woensdag en donderdag hebben we rustig aan gedaan. Veel in het zwembad doorgebracht en nog één keer de barbecue aangestoken. Vrijdagochtend 30 juli was het weer tijd om naar huis te gaan. De bedoeling was om om 10:00 uur weg te rijden maar alles ging zo soepel dat we al om 9:10 de poort uitreden. Alleen vlakbij de grens in België hadden we wat oponthoud maar al met al ging de reis prima. Om 16:45 stonden we weer voor de deur van ons huis na een geslaagde vakantie.

Labels op de Blog

Heb alle berichten op deze blog geopend, bekeken en een label gegeven. Op dit moment zijn de labels afscheid, Albert Heijn, EDS, HP, nieuwe baan, overig, stamrecht en werk. Sommige verhaaltjes hebben een paar verschillende labels.

Als je nu iets over het onderwerp stamrecht wilt weten (kan handig zijn...) klik je op dit label aan de linkerzijde van het scherm en krijg je alle verhaaltjes te zien over dit onderwerp. Ook heb ik de blog in een nieuw fris jasje gestoken.

Aandeel HP na vertrek Hurd extra aantrekkelijk

Elk nadeel heeft zijn voordeel. Het vertrek van HP-topman Mark Hurd biedt een mooie gelegenheid om aandelen HP te kopen.

Een duur slippertje van HP-topman Mark Hurd. Zijn plotselinge vertrek bij het technologiebedrijf vorige week vrijdag liet de koers van het aandeel HP met acht procent instorten. “Hoewel HP met Hurd een capabele manager verliest blijft het één van de sterkste technologiebedrijven”, reageert Morningstar-analist Micheal Holt. “Het aandeel HP wordt momenteel verhandeld op 25 procent onder ons koersdoel en de EV/Ebitda-verhouding is slechts 6 (waarde van de onderneming gedeeld door de operationele winst). De paniekreactie van beleggers vrijdag en maandag op de beurs biedt een uitstekende koopmogelijkheid voor beleggers met een langetermijnperspectief.”

Jodie Fisher
Vrijdag bleek dat de positie van Hurd (53) onhoudbaar was geworden bij HP. Volgens de raad van commissarissen van HP heeft Hurd declaraties vervalst om zijn afspraakjes met B-filmactrice Jodie Fisher (foto) te verhullen. Fisher (50) speelde in de jaren negentig in softpornofilms als Body of Influence 2 en Intimate Obsession. Ze is sinds 2007 extern marketingconsultant voor HP.

Hurd nam Fisher meerdere keren mee uit eten en declareerde de rekening, terwijl het volgens de raad van commissarissen ging om privé-dineetjes. Ook werd Fisher ten minste eenmaal betaald voor een bijeenkomst die niet doorging. De fraude kwam aan het licht nadat Fisher de ceo van HP in juni van dit jaar had beschuldigd van seksuele intimidatie. Daarna startte de raad van commissarissen een intern onderzoek om de zaak uit te zoeken. De gevallen topman hielt de eer aan zichzelf en stapte op. Naar verluidt krijgt Hurd voor zijn vrijwillige vertrek nog 20 tot 30 miljoen euro mee. Vorig jaar verdiende hij een slordige 23 miljoen euro en stond daarmee in de top 10 van best verdienende CEO’s ter wereld.

Hurd was de drijvende kracht achter het huidige succesvolle businessmodel van HP. Toen hij aan het stuur kwam was HP de draad kwaad geraakt na de overname van Compaq, Hurd bracht opnieuw focus aan en vormde HP om van producent van pc’s tot een hoogwaardige technologie-onderneming met hardware voor particuliere en zakelijke klanten en IT-dienstverlening. Hij deed enkele strategische overnames. Met EDS kreeg HP een service-model à la IBM, met 3Com knaagde het aan de marktdominatie van Cisco en met Palm werd het minder afhankelijk van Microsoft.

Goedkoop
Holt blijft optimistisch over HP. “Het leiderschap van Hurd zal worden gemist, maar zijn werk in de afgelopen vijf jaar heeft HP een strategische richting opgestuurd waarmee het zijn vertrek overleeft. Het grootste risico voor HP is, dat de onderneming focus verliest in de periode dat het op zoek gaat naar een nieuwe CEO. Ik hoop dat de nieuwe topman verder gaat op de door Hurd ingeslagen weg: meedogenloos kosten reduceren en focus op operationele efficiëntie.”

Ook door zijn sterke omzetbasis zal HP deze turbulente tijd goed doorkomen, meent Holt. “Meerjarige contracten, een groot aantal verkochte printers die de zeer winstgevende inktcartridges nodig hebben en sterke klantrelaties helpen HP om het momentum vast te houden gedurende de korte crisis waarin het nu verkeert. De pc-markt is erg cyclisch, maar gelukkig haalt HP 90 procent van zijn omzet met andere divisies dan de pc-divisie.”

Holt vindt ook dat HP een goede uitgangspositie heeft voor de komende strijd met data centers. Hardwaregiganten komen steeds meer op elkaars werkterrein in hun streven om alles-in-één systemen te ontwikkelen (server, opslag en netwerk). Holt: “Investeringen in opslagtechnologie, zijn Procurve network en de overname van 3Com brengen HP op een terrein met grotere marges.” Omdat HP zakelijk sterk staat vindt Holt de onderwaardering van het concern onterecht. De onderneming blijft volgens hem nog steeds een aantrekkelijke large cap om in te beleggen. Door de huidige koersval is het aandeel extra goedkoop.

Artikel overgenomen uit Morningstar

Een heel jaar verder…

Een jaar geleden had ik na 28 ½ dienstjaren afscheid genomen van mijn collega’s en viel ik in het grote zwarte gat…… Nou ja, dat viel eigenlijk wel mee maar óók ik wist niet waar het heen zou gaan. Ik had nog helemaal niets anders, het was een grote gok. Deed ik er goed aan of zou het de misser van de eeuw worden? Natuurlijk was het niet zomaar ontstaan. Ik merkte aan mijn lijf dat het allemaal niet veel langer had moeten duren. Gelukkig kon ik na het afscheid een aantal maanden tot rust komen en merkte dat het een helende werking had op mijn geest en lichaam. Jammer vond ik het wel van de mensen waar ik jaren mee gewerkt had, vrienden is misschien een te groot woord maar de band was met diverse mensen wel erg sterk.

Ik kan er nu op terug kijken en zeggen, het is goed geweest. Sterker nog, beter had het eigenlijk niet uit kunnen pakken. De rustperiode en daarna de nieuwe job. Precies de baan die ik zocht én in een zeer prettige werkomgeving. Een hele zelfstandige functie, waarin ik initiatieven kan nemen. Intranet, telefonie, de hardware, sofwareproblemen, het implementeren van twee nieuwe pakketten en nog meer van dit soort zaken komen op m’n bordje. Heerlijk om zo bezig te kunnen zijn en de waardering is ook heel groot. Eigenlijk kom je er dan pas achter wat je al die jaren gemist hebt.

Bijkomend voordeel is dat ik aardig wat vrije tijd overhoud, regelmatig zitten we gezellig met een bakkie koffie in de tuin. Kan gaan zwemmen met de kids en zijn we laatst op zomaar een vrijdag met z’n drietjes naar het Graspop festival geweest. Wat ook een verademing voor mij persoonlijk is, ik ben de standby diensten kwijt. Dit gaf veel stress en was de laatste jaren een bron van ergernis. Vooral doordat veel werkzaamheden naar verre landen waren uitbesteed maakte dat de standby diensten erg vervelend waren geworden. In plaats van met een groepje collega’s een probleem oplossen was je bezig om uit te leggen waar de storing over ging en vervolgens werden de verkeerde servers of applicaties gestopt…… 

Ik begreep uit de laatste contacten met m’n oude werkgever dat de ondergrens inmiddels wel bereikt is en dat men nu in de gaten krijgt dat het anders moet. Hopelijk zal de druk op de overgebleven collega’s weer wat gaan afnemen en kan men de komende jaren met plezier naar het werk blijven gaan. Ik ben zelf in ieder geval heel blij dat ik de stap heb durven nemen. Verdien dan wel minder maar het plezier is in ieder geval weer helemaal terug!

Op de fiets

Zo, hadden we dan eindelijk een nieuwe fiets gekocht. Nu nog de stap maken om op dat zadel te gaan zitten en voor het eerst sinds de jaren tachtig weer eens op de fiets naar het werk te gaan. Toendertijd werkte ik bij Albert Heijn Grootverbruik en dat was een kilometer of zes van huis. De eerste jaren had ik nog geeneens een autorijbewijs dus was mijn ijzeren ros de enige mogelijkheid om naar mijn broodheer te gaan. Door weer en wind, met zon en sneeuw, ik heb dit jaren volgehouden totdat ik binnen het Ahold concern verhuisde naar de Centrale Slagerijen in Zaandam. Zo werd ik ook een slaaf van de snelweg en heb ik uiteindelijk ruim 22 jaar met de auto heen en weer gereden. Hoeveel kilometers zullen dat bij elkaar zijn? Honderd per dag maal......?

Nadat mijn mooie glimmende aanwinst een week in de schuur had gestaan heb ik het er eens op gewaagd. Het was op een dinsdag, op deze dag van de week werk ik altijd maar vier uurtjes en het weer was prima. Ik werd door de hele familie uitgezwaaid en ik begon aan de lange tocht naar het LOC. Mijn conditie is best redelijk, elke week sport ik nog anderhalf uur op een veldje met een aantal andere voetballers. Verder rook ik niet, maar ben natuurlijk wel ietsjes te zwaar. Eigenlijk ging het best goed, het zonnetje scheen lekker en ik had het gevoel dat er geen wind stond (daar kwam ik ’s middags wel achter!). De bijna tien kilometer werden in 35 minuten weggetrapt en eigenlijk was het best prettig. Jammer is wel dat als je er bijna bent er nog een flink hoge brug genomen moet worden over het Amsterdams Rijnkanaal.

De fiets netjes opgeborgen in de kelder van het kantoor en natuurlijk in geuren en kleuren verteld aan mijn collega’s dat ook ik gebruik ging maken van het fietsplan. Na een ochtendje flink doorwerken was het tijd om de terugreis te aanvaarden. Eerst die vermadelijde brug weer over, gelukkig zitten er op mijn nieuwe fiets wel acht versnellingen. Aan de andere kant weer naar beneden en langs het kanaal op weg naar huis. Wat ging het moeilijk zeg. Blijkbaar stond er toch meer wind dan in de ochtend of had ik dit ’s morgens niet zo in de gaten gehad? Na verloop van tijd kwam ik aan bij het eerste gedeelte van Lage Weide, daar lijkt geen eind aan te komen. Elke keer denk je dat je al aardig op weg bent maar valt het toch weer tegen. Gelukkig is het grootste gedeelte van de fietspaden erg netjes aangelegd, er zijn maar enkele vervelende stukken. Ondertussen werd ik ingehaald door een behoorlijk op leeftijd zijnde grijze dame, zelfs aanklampen lukte me niet. 

Het leuke (of eigenlijk misschien wel niet zo leuke) van deze nieuwe fiets is dat er een snelheidsmeter en kilometerteller opzit. ’s Ochtends kwam ik bijna niet onder de twintig kilometer per uur, ’s middags was ik blij als ik boven de twaalf bleef. De tien kilometer tegen de wind in duurde drie kwartier, ik kwam thuis met zwieberende rubberen benen en met een bezweet bovenlijf.

Eén keer was ik net de wijk uit op de fiets toen ik dacht, dit wordt vandaag helemaal niets! Ik ga met de auto verdomme! Ik ben toen terug naar huis gefietst en ben in de auto gestapt. Inmiddels ben ik al wat vaker op de tweewieler naar mijn werk gereden. Net als alle andere dingen is het gewoon een stukje gewenning. Al blijf ik voorlopig nog wel met de auto gaan als de weersvooruitzichten veel wind en/of regen voorspellen......

HP werft 6000 man ondanks ontslagronde

Ict-bedrijf HP zoekt zesduizend nieuwe medewerkers terwijl tegelijkertijd negenduizend arbeidsplaatsen verdwijnen. De onderneming werft vooral medewerkers voor verkoop en delivery, de dienstverlening rond de aanschaf, integratie en onderhoud van hardware en software. Dat vertelt woordvoerder Herbert Wormgoor. De ontslagen vallen vooral onder oud-EDS-personeel.

Eerder maakte HP bekend dat wereldwijd negenduizend banen verloren gaan door een reorganisatie binnen de divisie Enterprise Services, het vroegere EDS. Het bedrijf wil de ict-infrastructuur van de datacenters die HP exploiteert voor zijn klanten, te convergeren en via een enkele softwaremodule beheerbaar te maken. De automatisering en productiviteitsstijging hebben tot gevolg dat ongeveer negenduizend medewerkers binnen een paar jaar hun baan verliezen.Het is niet bekend wat de gevolgen van de maatregel zijn voor de organisatie in Nederland. De woordvoerder meldt dat het bedrijf nog geen definitieve keuzes heeft gemaakt over waar hoeveel banen verdwijnen.

Bron : Computable

Sterk kwartaal voor HP

Computerbouwer HP zag zijn inkomsten afgelopen kwartaal met dertien procent groeien tegenover vorig jaar. Analisten hadden de kwartaalinkomsten minder hoog ingeschat, namelijk tussen de 29,51 miljard en 30,22 miljard dollar. Uiteindelijk blijkt de computergigant afgelopen kwartaal 30,8 miljard dollar binnengehaald te hebben. Dat is goed voor een nettowinst van 2,2 miljard.

Serververkoop boomt
In een verklaring is algemeen directeur Mark Hurd vooral opgetogen over de serververkoop. Die is met maar liefst 51 procent gestegen. Een teken dat bedrijven weer durven te investeren, denkt Hurd. Maar ook op de pc- en notebookmarkt worden stijgingen opgetekend.

De hogere inkomsten komen deels door gunstige wisselkoersen, maar HP doet het in elk werelddeel goed. In Amerika liggen de inkomsten negen procent hoger, in Europa zeven en tien in Azië. De resultaten van de service-afdeling zijn enigzins teleurstellend met een groei van twee procent tot 8,7 miljard dollar. De inkomsten uit outsourcing liggen zes procent hoger, maar de tak applicatiediensten gaat twee procent omlaag.

Waar blijft de tijd?

Vorige week kwam Abraham op bezoek. Nu is dat niet hetgeen waar ik het meest naar uitgezien heb maar je doet er niet veel aan. Behalve doodgaan voor die tijd maar daar had ik nog geen zin an… Nu kun je het geruisloos voorbij laten gaan of je maakt er een feest van. Ik had voor het laatste gekozen en dan wil ik er ook graag wat van maken.  

In eerste instantie wilden we het thuis vieren maar nadat ik een DJ had gecharterd en eens aan onze (nog steeds) goede verstandhouding met de mensen in de straat dacht besloten we het feest maar te verplaatsen naar Partycentrum de Eendenkooi. Dit is een oud wijkcentrum op 400 meter afstand van ons huis dat in de jaren zeventig sfeer is blijven hangen, alleen de beroemde zitkuil uit die periode was inmiddels gedempt.

Toen de eigenaar van BMZ entertainment (van de DJ) bij me langs kwam, dit was een oude bekende van ons, bood hij aan om laat op de avond nog langs te komen om te zingen. Hij was de laatste tijd flink aan de weg aan het timmeren als artiest en dat vonden wij natuurlijk wel een goed idee. Op de zaterdagmiddag van het feest zou hij samen met z’n maatje de apparatuur gaan neerzetten en voor de verlichting zorgen.

Ik was al erg vroeg begonnen met het verzenden van mailtjes naar mensen die ik graag op m’n feestje wilde hebben. Mijn oude voetbalmaatjes, de buren en de buren van de buren en daar de buren weer van, vrienden en kennissen, van de computerclub en oud-collega’s. Later heb ik een uitnodiging gemaakt en deze nogmaals rondgestuurd naar iedereen. Uiteindelijk zouden er zo’n 60 mensen op het feest aanwezig zijn.

Ook Renate en de jongens hadden flink hun best gedaan om de boel op te leuken. Alles in de zaal was versierd met speciale dingen waar die fantastische leeftijd op vermeld stond. Je kon het gewoonweg onmogelijk vergeten dat het inmiddels al een halve eeuw geleden was dat je als klein krijsend bolletje op de wereld kwam. Voor de deur stond een grote opblaas Abraham, hier moest eerst even bij geposeerd worden voordat we naar binnen gingen. Alles zag er perfect uit (ondanks het mopperen van de eigenaren Peter en Ben) en dit was een uitstekende keus geweest!

Al snel kwamen de eerste gasten, Sandra en Sijmen van de Atari club. Iedereen moest bij binnenkomst poseren in een door Renate gemaakte en geschilderde lijst van peurschuim. Ook moest er een korte boodschap gezet worden op een bord, hier hebben we later de foto’s van de ingelijste mensen bij geplakt. Het duurde even voordat het lekker vol liep maar het was al snel lekker knus. De zaal is meer een soort van gedateerde kroeg met een gezellige bar en een donkerbruine ruimte waar gedanst kan worden. Ik kreeg natuurlijk een hoop ludieke kado’s, een gebittenbakje, diverse leesbrilletjes, urinevangers, een grote witte onderbroek, kukident en nog meer van die heerlijke ongein.

De DJ draaide de hele avond jaren zeventig en tachtig muziek, speciaal voor mij tussendoor een paar rocknummers en als afsluiter om één uur School’s Out van Alice Cooper. Tussen de warme snacks (en later op de avond een sateetje) door werd er gezellig gekletst. Veel mensen hadden elkaar een tijd niet gezien, dus was het meteen een reünie (dit had ik bewust een beetje in de avond ingebouwd). Hierdoor duurde het wel even voordat er gedanst werd, vooral toen Jurjen kwam zingen ging het goed los. Toch wel een erg geslaagde zet, het is een jonge gast maar hij wist de boel goed op te jutten.

Om twaalf uur werd ik bedolven onder de confetti en geknuffeld omdat ik het gehaald had. Het bleef nog een uurtje heel gezellig, alleen aan bier gingen er al meer dan 300 Amsterdammertjes doorheen. Niet iedereen ging alleen op zijn voeten naar huis. We hebben nog heel even nagezeten (mogen we nog een drankje? Nee!) en wat opgeruimd en zijn toen met onze logé’s Astrid en Perry uit Enschede naar huis gewaggeld. De volgende dag alle mooie kado’s opgehaald (iedereen nog bedankt hiervoor). Bij binnenkomst riep mede eigenaar Ben: “Biertje?”. Ik heb er nog maar eentje genomen op een super geslaagd feest.

Week zit er weer op

Heb er weer een afwisselend weekje opzitten. Veel (oude) computerspullen uitgezocht, alles is nu weer netjes uitgesorteerd. Handig als ik eens iets nodig heb, hoef ik niet zo lang te zoeken. Gelijk een nieuwe werkplek aangelegd, vond namelijk nog een pc en een goede monitor. Zonde om de spullen ergens op een plank te laten staan, er was toch nog een vrij bureau. Twee laptops, een usb-stick en een beamer in orde gemaakt voor een presentatie in de stad.

Ondertussen kwamen er wat storingen voorbij, een paar problemen met printen, met word en excell. Eén gebruiker zat compleet vast in outlook, dan maar cntrl, alt en delete en de processen stoppen. Natuurlijk lopen dit soort problemen elke dag tussen de normale werkzaamheden door. Het is erg fijn om te doen omdat de mensen het echt waarderen als je ze kunt helpen. Nog wat aanvragen de deur uitgedaan betreffende de rechten op een externe schijf en nieuwe en gewijzigde mailadressen.

Woensdag kreeg ik twee "defecte" laptops op m’n bordje. Bij één ervan ben ik best lang aan het knutselen geweest, hier had Chrome opgestaan als standaard browser maar na het verwijderen ervan werkten de links niet meer vanuit outlook naar Internet Explorer. Dit was een insteling in IE maar er moesten ook de nodige aanpassingen gemaakt worden in het register. Leuk als het dan lukt om alles weer werkend te krijgen. Verder een schoning, defrag, wat onzin programmaatjes verwijderd en de slaapstand aangepast. De laptops werkten weer lekker en konden terug naar de eigenaar.

Ook deze week weer de nodige gesprekken gehad met leveranciers van onze nieuwe software pakketten en de beheerders van de hardware waar dit alles op geplaatst gaat worden. Fijn dat ik in de toekomst wat meer rechten ga krijgen om hier beheer op te gaan plegen. Als laatste nog druk bezig geweest met het intranet. Dit is nog niet echt veel in gebruik dus hier ben ik reclame voor aan het maken. Wel nadat ik hier de afgelopen tijd veel dingen aan heb toegevoegd. Zo zet ik er elke dag nieuwtjes op, hou de voortgang van ons nieuwe pakket bij, plaats handleidingen, tips enzovoorts.

Afscheid Wendy Meijer

Tja, dat was het dan. Zoals in het vorige stukkie van Ron al beschreven werd hebben we mijn afscheid 'gevierd' in de Crystal Wok. Het blijft een vreemde gewaarwording dat je daar geen onderdeel meer van uitmaakt, maar dat het toch nog zo eigen voelt!

Lieve allemaal, heel hartelijk bedankt voor jullie hartverwarmende stukjes op de kaart die ik kreeg en natuurlijk ook voor de overige cadeaux.

Vanaf vandaag officieel werkloos... Na 27 jaar onafgebroken gewerkt (op 3x baren na, maar ja da's ook werken)te hebben nu full-time thuis voor een periode van ?????? Wie zal het zeggen.

To be continued..

Wendy

Tien kleine negertjes

Daar zaten we dan weer, op dinsdag 30 maart nam het volgende negertje afscheid. Wendy wilde graag bij HP werken maar voelde zich niet meer in staat om op een goede manier haar arbeid te leveren. Waar en wanneer hadden we dat eerder gehoord? Het afscheid was in de Crystal Wok in Zaandam en ondanks de toch minder geslaagde reden voor deze samenkomst was het zoals altijd weer gezellig. Edwin hield een mooie toespraak, een paar prachtige oude koeien werden uit de sloot getrokken, er werd smakelijk om gelachen.

Voor mezelf was het of mijn eigen film van vorig jaar juni opnieuw werd vertoond. Ook ik had afscheid genomen in de Crystal Wok met bijna dezelfde collega’s. Het enige grote verschil was dat ik toen redelijk wazig was van het vele bier dat ik die middag en avond genuttigd had. Wendy kreeg een mooie theaterbon en een gezellige muziekkaart, Bye Bye, auf wiedersehn... Deze was de afgelopen week doorlopend te horen geweest op het kantoor wat vele verstoorde blikken op de werkvloer had opgeleverd. Ach ja, we waren altijd al wat rumoeriger (geweest) zullen we maar zeggen.

Ik zou zeggen bewaar de kaart goed, de opmerkingen die er opstaan moet je over een paar jaar nog maar eens lezen. Als ik het doe weet ik zeker dat ik er vochtige ogen van krijg. Ondanks dat ik ontzettend goed terecht ben gekomen bij mijn nieuwe werkgever blijft dit cluppie mensen uniek. Maar troost je bij de gedachte dat we zeker nog eens bij elkaar zullen komen, we hebben tenslotte nog paar negertjes over......

Lage ontslagpremie nu ook belastingvrij weg te zetten

Goed nieuws voor dertigers die met een ontslagpremie op straat worden gezet. Sinds begin 2010 kunnen zij hun relatief lage 'vertrekbonus' belastingvrij wegzetten. Dat was voorheen alleen mogelijk voor veertigplussers die doorgaans veel hogere bedragen krijgen bij een gedwongen afscheid.

Ben je midden dertig en heb je zo'n zes jaar voor dezelfde baas gewerkt, dan krijg je algauw een ontslagpremie van zo’n 25.000 euro. Een leuk bedrag. Maar wat doe je er mee? Het is sinds 1 januari 2010 mogelijk om het geld belastingvrij op een bankspaarrekening te zetten. Belangrijkste voordeel: je rekent niet direct af met de fiscus. Het hele bedrag kun je bewaren voor bijvoorbeeld het starten van een eigen onderneming. Of je zet het geld opzij als reserve voor het geval je nog geen baan hebt gevonden op het moment dat de WW-uitkering stopt.

Concept banksparen
Banksparen is een vorm van belastingvrij sparen. Geld wordt op een rekening gezet waarvan je het niet zomaar weer af kunt halen. Het gespaarde geld wordt door de bank vervolgens in vaste termijnen uitgekeerd. De regeling werkt zo dat er geen belasting wordt betaald bij het sparen, maar wel op het moment dat de bank het geld uitbetaalt. Banksparen was aanvankelijk alleen mogelijk voor een pensioen of hypotheek. De Belastingdienst ondersteunt zo mensen die extra willen sparen voor hun oude dag of de aflossing van hun hypotheek. Bij deze twee mogelijkheden komt nu dus ook de ontslagpremie.

Vooral dertigers profiteren
Dertigers hebben doorgaans minder lange dienstverbanden dan hun oudere collega’s. De hoogte van de ontslagpremie wordt vastgesteld aan de hand van de kantonrechtersformule, waarbij het aantal dienstjaren van een medewerker een belangrijke factor is. Hoe langer je in dienst bent, des te hoger de ontslagpremie.

Banksparen is relatief goedkoop. Het is immers niet veel meer dan een bankrekening met een aantrekkelijk rendement. Krijg je een in verhouding lage ontslagpremie omdat je nog niet zo lang in dienst bent, tot zo’n 30.000 euro, dan zijn de andere belastingvrije constructies meestal te duur. Voorheen was het daarom raadzaam om direct met de fiscus af te rekenen en het geld als loon uit te laten betalen. De Belastingdienst pikt dan algauw de helft van het bedrag in.

Banken met speciale rekeningen
Banken spelen op de ontwikkeling in door rekeningen aan te bieden die aansluiten op de nieuwe regelgeving. Zo heeft ABN Amro vanaf 15 maart een speciale bankspaarrekening voor ontslagpremies, waarvoor een minimuminleg geldt van 10.000 euro. SNS Reaal komt eveneens op korte termijn met een financieel product voor de nieuwe fiscale regeling. Ook Rabobank wil voor de zomer met een aangepaste bankrekening starten. Internetbank Brand New Day heeft sinds het begin van 2010 al een speciale bankspaarregeling voor ontslagpremies, maar daarmee kan alleen worden belegd.

Aandachtspunten bij banksparen
Banksparen met je ontslagpremie is alleen voordelig als de hoogte van de belasting op het moment dat de bank in termijnen gaat uitkeren lager is dan bij het ontslag. Verwacht je na je ontslag meer te gaan verdienen, dan kan het aantrekkelijker zijn om direct af te rekenen met de fiscus. Banksparen is dus vooral interessant als je verwacht in de toekomst minder te verdienen of minder belasting gaat betalen omdat je bijvoorbeeld een eigen onderneming start.

Het is ook mogelijk om de uitkering van het geld pas te laten starten na je 65'ste, want dan val je automatisch onder een laag belastingtarief. Voor dertigers is dat momenteel een behoorlijke gok. Want het is gezien de vergrijzing nog maar de vraag of het huidige gunstige belastingtarief voor 65-plussers over dertig jaar nog steeds bestaat. Sommige banken brengen kosten in rekening voor de bedragen die zij periodiek uitkeren. Over deze kosten zijn zij niet altijd even duidelijk. Vraag er naar en neem geen genoegen met een vaag antwoord.

Vormen van banksparen
Bankspaarproducten zijn grofweg in drie smaken te krijgen. Het meest flexibel is een spaarrekening met variabele rente. Belangrijk voordeel van zo’n rekening is dat de uitkering van het gespaarde geld makkelijk gestopt en gestart kan worden. Wie zijn ontslagpremie wil gebruiken voor het starten van een eigen bedrijf of als aanvulling op zijn uitkering, kan dus het beste voor de spaarrekening kiezen. Nadeel van de spaarrekening is dat de rente niet heel hoog is en bij daling van de marktrente zelfs erg laag kan worden.

Een hogere rente die bovendien vastligt is mogelijk met een deposito, een spaarrekening die loopt over een afgesproken periode waarin het geld niet kan worden opgenomen. Een langere looptijd levert een hogere rente op. Een deposito is een goede keuze als je er zeker van bent dat je het geld niet nodig zal hebben voor een periode van tenminste één jaar.

Beleggen is ook mogelijk. Maar daaraan kleven natuurlijk veel extra risico’s, afhankelijk van waarin wordt belegd. Wie denkt dat nu een goed moment is om in aandelen, vastgoed of staatsleningen te stappen, kan een gokje wagen. Afhankelijk van de aanbieder zijn ook combinaties mogelijk van de drie verschillende bankspaarvormen.
Overgenomen van http://www.z24.nl/

Jammer

Natuurlijk heb ik er in principe niets meer mee te maken. Maar toch wil ik graag op de hoogte blijven wat er zoal voorvalt bij mijn oud collega’s. Gelukkig krijg ik van de mensen waar ik nog steeds mee om ga regelmatig wat nieuwtjes te horen, helaas lijkt het er momenteel op dat de service verlening naar de klant aardig onder druk staat. Inmiddels zijn er weer een paar mensen vertrokken en zal het er allemaal niet eenvoudiger op worden.

Jammer vind ik het dat ik niet van alle vertrekkers een emailadres heb gekregen. Dus mocht je de blog lezen en je geroepen voelen om me een privé emailadres te sturen, graag. Ik voorzie namelijk dat we in de toekomst nog weleens een reünie zullen organiseren. Of heb ik dat misschien mis......???

Een weekje weg

Bij mijn sollicitatie gesprek had ik het al aangegeven. Met de krokus (met een paar daagjes extra) wilden we graag naar de zon. Beetje decadent maar gelukkig had men hier geen enkel probleem mee. Na precies vier weken werken bij mijn nieuwe werkgever gingen we dus met z’n viertjes naar Fuerteventura. We hadden geluk, vlak voor onze reisdatum had een grote storm behoorlijk wat schade aangericht, vooral Madeira was zwaar getroffen. Ook de Canarische (w)eilanden hadden flink wat te verduren gehad, er was enorm veel water gevallen. Op dinsdag 16 februari waren daarom alle vluchten gecancelled, bijna 9000 mensen konden dinsdagmorgen niet naar huis.

Wij vlogen op 18 februari en kwamen ’s avonds aan, er stond nog wel wat wind, het vliegtuig wiebelde wat bij de landing en het regende nog licht. Daarna bleef het eigenlijk de gehele vakantie (op anderhalve dag na) alleen maar mooi en erg warm weer.

Ook toen we terug naar huis gingen hadden we het nodige geluk. Op zaterdag raasde een storm genaamd Xynthia over Zuid-Frankrijk en op zondagmiddag over het zuiden van Nederland. Ook deze storm richtte de nodige ellende aan. Raar maar waar, wij hadden alleen maar profijt van deze sterke wind. Toen we zondagavond weer terug naar huis vlogen gingen we met een uur vertraging het luchtruim in om uiteindelijk bijna op tijd op Schiphol te landen. Onze vriend Hans stond al klaar (om half twee ’s nachts!) om ons op te halen en naar huis te brengen.

De kids moesten maandag meteen weer naar school, wij hadden deze dag nog vrij om alles te wassen en op te ruimen. Het gekke van dit verhaal is nu dat ik deze vakantie echt nodig had. Het voelde als een afsluiting en meteen als een nieuw begin. Eindelijk kon ik alles loslaten van wat er het afgelopen jaar zo was voorgevallen. Toen ik dinsdag weer naar mijn werk ging voelde dit als heel natuurlijk en vertrouwd aan. Ik was weer thuis...

Over hoe het begon, het outsourcing verhaal van 1 mei 2006

Is het leuk of niet leuk... Maar toch wel minstens interessant om te lezen over hoe de outsourcing en het verhaal er omheen stond beschreven in de Computable op 1 mei 2006. Lees en verwonder je over alle, inmiddels ook achterhaalde, feiten.

De grootschalige uitbesteding van de automatisering bij Ahold heeft niet alleen kostenbesparingen en efficiëntievoordelen tot doel. Ook fungeert het als aanzwengelfucntie om te komen tot een 'Global Ahold': een wereldwijd uniform opererend supermarktconcern met een gemeenschappelijke basisinfrastructuur. "Al tijdens de voorbereidingen groeiden de Ahold Arena's in Europa en de Verenigde Staten naar elkaar toe", vertelt programmamanager 'global outsourcing' Wim van der Klauw.

De Ahold-organisatie bestaat uit een viertal arena's: de Albert Heijn Arena, met de A&H-winkels, drogisterij Etos en slijterij Gall&Gall (de Schuitema-expeditie valt er als deelneming buiten), de Arena Stop&Shop/Giant-Landover (rond het Amerikaanse Boston), de Arena Giant Carlisle/Tops (de oostkust van de Verenigde Staten) en de Arena Centraal-Europa (de winkels in Tsjechië, Polen en Slowakije). De Zweedse supermarktketen Ica is een aparte deelneming.

De uitbestedingsbeweging is rond 2000 gestart bij de Albert Heijn Arena. Het desktopbeheer ging naar CSC, en een deel van het applicatiebeheer kwam later in handen te liggen van Atos Origin en LogicaCMG. "Albert Heijn wilde zich toen al concentreren op de kerntaken en uitvoerende taken in handen van derden leggen, zoals dat bij het transport reeds eerder was gebeurd", zegt programmamanager 'global outsourcing' Wim van der Klauw.
Na het aantreden in september 2003 van Anders Moberg als topman van Ahold, werd in het kader van het herstructureringsprogramma Road to Recovery, de outsourcingsdiscussie doorgetrokken tot op mondiaal niveau. Het concern wilde af van de it-lappendeken en streefde naar een wereldwijd meer uniforme, goedkopere it-dienstverlening. "Het verschil met de Albert Heijn-uitbesteding was dat het nu ging om Ahold als één bedrijf", merkt Van der Klauw op. "Moberg wil een 'Global Ahold' tot stand brengen waarbij de Arena's zoveel mogelijk langs één lijn werken. Bijvoorbeeld via wereldwijde systemen voor financiën, personeelszaken en webportalen. Daarvoor is een gemeenschappelijke basisinfrastructuur nodig." 

Hij wijst op het gat dat bestond tussen de verschillende it-huishoudingen van de vier Arena's en de uiteindelijk te bereiken geconsolideerde omgeving. "Er waren bijvoorbeeld zeven rekencentra in gebruik: die worden uiteindelijk teruggebracht naar drie."

Een wij-gevoel
Van der Klauw ging aan de slag met de informatiemanagers van de andere Arena's. Zij bepaalden aan de hand van het Ahold global business model wat er aan it nodig is voor zo'n basisinfrastructuur. Daarbij luidde de hamvraag: 'wat gaat de it-organisatie idealiter doen, wat kan er op eigen kracht en wat kan er buiten de deur worden gelegd?'. 

Het projectteam kwam tot de stelregel: wat direct de kern raakt van de commerciële bedrijfsvoering - zeg maar het raakvlak tussen detailhandel en it - blijft in huis, inclusief aansturing; alle andere it-activiteiten zouden uitbesteed kunnen worden. "Het centrale vraagstuk was hoe de it-netwerken in de Europa en de Verenigde Staten op elkaar aangesloten konden worden. Daarbij praatten wij niet alleen over standaardisatie en consolidatie van systemen, maar ook over it als enabler, als voorwaarde voor vernieuwing. De nieuwe it-infrastructuur moet namelijk de invoering van innovaties vergemakkelijken."

"Het aardige van die discussies", vervolgt hij, "was dat de Arena's qua cultuur ook naar elkaar toe groeiden. We kenden elkaar van naam, maar je moet ook nog met elkaar kunnen samenwerken, bijvoorbeeld op het gebied van beveiliging, zoals identitymanagement en accessbeheer, maar ook bij inkoop, monitoring, netwerkconnectiviteit, opslagbeheer en standaarden. Tot dan toe regelden de Arena's dit apart."

Mozaïeken
Met hulp van McKinsey werd een veranderplan opgesteld. Het adviesbureau verdeelde het it-landschap in een aantal towers (kolommen), zoals data processing, end-user computing, netwerken, 'spraak, data en telefonie', applicatiebeheer, en it-assets. Om de eigen opvattingen te toetsen werd aan marktpartijen gevraagd concepten te bedenken voor verschillende 'business cases'. Inkopen op prijs mocht niet: het moesten reële modellen zijn met realistische doorlooptijden. 

Van der Klauw & consorten besloten niet met één uitbestedingspartner in zee te gaan. Dat zou een te grote afhankelijkheid geven. Werken met een select aantal leveranciers genoot de voorkeur. Voor de definitieve selectie werd een request for information uitgestuurd onder de noemer Siti (Service Integratie Technologie Integratie Model). Het Ahold-team riep daarbij de hulp in van Pillsbury Winthrop Shaw Pittman, een specialist in juridische zaken en uitbesteding, om de rollen en verantwoordelijkheden van opdrachtgever en leveranciers voor de it-omgeving vast te leggen. 

Het adviesbureau hanteerde hiervoor een afgeleide van het Cobit-model (het 'mozaïek-model), waarin taken gedetailleerd beschreven staan qua uitvoering en verantwoordelijkheden voor deelgebieden (bijvoorbeeld het rekencentrum of de it-taken in de winkel). "Cobit fungeert als ons referentiemodel. Waar Itil vooral een beheermodel voor it-diensten is, is Cobit een hulpmiddel voor geplande it-ontwikkeling en -besturing."

De uitbesteding
In totaal vertegenwoordigen de contracten (looptijd vijf jaar) een waarde van bijna 500 miljoen euro. Ahold wil via uitbesteding over de komende vijf jaar een besparing van 166 miljoen euro realiseren door de stroomlijning van de it-infrastructuur. EDS heeft de grootste bulk (ruim 400 miljoen euro) van het Ahold-contract binnengesleept. Het Texaanse it-concern wordt verantwoordelijk voor de wereldwijde it-infrastructuur van Ahold (inclusief aankoop van hardware- en software).

Daarnaast verzorgt de dienstverlener de hosting van het mainframe en de midrange servers, de ondersteuning van de local-area- en voicenetwerken, applicatiebeheerdiensten en helpdeskondersteuning. Ongeveer honderd automatiseerders stapten in Nederland over van Ahold naar EDS; in de Verenigde Staten gaat dit op voor zo'n 350 it-medewerkers. EDS zoekt nog naar een geschikt pand rond Zaandam; een groepje automatiseerders blijft op 'locatie' (= AH-hoofdkantoor). Het bedrijf brengt Nederlandse gegevensverwerking over naar zijn Europese rekencentrum in Rüsselsheim; de monitoring vindt plaats vanuit een datacenter in Maleisië.

In het kielzog van EDS heeft NCR zijn winkelautomatiseringsactiviteiten voor de Albert Heijn Arena kunnen uitbreiden. Het gaat ook voor drogisterij Etos en slijterij Gall&Gall het hardwareonderhoud (= kassasystemen) uitvoeren (contractwaarde 42 miljoen euro, 1500 winkels). NCR heeft een nieuw kantoor in Amsterdam betrokken waar een tiental Ahold-medewerkers de komende weken naar toe verhuist. In de Verenigde Staten heeft Fujitsu Transaction Solutions een soortgelijk contract gesloten voor de Arena Stop&Shop/Giant-Landover (600 winkels, 26 medewerkers stappen over).

Ahold sloot verder nog een afzonderlijke overeenkomst met Atos Origin voor applicatiebeheer (onder andere Oracle- en Java-toepassingen) met betrekking tot de Albert Heijn Arena. Delen ervan laat Atos Origin in offshore-locaties uitvoeren. In Oost-Europa werkt de Arena Centraal-Europa met een aantal lokale, kleine partijen voor het applicatiemanagement.

Terugkrabbelen
"We nodigden een twintigtal bedrijven uit om zich op de 'towers' in te schrijven: op alles of een onderdeel. Er vond een natuurlijke selectie plaats: sommige partijen gingen voor de hele koek, andere, die bijvoorbeeld alleen een datacenter runden of niet in Europa actief waren, kozen voor de plakjes of trokken zich terug." Van der Klauw vertelt dat er ook leveranciers afvielen omdat ze het 'mozaïekmodel' niet begrepen. "Dan vroegen we van te voren: 'snap je het?'. 'Ja hoor', was het antwoord. Na het indienen van hun offerte zeiden wij vervolgens: 'dus dit en dit wil jij gaan doen en dat en dat zijn je verantwoordelijkheden', en dan krabbelden ze terug. Het ging ons allereerst om de invulling van Siti, niet om de prijsstelling. Dat kwam later."
In de request for proposal-fase bleven een beperkt aantal leveranciers over. Ahold sloot uiteindelijk contracten met EDS, Atos Origin, NCR, Fujitsu en een aantal lokale Oost-Europese firma's (zie kader).

Geen ivoren toren
Het winkelbedrijf houdt een deel van de automatisering in huis, grofweg gesplitst in informatiemanagement dat ingericht is per Arena, en strategische aansturingsorganisaties voor de it-outsourcing en de automatisering Ahold-breed. De nieuwe, ingekrompen it-organisatie telt een paar honderd medewerkers, met als chief information officer de Amerikaan Dave McNally, en beweegt zich op het snijpunt van infrastructuur en de bedrijfsvoering. Tot de personeelsleden behoren onder andere ict-architecten, projectmanagers, informatieanalisten, servicemanagers, beveiligingsspecialisten, lokale itmanagers en technische adviseurs. Verder is er nog een transitieteam van zes mensen ter begeleiding van het uitbestedingstraject, waarvoor 1,5 jaar is uitgetrokken. Ook behoudt Ahold een ontwikkelorganisatie die zich bezighoudt met de bedrijfseigen systemen (zoals de bevoorrading).

Volgens Van der Klauw dient de achterblijvende it-organisatie ervoor te waken niet in een ivoren toren terecht te komen. "Nu zitten we nog dicht op het samenspel tussen de bedrijfsvoering en de it, straks zit er een derde partij tussen. Dit contact mogen we niet kwijtraken." Hij wijst als voorbeeld op het intern uitgevoerd voice over iponderzoek, waarbij werd vastgesteld dat voip wel toepasbaar is voor Ahold in Nederland en Centraal-Europa, maar dat de VS-vestigingen er nog niet klaar voor zijn (technologiestandaardisatie nog onvoldoende).

Ict als keten
Essentieel voor de aansturing van de automatisering bij Ahold is de ketengedachte: de online-omgeving in winkels (kassasoftware, leesautomaten en bestelsystemen), die in verbinding staat met het hoofdkantoor, het logistiek centrum en de toeleveranciers. Daaruit mag geen stukje wegvallen, anders raakt de keten ontregeld. De grootgrutter hecht groot belang aan automatic replenishment: de automatische sturing van de bevoorrading tot het meest optimale bestelniveau. In andere woorden: via scanners en kassa's gaan de bijna 'real time' gegevens naar een centrale database en bewaakt een centraal commandocentrum voortdurend de opslag van de schappen en de bevoorrading vanuit de distributiecentra.Indien nodig volgt er bijsturing.

Dat gebeurt meestal in bijzondere situaties, zoals bij de sneeuwstorm van afgelopen november, waarin diverse vrachtwagens vastliepen in de sneeuw, een WK Voetbal, de Kerst-Allerhande of een Grolsch-actie in Oost-Nederland. "Het uitgangspunt is dat winkels binnen achttien uur bevoorraad moeten kunnen worden. Het transport is daarbij onderverdeeld in gekoelde en ongekoelde waar. We weten precies wat er in de schappen staat. Daardoor kunnen we direct ingrijpen als er producten moeten worden teruggehaald.Bijvoorbeeld bij een incident met potjes babyvoeding waarin glas is aangetroffen: dan laten we meteen de verkoop via de kassa's blokkeren."

Ahold heeft qua ict altijd voorop gelopen, tenminste qua logistiek, distributie en besturing, meent Van der Klauw. "Ik heb zelf bij KLM gewerkt en hun controlecentrum met reserveringssystemen en 'flight-operations' heeft veel overeenkomsten met dat van Albert Heijn en de bevoorradings- en logistieke applicaties. Zo is het voor ons prioriteit exact te weten wanneer de bevoorrading van een winkel plaatsvindt. We houden een half uur marge aan, maar komt een transporteur te laat, dan worden de schrappen te laat bijgevuld, verstoren we het prettig winkelen van de klanten en lopen de kosten op, omdat supermarkten hun vulkrachten langer moeten inhuren. Niet prettig in een zeer competitieve markt."

In navolging van de ketengedachte wil het supermarktconcern de ict eveneens besturen als keten. "Als de kassaomgeving uitvalt, of het netwerk van KPN, dan kunnen wij niet zeggen: 'dat is geen probleem van ons'. Dat is het namelijk weldegelijk, want de keten is dan onderbroken. Daarom kiezen we voor 24uurs 'end-to-end' bewaking," aldus Van der Klauw. Bovendien is het streven om te werken met zoveel mogelijk Ahold-brede systemen. Het concern wil de Albert Heijn-toepassingen voor 'business intelligence', 'replenishment' en logistiek overal inzetten, en waar mogelijk pakketsoftware gebruiken.

Werkgaranties
De uitbesteding van de automatisering ging afgelopen 4 december formeel van start. Daarmee kwam een eind aan een langdurig voortraject; volgens Van der Klauw lag dat met name aan de grootschalige aanpak en het in lijn brengen van het wijzigende Ahold-businessmodel. Verder liepen er intensieve onderhandelingen met de vakbonden.De betrokken employees eisten betere compensatieregelingen en waren bang dat zij bij hun nieuwe werkgever uit efficiencyoogpunt alsnog hun baan zouden kwijtraken. Een aantal ervan is al op gevorderde leeftijd en zou daardoor lagere kansen op de arbeidsmarkt hebben.

De vakverenigingen gingen uiteindelijk akkoord met een aangescherpt sociaal plan. Daarin is een passage opgenomen over werkgelegenheid. Mochten zij hun werk verliezen dan zal er bij de outsourcingpartners intern of extern een nieuwe baan voor hen worden gezocht."Afgesproken is dat er geen gedwongen ontslagen vallen, zelfs niet in de VS, en dat is vrij uniek", aldus Van der Klauw.

Bron: Computable, 1 mei 2006

Bezoek aan onze blog is prima!

Laatst kreeg ik een vraagje over het aantal bezoekers op onze blog. Ik heb daarom maar eens een paar plaatjes gemaakt, één van de afgelopen maand en één vanaf de start van de blog. Hierop kunnen jullie zien dat het bezoekersaantal (én de unieke bezoekers) aan onze blog prima is! Klik op de plaatjes voor een vergroting.

De eerste maand zit er bijna op

Gisteren kreeg ik te horen dat ik mocht blijven...... Het gevoel is goed van beide kanten en een beetje onverwachts stonden er donderdagmiddag twee collega’s aan m’n bureau en vertelden me dat ze allemaal erg blij met me waren. Nu voel je dat wel een beetje aankomen maar het blijft natuurlijk erg prettig om dat gewoon eens te horen. Ik moet zeggen dat ik zelf ook met veel plezier naar m’n nieuwe baas ga en me goed thuisvoel tussen mijn nieuwe collega’s.

Het werk is tot nu toe erg afwisselend. Zo heb ik in de eerste weken een stapel oude pc’s en printers verwijderd en ben bezig geweest met een inventarisatie van alle aanwezige apparatuur. Een lijst aangelegd met de mensen, kamernummers, pc’s en laptops met alle serienummers en nog veel meer, gelijk een goede manier om iedereen eens te spreken en handig voor als ik deze informatie straks eens nodig heb. Natuurlijk waren er ook een hoop (kleine) probleempjes en gaat het steeds beter om deze op te lossen.

Op dit moment zijn er veel gesprekken gaande met leveranciers en gebruikers over het nieuwe softwarepakket dat geïnstalleerd gaat worden. Ook hier zit ik elke keer aan tafel en probeer zoveel mogelijk informatie op te nemen en zo af en toe iets zinnigs op te merken...... Gelijk met het nieuwe pakket zal er worden overgegaan naar Office 2007, ik ben me hier al in het verdiepen want vooral de gebruikers zullen op z’n tijd wel met problemen en vragen gaan komen. Verder heb ik afgelopen week de thuiswerkplek van één van de adviseurs eens van dichtbij bekeken.

Ondanks het slechte weer van de laatste weken was ik elke dag lekker snel thuis. Met 15 tot 20 minuten zit ik in de huiskamer op de bank, ’s ochtends is het wel iets anders. Het verkeer moet dan de stad in en het openbaar vervoer gaat voor. En er rijden nogal wat bussen en trams, dus sta je meestal wel even te wachten. Maar goed, met een half uur zit ik achter m’n bureau en kan ik weer beginnen aan een frisse nieuwe werkdag.

Afscheidsborrel Edwin in de mailcompany

Gisteren mijn afscheidsborrel gehouden in de mail-company in Zaandam. Mijn vrouw en kinderen waren ook mee; dat vond ik gewoon leuk, en ik wilde ook dat zij weten met wie ik nou al die jaren dagelijks ben omgegaan. Voor jullie geruststelling....het viel ze niet tegen ;-)

Het was er behoorlijk druk, maar zeker heel gezellig. Ik had ruim 50 mensen uitgenodigd in de veronderstelling dat er altijd wel plm. 10 % niet komt. Dat viel tegen....bijna iedereen was er.....(een enkeling liet het afweten ;-) )

Het deed me wel goed dat er zoveel mensen waren.
Van de oudcollega's van AH(Albert) een boekenbon gekregen. Van de collega's op HK een fles Jozef Guy, en van de collega's uit Amstelveen een mooie bos bloemen voor Ingrid (zo vaak neem ik geen bloemen mee...dus dat is weer voor een tijdje geregeld) en theaterbonnen waar we voor naar de musical Mary Poppins zullen gaan. De hele familie Hengelmolen is gek van musicals (dat wist Wendy heel goed) dus het is een cadeau wat we heel erg waarderen en we in het voorjaar voor naar Scheveningen zullen afreizen.

Nogmaals....allemaal bedankt voor jullie komst, dat deed me echt heel goed. Voor jullie info...er zijn alleen al plm 180 biertjes door heen gegaan... ;-) om over de rest maar te zwijgen.

Veel succes allemaal en ik weet zeker dat we elkaar nog eens tegen zullen komen.
Edwin

Toch weg bij HP

Na lang wikken en wegen, twijfelen, piekeren etc. heb ik uiteindelijk besloten HP te gaan verlaten. Niet voor het werk en zeker niet voor de collega's. Dat maakte de beslissing juist zo moeilijk, maar wel om het bedrijf HP en wat men doet en gaat doen met ons werk en onze afdeling en de manier waarop met mensen wordt omgegaan.

Nog maar twee maanden te gaan en dan is het doek defnitief gevallen. Misschien zelfs wel het einde van mijn loopbaan in de IT. Wie zal het zeggen. Ik ga in ieder geval versneld mijn opleiding als Event Manager afronden en kijken of ik misschien in deze branche aan de slag kan. Eerst neem ik echter een maand rust om alles nog eens even te laten bezinken.

Wat ik met de financiële vergoeding ga doen is nog niet helemaal duidelijk. Het wachten is even op mijn financieel adviseur. Hij onderzoekt alle mogelijkheden en komt dan met een overzicht waarna duidelijk moet zijn waar ik voor zal gaan kiezen.

Beste (oud)collega's. Ik hoop dat iedereen zijn weg weet te vinden en vooral plezier houdt in wat hij/zij doet, zo niet, trek je conclusies.

Wendy

Werk!

Regelmatig solliciteren maar geen reactie. Zo was het in het afgelopen halve jaar. Natuurlijk was het de eerste tijd niet zo vervelend, het was fijn om bij te komen van alle stress die was opgebouwd in de laatste jaren bij AH, EDS en HP. Maar na verloop van tijd begon het toch te kriebelen. Alle papieren waren inmiddels opgeruimd, de foto’s ingeplakt, het huis geschilderd en het kunststof gepoetst, de schuur en de kasten uitgeruimd, de voor- en achtertuin winterklaar, de auto’s weer schoon en zo kan ik nog wel even doorgaan. Nu wilde ik toch graag weer eens wat buiten de deur gaan doen.



Het gekke was dat er in die laatste maanden van het afgelopen jaar (2009) plotseling ook weer uitnodigingen kwamen van potentiële werkgevers. Zo mocht ik op gesprek komen bij het UMC, hier zochten ze een Multimedia medewerker. Het leek me een hele dynamische omgeving en had er best zin in. Dat dynamische klopte ook wel, ik moest een tijdje in de hal van het ziekenhuis wachten en wat daar allemaal voorbij komt…… Het sollicitatiegesprek verliep best goed, het waren hele aardige mensen en het klikte lekker. Toch kreeg ik geen vervolguitnodiging, ze vonden me een uitstekende kandidaat maar mijn profiel paste niet geheel in de functie.

In deze periode kwamen nog een paar dingen voorbij, maar daar had ik geen goed gevoel over. Ik wilde tenslotte niet weer in een grote en onpersoonlijke organisatie terechtkomen. Totdat personeelszaken van het LOC vroeg of ik nog beschikbaar was. Ik had in juni op deze functie gesolliciteerd, ICT beheerder voor 32 uur, maar door organisatorische omstandigheden was de job “in de wacht” gezet. Nu was het aantal uren wel verminderd naar 24 maar ik had nog steeds oren naar deze baan. Het eerste gesprek ging erg leuk, dit was met het hoofd van het servicebureau, de huidige applicatie beheerder en de regio manager. Nu lijkt dat heel wat maar met betrekking tot deze organisatie is iedereen erg “gewoon” zullen we maar zeggen. Dit was op een donderdagochtend vlak voor de kerstvakantie, aan het einde van de dag zou ik horen of ik voor een tweede gesprek uitgenodigd zou worden. Om half vijf kwam het verlossende telefoontje, ik mocht nog een keertje langskomen. Alleen zou dit pas in het nieuwe jaar plaatsvinden, het LOC was tussen kerst en nieuwjaar twee weken gesloten……

Het tweede gesprek was ik wel wat zenuwachtiger. Nu stond er natuurlijk wat meer op het spel, ik had namelijk wel een positief gevoel overgehouden betreffende deze baan en dan wil je extra graag. Nu zat ik aan tafel met de directrice, een dame van personeelszaken en de applicatie beheerder. Na het eerste nerveuze kwartiertje ging het gesprek soepel en we klikten allemaal goed. Ook nu zou ik aan het einde van de dag horen wat ze van me vonden en gelukkig was het weer een positief signaal.

Inmiddels heb ik de eerste week er bijna op zitten. Toen ik op mijn eerste werkdag binnenkwam stond er een bloemetje op m’n bureau! Dit soort dingen doet je erg goed en is ook precies wat ik bedoel met een menselijke omgeving. Het is net een warm bad waar je in komt en alhoewel het best even zal duren voordat ik alle informatie geabsorbeerd zal hebben en dus (goed) ingewerkt zal zijn, denk ik dat ik hier erg op mijn plaats ben.

Leuk is verder dat er veel rek zit in hetgeen je kan (lees: mag) gaan doen. Allereerst is het nieuw te installeren pakket één van de grootste speerpunten. Het afstemmen met de gebruikers en het maken van handleidingen is daar onderdeel van. Verder het hulp verlenen bij problemen in Excell, Word, Outlook en dergelijke. Maar ook de printers, internet verbindingen, de website, intranet en alles wat er zoal voorbij gaat komen. Erg leuk en afwisselend dus. Natuurlijk zal ik iedereen hierover in de naaste toekomst op de hoogte blijven houden.